De Autoriteit Persoonsgegevens heeft het maar druk. En dat komt door ons. Wij zijn namelijk wandelende datalekken. We geven zo maar aan wildvreemde mensen onze gegevens voor een stukje gemak, hotelovernachting of lullige app. We zijn een te gemakkelijk slachtoffer geworden voor de dataverzamelaars.
Daarbij willen we namelijk wel privacy maar zeker niet anoniem blijven. Sterker nog, ik wil juist dat iedereen mij kent. Vanaf november speel ik mijn oudejaarsconference in theaters door heel het land. Als ik op de poster ga zetten dat ‘iemand’ ‘ergens’ op een ‘bepaald tijdstip’ een oudejaarsconference gaat spelen, dan komt er niemand. Niet eens mijn moeder.
Zwakke punten
Mensen willen weten voor wie ze een kaartje kopen dus heb ik posters en flyers met mijn hoofd laten maken met daarbij mijn bio vol met datalekken. En nog erger, mijn hele show is ook één groot datalek. Als je wilt weten waar mijn zwakke punten liggen, dan moet je naar mijn show komen.
En ik lek niet alleen data van mijzelf maar ook van mijn vrouw en kinderen. Nu moeten zij daarover niet zeuren want ze eten er ook lekker van. Nou ja, lekker? Mijn vrouw kookt dus zo lekker is het nu ook weer niet. En weer een datalek! Mijn vrouw hoeft niet meer in de horeca te solliciteren.
Gewoon schikken
Privacy kost je wat. Je moet er iets voor inleveren. En of het nu veiligheid, een gratis app of een sterk verhaal over je vrouw is, het gaat allemaal ten koste van je privacy. Privacy zou een keuze moeten zijn. Nu lek ik natuurlijk met toestemming van mijn vrouw en kinderen. Ik heb ze namelijk de algemene voorwaarden van 123 A4’tjes laten ondertekenen. En mocht het toch nog mis gaan, dan schik ik gewoon met ze. Dat heb ik van Google en Facebook geleerd. En daarom is het dweilen met de kraan open voor de Autoriteit Persoonsgegevens en al die anonieme werknemers die daar werken. Daarom zeg ik sorry. Ik, Jacob Spoelstra uit Dronten, met e-mailadres info@jacobspoelstra.nl, zal beter mijn best doen.
