‘Als je niet kunt paardrijden, moet je niet gaan paardrijden.’ Dit is niet een heel bekend spreekwoord en dat komt voornamelijk omdat ik het net zelf heb bedacht. Nou ja, net… Afgelopen vakantie om precies te zijn, toen we op een camping stonden met een manege erbij. Dit was omdat de kinderen van paardrijden houden. Papa wordt niks gevraagd.
Omdat ik overmoedig ben en aan zelfoverschatting lijd, besloot ik samen met mijn vrouw ook een paar paardrijlessen te volgen. Mijn vrouw kreeg een nogal vurig paard en ik werd opgescheept met een knol die na de les direct door mocht lopen naar de slager. De les kwam er ongeveer op neer dat mijn vrouw al gillend door de bak aan het draven was en dat ik drie kwartier heb stil gestaan en constant ‘fort’ heb geroepen. Als je niet kunt paardrijden, moet je niet gaan paardrijden.
Ikea
Geldt dit ook voor computers? Als je niks met computers hebt, moet je dan wel achter een computer gaan zitten? Ik zie weleens mensen naar een scherm en toetsenbord kijken alsof ze een bouwpakket van de Ikea voor zich hebben en ze geen idee hebben met welke plank ze moeten beginnen. Dit gebeurt meestal op een moment dat ik moet opschieten. Toch moet iedereen. Er bestaat bijna geen werk meer zonder dat je er een computer nodig hebt.
Maar niet iedereen is hier geschikt voor. Ik ken mensen die dingen met een hamer en schroevendraaier kunnen die je zo het circus in kunt sturen, maar zodra je ze een computer geeft, krijgen ze dikke vingers en rode vlekken in de nek. Toch zullen ze wel moeten. Er is bijna geen werk meer waar je geen computer hoeft te gebruiken.
Huppelen
Daarom duren implementaties vaak zo lang. Je kunt nog zulke mooie programmatuur hebben, maar trage Jannie van de receptie moet er ook mee kunnen werken. Je zet mensen achter knoppen waar ze eigenlijk helemaal niet achter horen te zitten en waarschijnlijk ook niet eens willen. Maar heb je dan de verkeerde knoppen of de verkeerde mensen?
Misschien is het een generatiedingetje en gaat dit probleem zich vanzelf oplossen. Een dag na onze paardrijles zag ik de twee paarden waar mijn vrouw en ik op hadden gereden, vrolijk huppelend met twee meisjes van 12 en 14 op de rug over 1 meter 20 springen. De paardrijdinstructrice vroeg nog aan me: ‘Weet je zeker dat dit jouw kinderen zijn?’.
Dit artikel is eerder verschenen in Computable Magazine nummer 5 van september 2019.
