Een jaar geleden werd de wereld opgeschrikt door de praktijken van Cambridge Analytica, een bedrijf dat data misbruikte van Facebookprofielen, en nu komt Mark Zuckerberg met een verklaring dat hij meer regulering van overheidswege wil. Mooie woorden, misschien wat mosterd na de maaltijd, maar is een bedrijf de juiste entiteit hiertoe op te roepen?
Wetgeving wordt gemaakt door de wetgever. De wetgever loopt vaak iets achter ontwikkelingen aan. Toch is een groot deel van de wet- en regelgeving waar de hoogste baas van Facebook voor pleit op zijn eigen Facebookpagina en in de Washington Post, niet onbestaand. Het werd vooral bestreden dát een platform als Facebook er iets mee te maken had. Het was tenslotte niks anders dan een doorgeefluik van wat mensen denken en zeggen.
Dit verhaal is echt op z’n eind. Platforms als Facebook zijn zelf uiteindelijk natuurlijk de verspreider van de content. Het zijn zelf media en ze moeten voldoen aan wetten die er al zijn. De grote zak geld zorgt ervoor dat er altijd advocaten zijn die een bepaald beleid verdedigen en toepassing van wetgeving langdurig traineren.
Dat gezegd hebbende, staan er ook wel aardige dingen in zijn stuk. Zo praat hij over dataportabiliteit. Je moet je eigen data mee kunnen nemen. Hij heeft het niet over zelf in bezit hebben. Hij kan dat ook niet zeggen, want dan gooit ie vermoedelijk zijn eigen glazen in. Dataportabiliteit kan nog steeds tussen platforms die in bezit van Facebook zijn en dat is het belangrijkste verdienmodel.
Wat denkt u, is dit verhaal gericht op echt een open internettoekomst? Of zitten er toch nog een paar haken en ogen aan (en gelooft u in de goede intenties?).
Volgens mij zegt Mark Zuckerberg in zijn schrijven feitelijk: “We hebben de geest uit de fles gelaten, en we krijgen ‘m niet meer terug… Overheid los het voor ons op”.
Klein probleempje: welke overheid adresseert hij hier?
In de afgelopen tijd moet het toch vrij duidelijk zijn geworden dat er geen “de overheid” is, maar dat er vele, vele overheden zijn en samenwerkingsverbanden tussen overheden (met de EU als voorbeeld van het laatste).
Diverse landen achten zich “de overheid” en leggen andere overheden eisen op, of geven gunsten en laten zich niets gelegen aan bestaande en algemeen geaccepteerde overlegstructuren en afspraken. Een voorbeeld van het laatste is dat de USA aan Israel de Golanvlakte gunt, dat terwijl er diverse afspraken zijn op VN niveau dat dit niet zomaar kan.
Dhr. Trump zal zich niets aantrekken van wat de EU afspreekt en het VK wil juist uit de EU omdat het vindt dat de EU teveel regels oplegt.
De EU heeft niets te vertellen over landen buiten de EU, de USA heeft niets te vertellen over landen buiten de USA en zo verder.
Dus als Facebook of welke andere partij vindt dat er één standaard globale wet- en regelgeving moet komen aangaande wat er wel of niet gepubliceerd moet worden (of wat er wel of niet als ‘politiek’ moet worden gekenmerkt) wordt er gevraagd naar het schier onmogelijke. Wat in de EU als feit wordt gezien (Taiwan als een apart land getekend op een landkaart) wordt door andere landen gezien als een affront en een groot schandaal (China ziet Taiwan als opstandige provincie binnen het land China) en het stellen dat Taiwan een land is, is al politiek. Dientengevolge zijn alle uitspraken over Taiwan al snel politiek. Ditzelfde zal opgaan voor De Krim (Oekraine/Rusland), Kashmir (Pakistan/India), Golanvlakte (Israel/Syrie) en in Turkije spelen ook nog een aantal zaken omtrend de Koerden, en zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.
Ik acht Mark Zuckerberg slim genoeg om dit alles te beseffen en hij ziet denk ik in dat Facebook te klein is om hier iets aan te doen: ze staan het toe en moeten tijd en geld spenderen aan het in de lucht houden van de site in de diverse landen en voorkomen dat inhoud dat geldig is in land A maar illegaal in land B van land A naar land B overlekt. Het gaat ‘m geld kosten en daar houden zowel Mark Zuckerberg als de andere aandeelhouders niet van.
Door nu het probleem neer te leggen bij de internationale politiek speelt hij Facebook vrij van verantwoordelijkheid, en kan hij eenvoudigweg zeggen “ja, jullie moeten met een oplossing komen, niet ik” en gewoon doorgaan met inkomsten genereren.
Dat wil niet zeggen dat er ergens een korreltje waarheid ligt in zijn oproep, maar Mark Zuckerberg maakt zich er met een jantje-van-leiden van af. Dit is (al dan niet bewust) een probleem creeeren en vervolgens zeggen “ik heb een probleem, lossen jullie dit maar op”.
Heb ik een oplossing? Nee, het oproepen tot een wereldwijde standaarddefintie van wat een politiek geladen uitspraak is en dan wachten op een eensluidende uitkomst lijkt me echter geen oplossing. Zo’n standaard definitie is een illusie. Men kon het al niet eens worden over een wereldweide standaard voor informatie uitwisseling (Edifact, iemand?), en dat was nog een concreet onderwerp.