Hoe ouder ik word, des te meer hekel begin ik te krijgen aan mooie mensen. En dan bedoel ik écht mooie mensen. Van die mensen die als ze solliciteren een cv opsturen met alleen een foto. Wij moeten er ook echt tekst bijzetten met diploma’s. En dat ook nog eens aangevuld met werkervaring en referenties die zeggen: ‘Ja, let maar niet te veel op het uiterlijk. Je kunt hem toch ook thuis laten werken’.
Twee mooie mensen die gaan trouwen, daar heb ik helemaal een hekel aan. Wat is daar het nut van? Trouw beiden met iemand die lelijk is, dan hebben we er allemaal iets aan. Dan gaat het gemiddelde weer wat omhoog. En dan krijgen ze ook nog van die mooie kinderen. Van die jongetjes die op hun negende lang haar hebben en Storm heten. Bah!
Kokhalzen
Mooie mensen krijgen sneller een baan. Hoezo? Wat kunnen ze extra? Je kan langer naar ze kijken zonder dat je hoeft te kokhalzen. Is dat het? En nu niet gaan zeggen dat dit niet zo is, want het is gewoon onderzocht dat mooie mensen sneller een baan krijgen. Net zoals dat er verhoudingsgewijs veel meer lange mannen op leidinggevende posities zitten.
Promotie maken
Daarom ben ik dus blij met dat thuiswerken. Dat maakt alles weer eerlijker. Achter de webcam kan iedereen er goed uitzien. Je kunt zelf de belichting regelen, zet het beeld niet al te scherp, trek wat leuks aan wat bij het behang past en zet je stoel wat hoger. En desnoods ga je wat verder van de camera af zitten. En ondanks deze tips zie ik nog steeds collega’s ongeschoren, overbelicht in een slaaphemd voor de camera zitten. En dan denk ik bij mezelf: als je geen promotie wilt maken, dan moet je achteraf ook niet gaan zeuren en de mooie mensen de schuld geven.
