De strijd om het al dan niet slagen van blockchain is nog gaande. Na de gebruikelijke hosanna rond de komst van een nieuwe technologie volgen de kanttekeningen over de échte voordelen ten opzichte van andere technologieën. Kanttekeningen, waarin ik me kan vinden.
Recentelijk stonden er kort na elkaar twee grote blockchainartikelen in twee landelijke dagbladen. De thema’s waren dat de blockchain niet doorbreekt én de hoge kosten om een bitcoin te minen. Op zich twee losse artikelen, ware het niet dat het tweede de oorzaak is van het eerste.
Bitcoin mining was ooit een schattig fenomeen, iets wat je vanuit je huiskamer of je schuur deed. Nu is er een datamijn op IJsland voor nodig en wegen de kosten niet meer op tegen de waarde van één munt. Dat komt omdat de ‘difficulty’ in een blockchain per definitie toeneemt zodra de ketting langer wordt. De difficulty is de moeilijkheid van de puzzel, die moet worden opgelost voor een transactie, oftewel om een nieuw block te maken. Elke oplossing is een nummer, en vormt samen met een aantal transacties én een nieuwe puzzel het volgende block. De bitcoinblockchain kan, door vaste limieten op de grootte van een block, maximaal vier tot zes transacties per seconde aan. De wachttijd voor de verwerking van een transactie loopt dus op, naarmate er meer ‘betaalverkeer’ is. Als ontvanger van bitcoins, kun je dus minimaal tien minuten tot maximaal meer dan een dag op je betaling moeten wachten.
Als je de hele cyclus opnieuw start en een nieuwe cryptocurrency start, kan het nog wel lucratief zijn. Dat zie je terug in de initial coin offerings (ico) die startups doen om echt geld binnen te halen. Ze ontwikkelen een nieuwe currency en minen hiervan vrijwel gratis een bepaalde hoeveelheid cryptocoins, die ze vervolgens aanbieden als een aandeel in de organisatie. Als de waarde van de organisatie dan toeneemt, neemt de waarde van de bedrijfsmunt ook toe – omdat de vraag toeneemt. Tot het moment dat de kosten weer hoger worden dan de waarde van de currency. Uiteindelijk komt het hier dus neer op vertrouwen. Je investeert met geld of compute power, en hoopt dat de vraag naar de nieuwe munt groeit, of dat je op een andere manier kan ‘verzilveren’. In de praktijk zijn maar heel weinig ico’s succesvol voor de investeerders.
Dat de difficulty toeneemt naarmate een blockchain langer wordt, is inherent aan het systeem. Net zoals het feit dat ook de vereiste opslagcapaciteit toeneemt, omdat de gehele keten lokaal moet worden opgeslagen. Dat zijn de belangrijkste redenen dat veel blockchain-projecten falen (lees dit artikel op de bitcoinist) en dat blockhain niet gaat doorbreken als technologie voor de massa. En dan heb ik het nog niet over de beschikbaarheid van andere, goede technologieën voor het valideren van transacties, zoals de aloude public key-versleuteling.
Functie versus techniek
Het probleem binnen de discussie is dat blockchain er plausibel uitziet als je op functioneel niveau naar de mogelijkheden kijkt. Gecentraliseerde registratie van transacties, controleerbare ‘handtekeningen’, het centraal volgen van logistieke processen, allemaal eigenschappen die functioneel en qua waarde-toevoeging mooi kunnen zijn. Wat vergeten wordt, is de techniek en efficiëntie van het systeem. Als je die twee elementen bij het probleem betrekt (bijvoorbeeld zo’n logistiek proces of centrale transactieregistratie), zou je bij het ontwikkelen van een nieuwe oplossing dan uitkomen op de blockchain of op iets anders?
Bij het lezen van artikelen van blockchain-promotors krijg ik het idee dat als je alleen een hamer hebt, alles op een spijker lijkt. De meest voor de hand liggende oplossing voor de problemen lijkt de blockchain te zijn. De technische haken en ogen en slechte schaalbaarheid van het systeem worden vaak ‘onvolwassenheden’ genoemd, terwijl juist de technologische gebreken behoorlijk inherent zijn aan dit soort systemen. Inefficiënt, gemaakt van oude onderdelen, en niet schaalbaar. Die fundamentele zaken komen te weinig aan bod en vallen niet op in het kijk-eens-wat-het-allemaal-kan-plaatje.
Misschien is het daarom wel zo dat higher-level-publiek, dat minder naar de bits en bytes kijken, verliefd wordt op blockchain. De architecten en engineers daarentegen krijgen er jeuk van, ikzelf inclusief.
Zorgvuldigheid is belangrijk als je belangrijke stellingen poneert.
“Dat de difficulty toeneemt naarmate een blockchain langer wordt, is inherent aan het systeem.”
Bij Bitcoin en de meeste “proof-of-work” of Nakamoto consensus modellen neemt de difficulty toe naar gelang er meer miners /hashpower is. De target of doel van de tijd dat het kost een winnend lot te vinden bepaald deze en dat gebeurd om iedere X geminde blocks. Dus als de bitcoin minder waard wordt zullen minder computers ingezet worden om te minen en zal de difficulty dus gewoon afnemen.
Zie (wat complexe uitleg) https://en.bitcoin.it/wiki/Difficulty en https://en.bitcoin.it/wiki/Target
Ik zeg niet per se dat de titel van je artikel niet klopt, maar dat de manier waarop je tot een conclusie komt niet klopt. Een analoge klokt die niet loopt geeft ook twee keer per dag de tijd goed aan.
Daarnaast richt je artikel zich voornamelijk op cryptocurrency terwijl de gelovers in blockchain veel breder kijken en in termen van organiseren op basis van vertrouwen in een systeem in plaats van tussenpersoon.
Dus ondanks dat ik je conclusie deel, ben ik het niet eens met hoe je tot die conclusie gekomen bent 🙂
Hoi Henri,
Dank voor je reactie! Natuurlijk heb je gelijk dat dat verhaal over difficulty met name opgaat voor een ‘groeiende’ chain als bitcoin – daarnaast werkt dat in andere blockchain/consensus implementaties ook weer anders. Ik had misschien beter kunnen zeggen ‘naarmate de blockchain meer wordt gebruikt’.
Wat betreft de bredere kijk op blockchain – mijn kijk daarop kan je hier vinden: https://special.itlibrary.nl/2/de-waarde-van-blockchain/21/de-waarde-van-blockchain-ligt-in-de-hype-zelf
Robert ik snap wat je zegt, maar nog steeds klopt het niet 🙂
De blockchain kan langer en groter worden maar de difficulty kan afnemen omdat de waarde waarover die blockchain gaat afneemt.
De blockchain kan meer transacties verwerken maar de difficulty kan afnemen omdat de er minder miners zijn.
De blockchain kan door meer mensen gebruikt worden (is ook groeien), maar de difficulty kan afnemen.. enfin, you’ll get my drift.
En ondanks dat blockchain cryptocurrencies anders zijn is difficulty toch echt verbonden aan “proof-of-work” zover ik weet en gebruiken sommige cryptocurrencies andere consensus modellen die dus niet werken met difficulty. De bitcoin community twijfelt sterk aan alternatieven voor proof-of-work en met goede reden.
Wat betreft andere use cases, die lijken er niet te zijn anders dan in concept, dit heeft twee redenen: Een blockchain kan heel moeilijk dingen “bewijzen” of trust less maken die niet voortkomen uit de blockchain (ledger) zelf. Een blockchain heeft in praktisch alle gevallen alleen maar zin als deze publiekelijk / decentraal is. Als dat geen vereiste is, is de blockchain een heel onhandig vehikel wat niets toevoegt ten opzicht van mijn eerste argument.
De waarde van blockchain kan maar op twee manier aangetoond worden:
– Iets dat werkt en omarmt wordt
– Heel veel technisch onderzoek
Voor het eerste heb je het tweede nodig.
Saillant detail is dat velen founder of eigenaar willen zijn van de nieuwste en beste blockchain, maar dat is aan paradox, want als dat waar is verliest het juist zijn kracht van trust less en decentraal.
Het blijft dus een rare freakshow dat blockchain en wat je zegt, gooi die hele blockchain maar weg 🙂
“De ‘difficulty’ in een blockchain per definitie toeneemt zodra de ketting langer wordt”. Fout, de difficulty wordt groter naarmate er meer miners actief worden. De difficulty wordt weer naar beneden bijgesteld als de miners die niet genoeg renderen weer stoppen. Heeft niks met de lengte van een BC te maken.
Ik zou dit stuk verwijderen als computable redactie. Het staat zo vol onzinningheid dat zelfs de reageerders niet verder komen dan de meest in het oog lopende fout die van de difficulty. De heer van der Meulen weet misschien een hoop maar van blockchain heeft hij geen kaas gegeten.
Wat een onzin-artikel, schrijf dan niks. Een hoop halve waarheden op een berg drijfzand. Man, man, man. Weer iemand die denkt ergens verstand van te hebben na 2 cursussen van malle pietje.
Dat de hype groter was dan de techniek ooit waar kan maken ben ik met het artikel eens. De technische onjuistheden zijn echter zo verkeerd, dat de argumenten totaal afbreken. Er wordt niet gekeken in het artikel naar proof of stake, en inderdaad zoals een eerdere commenter aangaf klopt het difficulty argument niet.
Het afgelopen jaar is de difficulty zelfs flink gedaald: https://www.blockchain.com/charts/difficulty
Dat de techniek onvolwassen is klopt nog steeds. De karakteristieken van de techniek worden momenteel geoptimaliseerd om te zorgen dat je nog steeds dezelfde decentraliteit hebt, maar betere schaalbaarheid, en geen onnodige computerkracht.
Mijn geloof in een decentralere toekomst is nog niet weg.
De schrijver heeft duidelijk geen kaas gegeten van Bitcoin en Blockchain. Slordigheden en onjuistheden te over, jammer van een platform als Computable dat mensen op deze manier verkeerd worden geïnformeerd.
De difficulty neemt helemaal niet per definitie toe. Ook niet met een groeiende chain. De difficulty is altijd een gevolg van de rekenkracht van het netwerk *op dat moment*. Neemt de rekenkracht af (omdat sommige miners ermee stoppen), dan neemt automatisch ook de difficulty af.
De difficulty heeft dus niets te maken met met de lengte of leeftijd van de (block)chain, of het totaal aantal transacties in de blockchain, of het aantal transacties dat op dit moment wordt verzonden, of het volume aan bitcoins (of andere cryptocurrency), of het handelsvolume, of de koers, of de stroomprijzen.
Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen als ik alle fouten in dit artikel moet gaan corrigeren. Gelukkig staat het als “opinie” op de site, maar ik zou de suggestie hierboven overnemen en het stuk offline halen. Het past niet bij de naam die Computable heeft.
Ik doe even een greep in mijn lunch en kijk hoe ver ik kom, omdat ik het zonde zou vinden als lezers dit stukje als waarheid gaan beschouwen.
– bij een ICO ontstaat geen nieuwe currency door gratis cryptocoins te minen. De meeste ICO’s vinden plaats op het Ethereum platform en gebeurt in de vorm van ERC20 tokens.
– een ICO biedt geen aandeel in een organisatie aan. ICO tokens zijn meestal zogeheten utility tokens; ze hebben een functie binnen het ecosysteem van het crypto-project. Zo worden de tokens bijvoorbeeld gebruikt om diensten af te nemen, of beloond te worden voor waarde die een gebruiker toevoegt aan een ecosysteem. (Overigens wordt er wel gewerkt aan tokens die een aandeel in een organisatie representeren, in de vorm van Security Token Offerings, maar dat is een hele andere zaak).
– De auteur schrijft: “Gecentraliseerde registratie van transacties, controleerbare ‘handtekeningen’, het centraal volgen van logistieke processen, allemaal eigenschappen die functioneel en qua waarde-toevoeging mooi kunnen zijn.” – hier verliest de auteur alle autoriteit die er nog over was op dit onderwerp. Het gaat juist niet om centralisatie! Het is een gedecentraliseerd systeem, waarbij geen derde partij nodig is die de andere twee partijen moeten vertrouwen. Zonder begrip van dat concept, is “blockchain” niet op waarde te schatten.
– Vervolgens: “De technische haken en ogen en slechte schaalbaarheid van het systeem worden vaak ‘onvolwassenheden’ genoemd, terwijl juist de technologische gebreken behoorlijk inherent zijn aan dit soort systemen. Inefficiënt, gemaakt van oude onderdelen, en niet schaalbaar. Die fundamentele zaken komen te weinig aan bod en vallen niet op in het kijk-eens-wat-het-allemaal-kan-plaatje.” – de auteur vergelijkt hier blockchain vermoedelijk met de snelheid en schaalbaarheid van een database. Dat is niet vreemd, dat is zijn veld. Maar het is een te beperkte blik op distributed ledger tech. Het gaat hier niet om een vervanging van database-oplossingen; daar zijn er al genoeg van. De oude onderdelen waar de auteur op doelt (ik neem aan zaken als cryptografie), zijn juist beproefde technologieën die in een nieuwe manier worden gecombineerd om iets te doen wat tot voor kort niet mogelijk was: peer to peer digitale waarde verplaatsen zonder tussenkomst van een trusted third party. Dát is de innovatie. Alle “fundamentele zaken” waar de auteur van denkt dat ze niet aan bod komen, zijn juist het onderwerp waar tijd en geld in wordt gestoken, om het basisconcept uit te werken tot een bruikbaar idee voor miljarden gebruikers. Niemand ontkent dat daar werk te verrichten is, maar de manier waarop de auteur blockchain afdoet als niet-geslaagd, “gooi maar weg”, getuigt vrees ik van een vooringenomenheid die wordt veroorzaakt door beroepsdeformatie.
Ik ga verder niet in op de fouten mbt het difficulty-concept, omdat daar al genoeg aandacht in de reacties aan is besteed. Dat dit niet goed wordt begrepen door de auteur, spreekt echter al boekdelen en zou direct de overige uitspraken moeten voorzien van een waarschuwing:
error 404 – klepel not found.
Laat ook ik even één puntje eruit pakken, zoals iedereen hier doet.
“Gecentraliseerde registratie van transacties…”
Het idee achter blockchain oplossingen is dat je transacties kunt opslaan waarbij je niet afhankelijk bent van een centraal orgaan. Bij de Bitcoin sla je alles gedistribueerd / gerepliceerd op, de massa bepaalt of iets valide is of niet, je vertrouwt geen centrale bank.
Verder ben ik het eens met veel van de kritiek en opmerkingen in het artikel. Als je gereedschap een hamer is, dan lijkt alles op een spijker. Blockchain is inefficiënt. Blockchain is niet klaar voor het grote werk. De pintransacties van kerst 2018 zouden pas rond kerst 2019 zijn verwerkt. Of was het nu 2020?
Blockchain past ook niet in ons huidige streven om zuiniger met onze eindige voorraad (fossiele) brandstoffen om te gaan. Een transactie van een cent kost evenveel als een transactie van een miljoen, en het zou me niet verbazen als de energiekosten van één transactie de waarde van de gemiddelde transactie ruimschoots overtreffen.
Als je het mij vraagt is de blockchain een oplossing voor een niet bestaand probleem, en is dit een soort Haarlemmerolie waar we heel goed zonder kunnen.