Nieuwsuur onthult een nieuw ict-schandaal bij het UWV. Deze keer gaat het om gedetineerden wier uitkering gewoon doorloopt. Meldingen van justitie vallen uit. UWV boeit het niet. Precies als bij de eerdere WW-fraude? Nee, deze keer is het erger, véél erger.
Recent kreeg ik Nieuwsuur op bezoek met een stapel interne UWV-documenten om te becommentariëren. Die stukken gingen over detentiemeldingen die op grote schaal uitvallen. De boodschap: wie met een uitkering het gevang in moet, heeft een grote kans om deze, onterecht, gewoon te houden. Na de eerdere uitzendingen van Nieuwsuur is het vervolg al haast bekend: er gebeurt iets onrechtmatigs. UWV wist het al maar deed niets. Nieuwsuur brengt het schandaal. Kamerleden doen boos voor de camera. UWV reageert niet. Moties worden genegeerd. UWV krijgt extra geld voor symptoombestrijding. Repeat. Er komt een moment dat Nieuwsuur niets meer doet als er weer een wantoestand wordt gemeld.
Monopoly
Het nieuwste schandaal valt eenvoudig uit te leggen. Net als bij Monopoly krijgt een bajesklant geen geld. Niet van de baas, niet van UWV. Sinds de moordenaar van Gerit-Jan Heijn na zijn straf uitgezeten te hebben, wegliep met 700.000 gulden aan achterstallige WAO-uitkeringen, vinden we dat dit zo hoort.
Uitkeringsinstanties zoals UWV moeten natuurlijk wel weten wanneer iemand moet brommen. Ook dat is geregeld: de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) produceert dagelijks een bestandje met daarin het BSN en de datum waarop de detentie aanvangt. Dat magere bestandje gaat naar de Stichting RINIS, die het weer doorstuurt naar de uitkeringsinstanties. (Anno 2019 is RINIS totaal achterhaald maar dit is de overheid.) Als UWV een kopie ontvangt, verwerkt zij deze in de uitkeringssystemen. Behalve dan dat dit niet gebeurt. Een groot deel van de uitkeringen van burgers-in-de-bak loopt gewoon door want UWV raakt berichten ergens kwijt. Afijn, zie de Nieuwsuur-uitzending.
Hordeloop
Een van de analysedocumenten in handen van Nieuwsuur bevat het volgende, door mij geannoteerde, plaatje (zie figuur 1) dat de hordeloop laat zien van detentiemeldingen van DJI. Hoewel het uit 2011 dateert, beschrijft het nog steeds hoe het proces loopt. In één woord: Byzantijns. Het rapport waaruit het plaatje komt, leest als een handleiding ‘hoe raak ik data kwijt?’. Zoals met al dit soort rapporten blijft het vervolgens bij een analyse.
Data goed kwijtraken, doe je door de volgende procedure te volgen:
- Maak de gegevenslogistieke keten zo lang mogelijk;
- Koppel nóóit terug;
- Bouw op strategische plekken stukjes handwerk in;
- Houd complexe, overbodig geworden toepassingen in leven.
Toegepast op het procesplaatje werkt dit als volgt. Bestanden met detentiemeldingen gaan van DJI via RINIS naar UWV. Of ze goed aankomen, wordt door UWV niet retour gemeld aan RINIS/DJI. Hetzelfde geldt voor nagenoeg alle stappen binnen de complexe UWV-keten. Alle logistiek verloopt conform het beruchte fire and forget-principe.
Vanzelfsprekend heeft lang niet iedere gedetineerde een UWV-uitkering en UWV heeft verschillende systemen voor de verschillende uitkeringen. Maar waarom gemakkelijk doen en het bestandje automatisch tegen het Ziektewet-, het WW- en het WAO/WIA-systeem aanhouden. Zoiets kan veel moeilijker. Daarom wordt er met behulp van prehistorische software (waarover verderop meer) gekeken of iemand een uitkering heeft en, zo ja, bij welk kantoor de gegevens moeten worden verwerkt. Kantoor? Eh? Jazeker, zo werkte de software vroeger en dus nu ook.
Het met kantoorinformatie verrijkte gedetineerdenbestand wordt geautomatiseerd verzonden (hoera) en handmatig uitgepakt – alles binnen UWV. Vervolgens worden er e-mails van gemaakt – één per kantoor per wet per dag – die intern worden verzonden. Worden die e-mails niet tijdig afgehandeld door UWV-medewerkers, dan worden ze automatisch uit de inbox verwijderd en heeft de gedetineerde geluk gehad.
De vraag is natuurlijk waarom er überhaupt mensenhanden aan te pas moeten komen. Het antwoord is dat DJI niet meldt hoelang iemand achter de tralies verdwijnt. Is dat voor twee weken, dan loopt de uitkering door. UWV moet daarom contact opnemen met DJI om uit te zoeken of de uitkering moet worden stopgezet. We zien hier hetzelfde patroon als bij de WW-fraude waar UWV vrolijk adressen van arbeidsmigranten registreert. Extra, onnodig werk doen omdat er een gaatje in de wet of in een proces zit, vindt UWV uitstekend. (In het tweede artikel van mijn ‘UWV Voor Beginners’-serie legde ik uit waar die attitude vandaan komt.)
Prehistorie
Het gegevenslogistieke plaatje toont allerlei plekken in de lange logistieke keten waar data zoek kunnen raken. De interne UWV-stukken die ik inzag, wijzen echter alleen naar het GVI‑systeem, de Gemeenschappelijke Verwijs Index. Dit is een systeem uit de UWV-prehistorie. Hetzelfde geldt voor de UWV-uitkeringssystemen, maar dat de GVI nog bestaat is echt heel verontrustend. GVI werd namelijk gebruikt door de vijf voorgangers van het UWV. Voordat UWV in 2002 ontstond, waren werkgevers aangesloten bij één van vijf zogenaamde uitvoeringsinstellingen (UVI’s). Wilde je dus weten waar een persoon werkte of van wie hij een uitkering kreeg, dan moest je vijf deuren langs. Om dat te voorkomen hadden de organisaties samen één systeem waarin alle verzekerden, alle bedrijven, alle dienstverbanden en alle uitkeringsverhoudingen waren opgenomen. Bijgaand infographic (zie figuur 2) geeft de situatie weer van lang geleden én de infographic hieronder die van vandaag (zie figuur 3).
De interne stukken van Nieuwsuur melden dat de verwijsindex niet goed wordt bijgewerkt vanuit de uitkeringssystemen. Gaat dat fout, dan worden uitkeringen niet gevonden en loopt de uitkering door. Dat een totaal overbodig geworden, stokoude applicatie dit soort ellende veroorzaakt, is op zich al een schandaal. Maar daarbij blijft het niet.
Damage control
Net als het WW-fraudeprobleem in 2014 is ook het onrechtmatig uitbetalen aan uitkeringen in 2018 geanalyseerd. Mede uit oogpunt van imagorisico’s [sic] wil UWV Handhaving er zelfs iets aan doen. Dat betekent niet dat er ook iets gaat gebeuren, want doordat alles rond ict onwerkbaar is georganiseerd moet het halve bedrijf uitrukken: de Divisie Uitkeren, de Divisie ict, de Divisie Gegevensdiensten, UWV Handhaving en de Stafafdeling Strategie & Beleid (voor damage control). Dat dit alles oneindig lang gaat duren, blijkt ook uit het feit dat er in het UWV Informatieplan 2019 niets over te vinden is. Sowieso is het bestaan van de GVI iets dat je alleen ziet in overzichten van ict-kosten.
Maar oké, UWV Handhaving wil in actie komen. Gelukkig is het opsporen van verkeerde uitkeringen een klein klusje: vraag bij RINIS, DJI of desnoods UWV zelf alle bestanden met detentiemeldingen op, voeg die samen en houd dit aan tegen de eigen UWV Polisadministratie waar alle uitkeringen vanaf 2006 in zitten. Ga met de lijst met ‘uitkeringen-tijdens-detentie’ langs bij DJI en vraag ze om de aanvullende informatie over de strafduur. Misschien twee weken werk als DJI meewerkt. Samenwerking tussen ministeries is moeilijk, maar lang niet zo moeilijk als samenwerking binnen UWV zelf. UWV Handhaving gaat daarom niet komen met een paar mensweken maar met vele mensjaren aan opsporingswerk. Omdat het ook jaren kan vergen om het ict probleem te patchen – van oplossen is zelden sprake – wordt het ook dweilen met de kraan open. Dit is precies wat zich nu afspeelt rond de WW-fraude. Minister Koolmees heeft de toegezegde data-analyses rond de WW-fraude niet naar de Kamer gestuurd. Hij zal dat ook niet doen omdat er helemaal geen serieuze analyses zijn uitgevoerd. Men wacht tot de ophef overwaait en de Kamer dit soort niet-mediagenieke ict-dossiers verder laat lopen, waarna alles in stilte wordt afgebouwd. Voor zowel UWV als SZW is dat ook de goedkoopste oplossing. Ict-problemen oplossen is eng, opsporing kost geld, de kans bestaat dat je voor honderden miljoenen aan niet-terugvorderbare bedragen vindt en wel-teruggevorderde bedragen verdwijnen in de Staatskas. Doofpotten is vanuit ambtelijk perspectief logisch.
Door en door verrot
In mijn inleiding stelde ik dat Nieuwsuurs UWV-schandaal veel ernstiger is dan alles rond de WW-fraude. Dat is niet omdat er zoveel belastinggeld mee is gemoeid want de WW-fraude is veel omvangrijker. Evenmin is het omdat het geld nu bij criminelen terechtkomt. Nee, de reden is dat het bestaan van de GVI het voor iedere insider duidelijk maakt dat de oude Cobol-uitkeringssystemen bij UWV door en door verrot zijn.
Want ga maar na. UWV heeft een stokoude, omvangrijke verwijsindex die maar naar één organisatie verwijst: naar UWV zelf. Die index wordt niet meer goed bijgehouden waardoor een onbelangrijk proces de mist inloopt. Als de GVI alleen voor detentiemeldingen wordt gebruikt, dan is de schade in onterechte uitkeringen nog te overzien, maar wil je niet weten wat de (ict-)kosten per gedetineerde zijn. Vrijwel zeker wordt de GVI echter ook voor andere processen gebruikt, met dus grote kans dat er daar ook dingen mislopen. Welke processen dat zijn, is onduidelijk. Het enige dat ik weet is dat werkgevers, net als in de pre-UWV-tijd, ook vandaag nog een oud UVI-nummer krijgen toegekend. Er zijn dus vrijwel zeker nog andere processen opgehangen aan de pre-UWV-wereld. Joost mag weten hoeveel niet gedocumenteerde Cobol-software uit de jaren tachtig of negentig nog bij UWV draait, soms niet meer goed werkt, maar altijd geld kost en continuïteitsrisico’s oplevert.
Killen en migreren
De affaire rond de gedetineerden brengt ook een oude geschiedenis weer boven. Op een na zijn alle grote ict-vernieuwingsprojecten die UWV sinds 2002 heeft uitgevoerd ernstig ontspoord of totaal mislukt. Het grootste fiasco in 2008 was het project WIA dat tot één systeem voor alle UWV uitkeringen moest leiden. Nadien heeft UWV ervoor gekozen om door te gaan met de oude Cobol-systemen, net als later om dezelfde reden haar zusterbedrijf, de SVB (zie kader).
Een ict-project van UWV dat wel succes had, was ‘killen en migreren’: het samenvoegen van de systeemcomplexen van de vijf UWV-voorlopers tot één. Ook dit grote ict-programma liep uit in tijd en kosten, maar was wel succesvol. Althans, dat werd de Kamer verteld. Nu blijkt dat het saneringsprogramma nooit is afgerond. Dat is minder vreemd dan het lijkt want het saneerproces werd geleid door een UWV-manager die via huisleverancier IBM mensen inhuurde van een bedrijf genaamd A2B waarvan hijzelf enig aandeelhouder was. (Follow The Money rakelde het kort geleden op.) Publicatie door RTL leidde tot het ontslag van deze Ambtenaar K, die echter met zijn mensen wel de ziel van ‘killen en migreren’ was.
‘Budget op, kennis weg, stoppen en Kamer foppen’, moeten ze in 2011 bij UWV hebben gedacht. Saillant detail: de RTL-journalist die de corrupte constructie onthulde, is dezelfde die nu voor Nieuwsuur deze gedetineerdenaffaire naar buiten brengt. Ook hier verandert er niets.
Conclusie: de ict-puinhoop blijft.
Het is wrang om in oude UWV-plannen te lezen wat het doel was van het saneren en samenvoegen van oude pre-UWV-systemen: kostenreductie, stabiele, robuuste systemen, betere onderhoudbaarheid, slagkracht. Het is het wensenlijstje dat we ongewijzigd terugvinden in de langjarige UWV-plannen. UWV mag de komende jaren een kleine half miljard euro extra uitgeven aan ict-verbeteringen. Let wel, het gaat niet om nieuwe of betere functionaliteit maar om technisch gedreven migraties en verbeteringen. Dit is het soort ict-projecten dat net als ‘killen en migreren’ altijd slaagt, gewoon omdat wat UWV straks in 2023 beweert even oncontroleerbaar is als wat UWV in 2011 richting de Kamer riep. Nergens in de UWV-plannen vinden we iets over het aanpakken van de schadelijk geworden verwijsindex en de processen die er op werken. Niemand heeft greep op wat er bij UWV gebeurt; niet minister Koolmees of zijn ambtenaren, niet de raad van bestuur en zeker niet de cio. Kamerbreed aangenomen moties (over de adresregistratie) worden, omdat UWV dat niet wil, gewoon niet uitgevoerd. De eindeloze reeks (ict-)schandalen laat zien dat we te maken hebben met een organisatie in staat van ontbinding; een organisatie die zichzelf niet meer kan besturen en daardoor evenmin nog bestuurbaar is. Het ministerie en UWV zelf wachten gelaten op de volgende rel. Voor arbeidsmigranten, frauderende werkgevers, gedetineerden, enkele ict-bedrijven, maar vooral voor journalisten, is UWV the gift that keeps giving. Voor de rest van Nederland geldt helaas het tegenovergestelde.
De cio, de professor en het ministerie: Cobol rocks!
Het UWV is niet het enige ict-hoofdpijndossier van minister Koolmees van SZW. Onder Koolmees valt ook de Sociale Verzekeringsbank en ook daar zijn de kernsystemen antieke Cobol-vehikels. Zowel UWV als SVB hebben geprobeerd hun primaire systemen te moderniseren. Het UWV ging voor zelfbouw door LogicaCMG (nu CGI). SVB hing zich op aan het Oracle-‘ecosysteem’ en Capgemini. Beide projecten faalden spectaculair; bij UWV in 2008 en bij SVB in 2014. Sindsdien is de strategie gericht op het ophemelen van de oude systemen. Die neiging wordt versterkt door de angst bij SZW dat er iets ernstig misgaat bij het verstrekken van uitkeringen. ‘Afblijven en ophemelen’ is de gedragslijn.
SVB huurde Professor Chris Verhoef in om de lof te zingen op Cobol (hier bij BNR) en uit te leggen hoe geweldig robuust en onderhoudbaar de antieke Cobol-systemen van SVB zijn. Verhoefs beweringen zijn vrijwel oncontroleerbaar. Je moet verstand van ict hebben en goed lezen om er achter te komen dat de databases onder al die Cobol-software per SVB-vestiging zijn opgezet en dat het bergen geld en jaren gaat kosten om de goed onderhoudbare SVB-Cobol-software aan te passen. Tot die tijd blijft het aanrommelen en geld verbranden, but who cares? Omdat Verhoef ook is verbonden aan het onthoofde Bureau Ict Toetsing dreigen Verhoefs witwasverhalen nog meer tractie te krijgen.
Sinds kort is UWV bij monde van zijn ict-topman bezig om de SVB en Prof. Verhoef te imiteren. Daarin past dat Prof. Verhoef ook deel uitmaakt van de commissie die onderzoek doet naar aanleiding van mijn melding aan de Kamer over oude Cobol-systemen van UWV die juist de bron van de (WW-)fraude zijn. De operatie damage control is dus in volle gang. Met problemen oplossen is vrijwel niemand bezig.
Ik lees het, en probeer al langer de UWV informatisering problematiek te begrijpen! René geeft al jaren op pijnlijke wijze weer waar de problemen schuilen… Niemand doet/kan er iets mee, want te lastig! Echt? Dit kan alleen bij onze overheid, zucht!
In het bedrijfsleven was dit project allang gesneuveld, en nadat men terugkwam van de reken- en tekentafel een ander systeem met “checks and balances” gebouwd!
Vraag is, hoe behandel je een overheidsorganisatie die zichzelf niet meer kan besturen en daardoor evenmin nog bestuurbaar is?
Ik zou het de burger niet vragen, dat antwoord hoeft u niet te raden! Ergens moet er toch enige vorm van bestuurlijke verantwoordelijkheid tevoorschijn gaan komen… ! Welke organisatie- en bestuurs-oppergod(en) kunnen hier nog iets van maken ?
Dat gaat dus nieuwbouw worden… ! Tjonge, en dat nou zoveel waarschuwingen en goed bedoelde burgerinitiatieven 🙁
Ik zeg Rene voor CIO van het UWV.
Orde op zaken stellen.
Stap voor Stap dit soort oude systemen vervangen door de koppelingen rechtstreeks te leggen.
In dit geval zou toch mooi zijn als detentie een automatische koppeling heeft met het UWV en gedetineerden aan en af kan melden met achteraf een corrigerende uitkering.
Mooi afstudeerproject voor een HBO’er…
Ondanks de continu veranderende regelgeving moet het toch veel beter kunnen lijkt me.
Tijd voor een nieuwe parlementaire enquête.
Oplossingsrichting van een deel van deze problematiek zit in een basisinkomen en weg met al die stapelbare regelingen van inkomensnivellering. En dat basisinkomen van gedetineerden kunnen we gebruiken als vergoeding voor Motel Bajes overnachtingen. Minder regels, minder controle en ICT nodig, ook meteen maar stoppen met de OZB
op basis van WOZ, GBA en al die andere drang naar vastleggen, verwerken en bewaren van gegevens vanwege die brei van samenhangende regels om welvaart te verdelen. Goedkoper kunnen we het niet maken, makkelijker wel.
Corne, orde op zaken stellen lijkt me een goed plan, maar is wel een open deur.
Een CIO met visie op die zaken zou vast helpen, maar een CIO met ‘doorzettingsmacht’ des te meer.
Wat naar mijn mening onvoldoende belicht wordt in veel van de artikelen over het UWV, is dat het een politieke beslissing geweest is om het UWV te formeren uit de 5 uitvoeringsinstellingen en daarbij alle bestaande heilige huisjes ‘vooral niet omver te kegelen’. Gevolg:het UWV kreeg ruim baan om de weg van ‘we houden van alles een beetje’ te kiezen en om geen moeilijke beslissingen te hoeven nemen.
Vraag aan 5 kalkoenen wie het kerstdiner gaat opleuken..
Een aanpak die de politiek overigens later herhaald heeft bij de vorming van de Nationale Politie, maar dan met 25 + 1 kalkoenen..
Zoals gezegd: ik zou willen pleiten voor absolute ‘doorzettingsmacht’ bij de CIO, en dus Orde op Zaken stellen niet laten afhangen van de bestuurders van het UWV. De poelier gaat wel beslissen wie het kerstdiner wordt.
Bestuurders van UWV hebben dit de afgelopen jaren laten gebeuren, en toch zijn Nationaal Coordinator Terrorisme Bestrijding geworden, of minister van Medische Zorg..
Wat we hier zien is symptomatisch voor vele overheidsinstellingen en ook bedrijven. Degenen die aan het hoofd van die instellingen en bedrijven staan hebben nog steeds niet in de gaten dat ICT het fundament onder hun bedrijfsvoering is. Als dat fundament niet goed onderhouden wordt, dan dondert de zaak op een zeker moment vanzelf in elkaar.
Dit gebeurt ook in het bedrijfsleven. Een paar jaar geleden viel plotseling één van de Parijse vliegvelden helemaal uit. Het bleek dat ergens een oeroude MS-Dos PC stond die een cruciale functie vervulde, en die was uitgevallen.
Airbus gebruikte bij het ontwikkelen van de A380 dezelfde software in Duitsland en Frankrijk, alleen verschillende versies. Het gevolg: bij het bouwen van het prototype bleken allerlei kabels net te kort. Resultaat: een jaar vertraging.
Nog een mooi voorbeeld bij de overheid. De rechtbanken hebben een digitaal loket waar je documenten naar toe kunt sturen. Die worden dan omgezet in pdf, opgeslagen, en naar de ontvanger terug gestuurd. Ik stuurde een stel documenten op, maar dat leverde omzettingsproblemen op. Ik bekeek toen één van die pdf bestanden en ontdekte welke applicatie gebruikt werd. Eventjes zoeken op internet, en jawel dat digitale loket liep 14 versies achter met die software.
Zo kun je doorgaan, voorbeelden te over.
Het probleem is vaak dat de ICT als een uitvoerende afdeling gezien wordt. Als een manager een applicatie wil hebben, dan wordt die fluks gebouwd of ingekocht, servertje er bij, en klaar. Als de ICT afdeling dan een paar jaar later bij die manager op de deur klopt, en zegt dat zijn server een nieuwe versie van het OS nodig heeft, een nieuwe versie van de database, en mogelijk ook een nieuwe versie van de applicatie, dan is vaak de reactie: geen tijd, geen budget, alles draait toch goed, enz. De ICT afdeling moet een beleidsbepalend plek in de organisatie hebben, tenslotte zijn zij verantwoordelijk voor de opslag en verwerking van de data.
De vraag is dus of de ICT afdeling (afdelingen) van het UWV deze problemen nooit ontdekt of aangekaart heeft, of dat het wel gebeurd is, en dat de leiding van de UWV alle waarschuwingen aan de kant geveegd heeft.
Dan de vraag of Cobol geschikt is voor zo’n omgeving. Ja natuurlijk, goed geschreven Cobol programma’s zijn leesbaar als een roman, en inderdaad goed onderhoudbaar. Ze zijn zelfs in hoge mate zelf documenterend. Cobol is niet stil blijven staan, er worden nog steeds nieuwe versies van ontwikkeld met nieuwe functionaliteit. De database die er onder hangt, heeft niets te maken met Cobol, die kan gekoppeld worden aan allerlei talen. Maar als een bank pas geleden een pre-historische Cobol-68 compiler uit dienst neemt, ja dan zijn ze wel rijkelijk laat. Een goede Cobol compiler bouwt allerlei checks in die de programmeur zelf niet hoeft te bedenken. Verwijst een pointer naar een plaats buiten de tabel? Dan stopt het programma. Dat soort van zaken. Dus ja, Cobol is bij uitstek geschikt voor dit soort applicaties.
Er zijn tegenwoordig ver over de 10.000 computer talen. Dat leert ons denk ik dat we niet om de twee weken weer een nieuwe taal gaan implementeren. De syntax van vele talen lijkt ook alsof er een kat over het toetsenbord heeft gelopen. Het moet allemaal zo compact mogelijk geschreven worden, maar waarom? Uit het oogpunt van onderhoudbaarheid (ook door ‘vreemde’ programmeurs), dan is het wel zo prettig als je heel makkelijk kunt zien wat er gebeurt in het programma. Toen ik zelf nog Cobol programmeur was heb ik mijzelf aangeleerd ‘ruim’ te schrijven, mooi opgemaakte sources, begrijpelijke namen voor variabelen en condities, en plotseling konden complexe programma’s ook door collega’s heel snel begrepen en aangepast worden.
De onderhoudbaarheid van programma’s is feitelijk net zo belangrijk als hun functionaliteit.
De wetgever, dus de politiek zelf, is natuurlijk ook niet vrij van schuld. IT-systemen zijn primair zo complex omdat er zoveel verschillende uitkeringen bestaan, met veel op elkaar inwerkende regels. Verantwoordlijkheid over gegevens is bij verschillende ministeries en organisaties neergelegd. Die daarover ook onderling strijd kunnen hebben, zonder dat iemand de knoop doorhakt.
Verder wordt besloten dat bepaalde gegevens, zoals duur van detentie, dermate privacy-gevoelig zijn dat ze niet geautomatiseerd uitgewisseld mogen worden, terwijl er tegelijkertijd regelgeving is die zegt dat externe partijen, zoals UWV, deze gegevens wel nodig hebben. Heeft er dan niemand aan gedacht dat DJI niet de volledige strafmaat hoeft door te geven, maar dan wel zelf de selectie moet maken op “langer dan twee weken”?
Dirk Munk slaat de spijker op de kop. Ik ben het 100% eens met zijn opmerkingen m.b.t. het functioneren van ICT in het bedrijfsleven. Daar gaat het net zo fout als bij de overheid, maar dat komt veel minder naar buiten, omdat er eigen geld wordt verkwist. M.b.t. Cobol ben ik het ook met hem eens. Ik heb in mijn actieve leven zo’n 120 bedrijven geautomatiseerd met verschillende programmeertalen, maar Cobol is en blijft de meest betrouwbare. Al die mensen die Cobol verafschuwen vergeten de goede leesbaarheid, indien goed geschreven, en de onderhoudbaarheid. Vanaf 1984 tot 2011 (27 jaar!) jaar heb ik voor een verzekeringsbedrijf Cobol geschreven en onderhouden, alleen en wel 1,5mln statements. Maar daar moet je wel wat voor doen. Standariseren waar dat kan en altijd gedisciplineerd te werk gaan. Je kunt elk probleem op 100 verschillende manieren oplossen, maar er is er maar één de goede en die is afgeleid van vorige oplossingen. Veel programmeurs vinden dat hun creativiteit moet liggen in het telkens iets nieuws bedenken. De creativiteit moet liggen in het schrijven van software, waarvan je zeker weet dat je opvolgers het kunnen begrijpen. Ik ben, omdat mijn Cobol-platform buiten werking ging overgestapt op PHP en MySql. MySql is heel goed bruikbaar, maar PHP is eigenlijk een drama, maar door gestructureerd, gestandariseerd te werken heb ik er toch al veel goede programma’s mee kunnen maken. Als ik alle verhalen lees, dan jeuken mijn vingers, maar ja die zijn inmiddels 75 jaar oud en daar zit niemand op te wachten.
Nationale faalhaas mag weer alle registers open trekken op Computable want het feit dat verstand van ICT bij René ontbreekt maakt zijn bewering over Chris Verhoef discutabel. Een discussie over COBOL dient namelijk op de juiste merites gevoerd te worden, de onderhoudbaarheid van code wordt bepaald door de kennis – lees je personele resources – in een organisatie. Problemen bij UWV hebben uiteindelijk dan ook weinig te maken met ICT maar alles met de organisatorische opdelingen in de ketens zoals een privaat-rechtelijke stichting als RINIS:
https://www.rinis.nl/deelnemer-van-rinis/
Hoe toevallig dat de inschrijving van deze stichting op hetzelfde adres is als oude SVB, ik kan nog verder graven in open bronnen zoals KvK maar het meest opmerkelijke zijn de afnemers van informatie waardoor eerder getrokken conclusies over bestuurlijke fraudes door mr. P. van Vollenhove bevestigd worden. Maatschappelijk zullen de meesten vinden dat een uitkering bij een detentie gestopt moet worden maar wat nu als partner en kinderen afhankelijk van deze legale inkomsten zijn?
Ik speel met deze reactie advocaat van de duivel omdat de vraag niet om ICT falen gaat.
Als directeur van stichting RINIS vanaf 2010 heb ik nog nooit het genoegen gehad om kennis te maken met de heer Veldwijk, die meent in één pennenstreek RINIS weg te kunnen zetten als volledig achterhaald. Dat voor een organisatie die de afgelopen 10 jaar het berichtenverkeer heeft zien vertienvoudigen en momenteel zo’n 2 miljard berichten, op allerlei manieren, verwerkt als onderdeel van het bedrijfsproces van uitvoerend Nederland.
Ook blijkt uit het processchema een gebrek aan kennis als het gaat over de checks en balances die horen bij betrouwbare en gegarandeerde verwerking van gegevens. UWV en DJI kunnen ervan verzekerd zijn dat er tracking en tracing plaatsvindt op het ontvangen, verwerken en sturen van berichten via onze servicebus, de beschrijving in het artikel is feitelijke onjuist. Hetzelfde bericht wordt al sinds jaar en dag via stichting Inlichtingenbureau aan alle sociale diensten en aan de SVB verstrekt, die daarmee al jaren uit de voeten kunnen. Kortom meneer Veldwijk, ietwat tendentieus en bij deze de uitnodiging om eens bij te praten.