Wat mijn favoriete tv-programma is? 'Ik vertrek'. Ik snap niet dat mensen aan dat programma meedoen.
Als ze aan u vragen: ‘Zeg, u gaat toch emigreren naar Hongarije en daar gaat u een nudistencamping beginnen, mogen we dat filmen?’, dan weet u toch dat u helemaal geen nudistencamping in Hongarije moet beginnen? Want de vergunningen zijn niet rond, net als de financiering, u spreekt de taal niet, de makelaar heeft u opgelicht want het stuk land dat u hebt gekocht zit vol met stenen en het huis dat erbij hoort heeft wel elektriciteit, maar dan alleen in het bad. Daarbij gaat u met aannemers werken die niet voor niets ‘aannemers’ heten en geen ‘afmakers’, want ze nemen alles aan maar maken niks af.
Datzelfde geldt voor mensen die meedoen aan het programma ‘De Rijdende Rechter’. Mensen die daaraan meedoen weten toch ook dat ze voor lul staan? Die weten toch ook dat ze niet gefilmd worden omdat ze de nieuwe Martin Luther King zijn die opkomt voor het recht van zijn schutting? ‘I have a fence!’.
Bebloed schort
Waarom bestaan dit soort programma’s niet voor ict-projecten? Dan noemen we het programma ‘Ik verrek’. De gemeente Purmerend die een blockchain-oplossing gaat implementeren, dat moet toch leuke televisie opleveren? Of een SAP-implementatie bij een slagerij in Nuenen. Dat wordt toch een heel leuke aflevering als de slager halverwege de aflevering met een bebloed schort zegt dat de volgende die geslacht wordt de projectleider is?
Het kan toch niet anders dat dit dezelfde taferelen als ‘Ik vertrek’ gaat opleveren. Ze spreken de (ict-)taal niet, ze worden opgelicht door de makelaar (lees: adviseur), alles wordt te laat opgeleverd (het blijft toch ict), ze zijn halverwege al door het budget (het blijft toch ict) en aan het einde van de rit blijkt de droom een nachtmerrie (want het blijft toch ict).
Einde van de rit
Het lijkt altijd rooskleuriger dan het is. Bij ‘Ik vertrek’ hoort u mensen zeggen: ‘We houden van het Middellandse Zee-klimaat en willen meer tijd voor het gezin’. Einde van de rit is dat ze 120 uur per week met een kapotte airco werken in de buitenlucht en hun kinderen amper zien. Bij ict-projecten hoort u altijd mensen zeggen: ‘Het gaat straks drie keer zo snel en dit tegen de helft van de kosten’. Einde van de rit is dat mensen roepen: ‘Het gaat half zo snel en tegen drie keer de kosten’.
En daarom zou een programma als ‘Ik verrek’ helpen. Als er aan het begin van het project dan iemand aan u vraagt: ‘Zeg, mogen we dit project filmen?, dan moet u misschien uzelf even achter de oren krabben, het projectplan en bijbehorende mensen die het moeten gaan uitvoeren nog eens goed bekijken en de offerte toch maar niet ondertekenen. Voor u het weet zit u in ‘De Rijdende Rechter’.
Dit artikel staat ook in Computable Magazine 2019, nr.2
Gooi er dan ook nog maar een elementje ‘Wie is de mol?’ erbij. Welke van de ingehuurde consultants blijkt opzettelijk de boel te saboteren om zo meer uren te kunnen schrijven? Dan is de grap aan het eind van de serie dat ze het allemaal blijken te zijn!