‘Vrouwen zijn het antwoord op het ict-tekort’

Er werken te weinig vrouwen in de ict-sector, terwijl zij wel het tekort aan ict’ers kunnen oplossen. Om hen te enthousiasmeren voor ict, moet er behoorlijk wat veranderen. Voornamelijk op cultureel vlak. Dat vertelt Reshma Saujani, oprichter van het Amerikaanse initiatief Girls Who Code, tijdens SAS Global Forum, de conferentie van SAS die deze maand in Dallas plaatsvindt.

Saujani haar ouders vluchtten in de jaren zeventig uit het Afrikaanse Oeganda naar de VS. Zij zijn engineers en in dit land is er veel vraag naar deze technici. Ze start haar carrière in financiële dienstverlening, maar vindt dit niet leuk. Ze neemt ontslag en besluit de politiek in te gaan. ‘Ondanks dat ik de verkiezingen verloor, was dit de beste tijd van mijn leven’, vertelt ze. ‘Ik realiseerde me namelijk twee dingen. Ten eerste dacht ik dat ik zou breken als ik ergens in faalde. En dat gebeurde niet. Ten tweede kwam ik veel jongens tegen in het ict-onderwijs, maar nooit vrouwen.’ Dat was voor haar reden om een bedrijf op te richten dat meiden leert coderen.

Ze gelooft namelijk dat vrouwen het antwoord op het tekort aan ict’ers bieden. ‘Het aandeel van vrouwen in tech was vroeger veel hoger, maar dit aandeel blijft in de sector dalen. Dit heeft twee oorzaken. Ten eerste komt het door het imago van een ict-beroep en de westerse cultuur. ‘Programmeurs worden door Amerikaanse meiden als een stereotype gezien: een man in een hoodie die vanuit zijn kelder code schrijft met een blikje energiedrank in zijn handen. En ook worden meiden ontmoedigd om een baan in stem (science, technology, engineering en mathematic – red.) te ambiëren. Er wordt gezegd dat ze niet slim of goed genoeg zijn voor deze mannenwereld en op die manier worden ze weggeduwd uit deze sector.’

Perfectie

De tweede reden waarom er weinig vrouwen in ict werken, is vanwege de opvoeding van kinderen in Amerika. ‘Jongens worden geleerd dapper te zijn, terwijl van meiden perfectie wordt verwacht. Jongens slingeren aan hangrekken in de speeltuin, terwijl meiden netjes moeten blijven. Meiden worden beschermd tegen falen en afwijzing en worden op deze manier verslaafd aan perfectie.’

Die perfectie blijven vrouwen in westerse landen aanhouden. Dit leidt volgens Saujani bij volwassen Amerikaanse vrouwen tot twee dingen. ‘Vrouwen zijn vermoeid en worden depressief. Want altijd perfect zijn, maakt ongelukkig. Bovendien krijgen vrouwen het idee dat ze voor alles perfect moeten doen. Zo solliciteren we enkel om banen waar we volledig aan de kwalificaties voldoen, terwijl mannen al solliciteren als ze aan zestig procent van de kwalificaties voldoen.’

In haar ogen hebben vrouwen moed nodig om het streven naar perfectie los te laten. En dat kan door middel van coderen. ‘Coderen is een metafoor voor moed. Het is een proces van imperfectie en falen. Iets wat lastig is voor perfectionisten. Zo merk ik vaak dat meiden liever geen code laten zien dan potentieel verkeerde code.’

Moed

‘Meiden gaan de wereld veranderen, maar om hen enthousiast te krijgen voor de ict-sector moet er nog wel wat veranderen.’ Ze geeft drie adviezen. ‘Allereerst moet de cultuur veranderen. Meiden moeten niet tegenhouden worden om in deze sector aan de slag te gaan. Het zou mooi zijn als hier ook rolmodellen voor komen die het ‘nerd zijn’ promoten. Vervolgens moeten meiden samengebracht worden in een omgeving waar ze kunnen leren en waar ze mogen falen. Tot slot moeten vrouwen leren om moedig te zijn in plaats van perfect.’

Aan het aanleren van moed kan de omgeving bijdragen. Zo kan een ouder een kind stimuleren om ook activiteiten door te zetten waar ze niet goed in zijn en leren omgaan met falen en moeten mannen meer samenwerken met vrouwen en om elkaar beter te begrijpen, vindt Saujani. Ze sluit af met de opermkering dat je moet doen wat je wilt. ‘Vind wat je echt leuk vindt en doe dat. Dus stop ook met een baan als het je niet gelukkig maakt. We hebben het altijd over het maken van de volgende carrièrestap, maar we moeten nadenken over wat ons echt gelukkig maakt. En durf ook activiteiten te doen waar je niet goed in bent. Ik ben bijvoorbeeld niet goed in yoga, maar doe het wel. En laat daarbij je perfectie los, dat je ook kleine overwinningen kan vieren zonder je met anderen te vergelijken.’