Pak de controle terug

Hybrid Multicloud complex? Maak dan uw borst maar nat voor de volgende fase, waarin bedrijven compleet polygaam worden in het naar de cloud brengen van bedrijfsprocessen. Dat heeft een grote invloed op hoe u als bedrijf connectiviteit inricht. Denk ‘switchboard’ en u hebt een aardig beeld.

Organisaties transformeren en digitaliseren bedrijfsprocessen en richten ze steeds meer online in. Spoorwegen, luchtvaartmaatschappijen, detailhandelaren en banken gaan allemaal naar de cloud, of toch tenminste deels. Er wordt vaak over hybrid multicloud gesproken als indicator van de fase waarin deze bedrijven zitten en de vraagstukken rondom interconnectie met die clouds waar ze oplossingen voor moeten vinden. Het inregelen van de hybride verkeersstromen tussen die clouds en de eigen omgeving zorgt dan voor een aantal grote uitdagingen rondom security, beheerbaarheid, kosten, standaardisatie, schaalbaarheid en flexibiliteit.

De connectiviteitsbehoeften van bedrijven veranderen drastisch onder invloed van de ‘multigene’ it-omgeving. Niet voor niets noemt onderzoeksbureau Gartner interconnectiviteit één van de fundamenten voor een succesvolle digitale transformatie. Dat is volledig te legitimeren. Hoewel in de huidige ‘multicloud’-fase het aantal cloud interconnecties nog te overzien is, want soms nog beperkt tot één of twee, eist de volgende fase véél meer van de netwerkverbindingen van bedrijven. Houd maar alvast rekening met een veelvoud aan – wisselende – connecties.  

Dit verdient enige uitleg. Binnen veel grote ondernemingen beperkt het cloud-gebruik zich momenteel nog vooral tot het fenomeen van IaaS self-service. Bedrijven draaien hun eigen applicaties en workloads op een infrastructuur buiten de deur en gebruiken daarnaast soms één of twee SaaS-leveranciers voor kantoor-applicaties, zoals bijvoorbeeld Salesforce. Ze hebben grofweg te maken met twee tot vijf leveranciers van (cloud-)diensten. Dit kan worden geregeld met vijf losse lijntjes; die worden vaak los aangeschaft. Dit is weliswaar complex én duur, maar overzichtelijk.

Multicloud hoofdpijn

De tweede golf komt er aan. Bedrijven gebruiken steeds meer applicaties van derden, koppelen deze aan elkaar en moeten dit zelf maar zien te beheren. Ook komt m2m-communicatie steeds dichterbij, waarbij netwerken zelf de verbindingen moeten opzetten of opschalen voor datatransport, -analyse en -terugkoppeling, en weer neerschalen. En bedrijven zijn niet alleen afnemer van cloud-applicaties van derden, maar worden meer en meer ook aanbieder van hun eigen diensten in een cloud-vorm: soms breed en publiek, en soms privaat aan groepen klanten, partners of relaties. Andere thema’s die impact hebben op de connectiviteit, zijn disruptive technologieën waaronder bijvoorbeeld 5G, IoT, elastic search en artificial intelligence. Enter massive multicloud, enter hoofdpijn. Binnen dit scenario moeten bedrijven integraal connecten met tientallen of honderden applicaties, datacenters en netwerken. Het op een beheersbare, veilige en betaalbare manier afnemen van allemaal losse permanente connecties wordt vrijwel onmogelijk door de hoeveelheid, de aard, tijdsduur en eisen die eraan gesteld worden. 

Bedrijven komen hiermee voor een strategische keuze te staan, namelijk welke positie ze willen innemen met betrekking tot hun connectiviteit. Een ‘oude wereld’-antwoord zou zijn, dat interconnectiviteit geen deel uitmaakt van de kernactiviteiten. Bij de meeste bedrijven voor wie interconnectiviteit mission critical is, ligt dit station allang achter hen. De it-stack bevat steeds meer generieke onderdelen tot en met de softwareapplicaties aan toe en data is business critical. De machine moet continu gevoed worden en internetconnectiviteit is waar men het verschil kan maken. Netwerkontwerp en -beheer en cloud-service orchestratie-expertise zijn cruciaal voor de online business van vandaag; ze zullen innovatie stimuleren en de concurrentiepositie versterken.

Daar komt bij, en dit is een essentieel onderdeel, dat de één-op-één benadering van connecties met de cloud, een back-up of een applicatie, niet langer volstaat. Bedrijven moeten in staat zijn om veilig één-op-één connecties op te zetten, te monitoren, te beheren en uit te zetten. En welke technologie is daarvoor beter geschikt dan die waarop het eerste, het grootste en het meest krachtige interconnectieplatform in de geschiedenis van de mensheid is gebouwd: internet?

Heft in eigen hand

Om deze strategie door te voeren, moeten bedrijven overwegen om hun eigen netwerk en interconnectiviteit weer in eigen handen te nemen en zelf isp (internet service provider) te worden en een as-nummer (autonoom systeem) aan te vragen. Als isp, met een eigen as-nummer en kennis van het border gateway protocol (bpg)-protocol (of een partner die dat heeft) biedt dat naast een simplificatie van de cloud-orchestratie en architectuur ook de voordelen van een enorme toename in de security (DDoS), onafhankelijkheid van andere service providers, controle over de kwaliteit van de diensten en schaalbaarheid.  Alle grote internationale internetnamen gingen je voor. Daarnaast hebben ook vele Nederlandse banken, zorginstellingen en andere zakelijke marktpartijen op hoog niveau de controle inmiddels (terug)gepakt.

Het is goed om rekening te houden met het feit dat de vrijheid – en de mogelijke besparingen – komt met een aanvullende verantwoordelijkheid voor het beheren van risico’s, onder andere door redundantie in te bouwen via back-upverbindingen. Ook is voor het netwerkontwerp en -beheer een hoger kennisniveau binnen de organisatie vereist.

We moeten wel reëel zijn; uzelf tot isp kronen is niet voor iedereen weggelegd. Het gaat om organisaties met enige schaal wat hun digitale footprint betreft. Maar als men dit niet kan of wil doen, wat wordt dan het plan ? Hoe gaat u de uitdagingen rondom interconnectiviteit dan adresseren? Bedrijven moeten zich afvragen hoe zij de digitale transformatie succesvol door kunnen maken, als zij de controle over hun interconnectie niet terugpakken.