De vierde generatie van het exoskelet, een robotisch harnas ontwikkeld door TU Delft, krijgt een soepeler heupgewricht. Daardoor kan de loophulp voor mensen met een dwarslaesie ook stappen opzij zetten. Bovendien moet het mogelijk worden het exoskelet te dragen zonder gebruik van een wandelstok.
Dat maakte het projectteam March dat het exoskelet ontwikkelt onlangs bekend tijdens een presentatie in Delft. Een jaarlijks wisselend team van 23 studenten van verschillende faculteiten van de universiteit werkt aan de vierde generatie van de robotharnas.
De afgelopen jaren is het skelet stapsgewijs verbeterd. Het nieuwe ontwerp heeft een extra heupgewricht waardoor de gebruiker naast een voorwaartse ook een zijwaartse stap kan maken. Ook de balans is verbeterd, stellen de ontwikkelaars. De nieuwe bewegingsvrijheid maakt het volgens hen mogelijk om stabieler met twee benen op de grond te staan.
Een ander aandachtspunt is het gewicht en formaat van de loophulp. Door middel van testen met materialen en krachten heeft het team de botten en elektronica van het exoskelet kleiner en lichter kunnen maken, wat het aantrekken en vervoeren makkelijker maakt.
Cybathlon
Het project March heeft als doel om het exoskelet breed beschikbaar en toegankelijk te maken voor iedereen die daar baat bij heeft. Ook moet het hulpmiddel zo worden doorontwikkeld dat het gebruik van krukken overbodig wordt. Nu bedient de gebruiker van het exoskelet het harnas met een apparaatje in een soort wandelstok. Daarmee wordt de mechanica afgestemd op toepassingen als opstaan, lopen of traplopen.
In 2020 gaan de makers van het harnas de strijd aan met andere universiteitsteams en commerciële ontwikkelaars van exoskeletten tijdens een cybathlon. Dat is een internationale wedstrijd in Zwitserland waarin gebruikers van een exoskelet een hindernisparcours afleggen.
De eerste drie teams van de TU Delft maakten elk jaar een eigen ontwerp. Met de cybathlon voor de deur wil het team dat daaraan mee gaat doen (vierde generatie) langer door met hetzelfde prototype (generatie drie) en dat model verder verfijnen. Het nieuwe ontwerp komt tot stand in nauwe samenwerking met de piloot (degene die het exoskelet bestuurt). Voor het tweede jaar op rij werkt Sjaan Quirijns, die sinds 2000 een dwarslaesie heeft, mee aan het project. Het nieuwe exoskelet wordt de komende weken geproduceerd en is naar verwachting eind mei gereed. Daarna wordt tot en met de zomer uitgebreid getest op betrouwbaarheid en gebruiksvriendelijkheid. Ook dit gebeurt in nauwe samenwerking met piloot Sjaan en de Sint Maartenskliniek. Het eindresultaat, het nieuwe prototype, wordt in augustus 2019 gepresenteerd.
Sint Maartenskliniek
De studenten van Project March worden ondersteund door experts van de Sint Maartenskliniek die het belang van het verder doorontwikkelen van het exoskelet ondersteunen. Ilse van Nes, revalidatiearts op de afdeling Revalidatiegeneeskunde van de Sint Maartenskliniek: ‘Staan en lopen levert voor dwarslaesie-patiënten gunstige gezondheidseffecten, waaronder sterkere botten, minder pijn, een betere doorbloeding, minder spasmen en een betere regulatie van de blaas- en darmfunctie. Dit draagt allemaal bij aan een betere kwaliteit van leven. De ontwikkeling van het exoskelet staat nog in de kinderschoenen, maar nu al zien we indrukwekkende resultaten.’
Mooie ontwikkeling, die veel mensen in de toekomst gaat helpen, zowel mensen die in de care of cure sector verkeren, danwel gezonde mensen die zoiets kunnen inzetten voor ondersteuning bij bijv. zware werkzaamheden.
Als de ontwikkeling er rekening mee houdt dat dit vroeg of laat moet gaan voelen als een 2e huid (snelle in- en uitstap) wordt het succes alleen maar groter.
Wel valt mij op dat het nog allemaal via scharnieren e.d. werkt, zoals wij traditioneel gewend zijn van koppelingen, terwijl wij als mens losse botten hebben, die door spieren en weefsels in beweging komen. Is dit misschien de volgende stap in deze evolutie van het exoskelet of zijn wij als mens nog onvoldoende geevolueerd, vraag ik mij nu af.
Als mens hebben wij bijv. schokbrekers in spieren, kapsel, meniscus etc. etc. en wordt beweging vanuit verschillende spieren, hersenen etc. gestuurd. Via pezen zijn deze dan verbonden aan bepaalde plekken van ons bot….die evolutie van ons als mens daar kunnen wij mogelijk nog wat van leren v.w.b. de toekomst van deze prachtige exoskeletten, voor zover men dat nu al niet doet. Niettemin wordt je niet in 1 dag van kind volwassene, dus dit heeft ook even tijd nodig, maar elke fase is leuk.
Dat dit mensen gaat helpen is zeker. Al met al een mooie ontwikkeling welke gaat bijdragen aan een aangenamer leven voor een bepaalde doelgroep mensen.
Mijn advies: Ga vooral zo door 😉