Boekhandel Paagman heeft de mogelijkheid toegevoegd om bij een online-bestelling het boek in kwestie te laten signeren. Dat zal sommige auteurs een extra lamme hand opleveren. Maar hoe zit het met die digitale dan? Hoe maken we van een ebook een persoonlijk bezit? Ziet u daar een non-fungible token-systeem of iets anders?
Veel boekwinkels organiseren optredens van auteurs. Na het optreden is het goed gebruik om een boek aan te schaffen met een persoonlijke noot van de auteur. Al naar gelang het moment van de signeersessie is dat een lange, persoonlijke boodschap tot alleen de naam van de koper en de handtekening van de auteur.
Niet elk boek zal fysiek te signeren zijn door de auteur, maar als dat kan, staat er een logootje bij het boek. Voordat alle online-boekhandels dit in gaan voeren, ziet u een andere mogelijkheid, zoals het verzorgen van online-content in de vorm van een non-fungible token of iets dergelijks? Wij houden immers van unieke dingen.
Als ik een boek laat signeren, dan verwacht ik wel dat er een echte handtekening op staat. Het maakt me dan weer niet uit of het met stift, balpen of vulpen gedaan is, maar wel een gewone echte handtekening.
Waar het hier om lijkt te gaan is om aan te kunnen geven (door de verkoper) dat de auteur bereid is om een fysiek boek (we noemen het maar even analoog) te tekenen…. Daar is niets nieuws aan. Daar verandert een token in welke vorm dan ook niets aan.
Maar daarna neemt het artikel een heel andere wending en vraagt of we als lezer nog andere mogelijkheden zien voor on-line boeken? Die stap (en de vraag) snap ik dan weer niet.
On-line boeken zijn geen boeken, het zijn veel lettertekens die in een formaat staan als PDF, HTML of nog een aantal document formaten. Het document kan beveiligd zijn tegen ongeauthoriseerd kopieren of, en dat zie je vaak, wordt in het document een identificatie van de oorspronkelijke koper neergezet (en een beveiliging tegen wijzigen van het document). Op die manier kan de oorspronkelijke koper worden aangesproken als er wordt vastgesteld dat er een document ongeoorloofd is gekopieerd/doorverkocht.
Maar dat laatste heeft weer geen relatie met het door de auteur laten signeren van een ‘echt’ boek.
Waar de vraag over gaat is het beschermen van auteursrechtelijke inhoud van een digitale representatie van een boek, niet over het laten signeren van een echt boek.
Door een boek te laten signeren, kan een boek een hogere waarde krijgen -zowel emotioneel als monetair. Door een persoonlijke boodschap wordt in elk geval de emotionele waarde van het boek hoger en de kans dat het boek wordt uitgeleend lager (om beschadiging en ontvreemding te voorkomen).
Er zijn in het verleden al diverse pogingen gedaan om auteursrechten te beschermen van digitale content, en veel mensen zullen zich het fiasco van DRM kunnen herinneren. Probleem is dat dit soort bescherming nauwelijks werkt in alle situaties. DRM vergt feitelijk dat het leesmedium on-line is EN dat de DRM server in de lucht is.
En non-fungible tokens zijn eigenlijk een wedergeboorte van het DRM-mechanisme, maar nu met de hippe bijsmaak van een mogelijke blockchain in de achtergrond. Ook hier krijgen we te maken met dezelfde nadelen: wie garandeert dat deze specifieke blockchain-infrastructuur in de lucht blijft tot in einde der dagen? Van DRM werd ook ‘gegarandeerd’ dat er altijd wel een marktpartij zou zijn die het mechanisme zou laten draaien… en we weten allemaal hoe dat is afgelopen.
Digitale content is niet vergelijkbaar met fysieke mediums als papier, het kopieren is al een stuk lastiger van het laatste alleen al vanwege de achteruitgang in kwaliteit en de tijdsduur van het kopieren (handen omhoog wie vroeger geen boek heeft gekopieerd). Digitale content is veel sneller te kopieren en zonder significante verlies van kwaliteit. Door op elke pagina enige contactgegevens van de oorspronkelijke koper te vermelden en een vorm van hashing te combineren, en dit op te nemen in de leesapplicatie kan het al een stuk lastiger worden gemaakt om de inhoud van het document (boek, muziek, spel, etc.) om het anoniem te kopieren. Maar hoe onderscheid je het maken van een backup naar een ander medium (NAS, Cloud, USB-drive o.i.d.) wat het veiligstellen van eigendom is van het maken van een kopie voor het illegaal verspreiden van auteursrechtelijk beschermde inhoud?
De signalering van illegaal kopieren wordt niet eenvoudiger, en gaat significante kosten voortbrengen. De onlangs ingevoerde artikel 13 door de EU is niet meer dan een bureaucratische regel die, naar mijn mening, in de toekomst zal blijken meer te hinderen dan te helpen. Misschien dat in de toekomst iemand opstaat met het ei van Columbus, maar vooralsnog zie ik geen eenvoudige oplossing.