Ik bestelde een paar weken terug een nee-nee-sticker voor op de voordeur omdat de folderbezorger dacht dat onze brievenbus de verzamelbak voor oud papier was. Deze sticker kun je gratis via de website van de gemeente bestellen. Maar om hem te krijgen moest ik wel lang wachten.
Toen ik het bestelformulier had ingevuld kreeg ik een automatisch antwoord terug met ‘voor deze aanvraag staat een servicetijd van 28 dagen’. 28 dagen voor het opsturen van een sticker? Gaan ze hem zelf inkleuren? Moet het eerst door de gemeenteraad? Maar toen dacht ik: Jacob, het is de overheid. Wees blij dat ze een website hebben die blijkbaar ook iets kan versturen.
Ik moest hier weer aan denken toen ik al die berichten las over vertragingen en mislukkingen bij de overheid op het gebied van ict. Waarom mislukt ict zo vaak bij de overheid? Zijn het de mensen die er werken? Er werken op zich hele goede bekwame mensen bij de overheid, maar laten we ook eerlijk zijn, het is natuurlijk ook weer niet het neusje van de zalm. Het is ook niemand zijn droombaan. Niemand vertelt in de kring op de basisschool dat hij later beleidsmedewerker bij de gemeente Dronten wil worden. En al helemaal geen ict’er. Dus jij bent ict’er? Waar? Op Silicon Valley? Nee, op het gemeentehuis.
Of is het omdat de noodzaak er niet is. Er is geen concurrentie. Je kunt je paspoort wel ergens anders halen maar dat is strafbaar.
Slechte combinatie
Misschien moeten we gewoon constateren dat ict en overheid een te slechte combinatie is. Misschien moeten we er gewoon mee stoppen en dan maken we van de overheid een ict-loze zone. Heerlijk. Dat je voor je lol in de wachtkamer zit omdat je even lekker geen verbinding hebt. Even geen berichtjes of mailtjes waar je op moet reageren. Een plek waar je misschien even met de buurman kan praten. Nadeel is wel dat we ook weer op papier aangifte moeten doen met de Elsevier Belasting Almanak op schoot. En iedereen die dat ooit heeft gedaan weet dat al die ict-ellende bij de overheid de moeite waard is geweest.
Jacob, dat ‘genoegen’ is niet exclusief voorbehouden aan overheid. Alleen in burger-organisaties durft men dat niet zeggen, want de initiatiefnemers zitten veel dichter bij huis. Wie durft nu zijn eigen organisatie in gebreken stellen? Dan berust men maar braafjes.
Je kan m natuurlijk ook ophalen dat gaat sneller. Soms moet je buiten het web denken…
Corne, hoe had je dat voorgesteld ?
Een beetje ICT nerd zit vastgeketend tussen zijn laptop en het koffieapparaat !
Die nee-nee sticker houdt niet de mail terreur van de loterijen tegen. Of gaan ze daar een speciale sticker voor maken die je ook weer bij de gemeente op kan vragen en een poosje wachten?
ik wil toch eens een lans breken voor de overheid. je moet goed begrijpen, ze hebben hun issues, maar de toon in je stuk lijkt te suggereren dat het elders op de ‘vrije markt’ bij bedrijven het beter gaat. Welnu, daar heb ik twee opmerkingen over: 1) je krijgt nooit de vuile was te zien bij bedrijven, die houden ze geheim en in geval van verzaken kom je daar pas veel later achter en heb je allen nog maar een lange dure weg via de rechter, en 2) die neusjes van de zalm die krijg je ook niet altijd (lees bijna nooit) als consultant binnen ondanks dat je ervoor betaalt. Ik ken veel mensen die in die ‘vrije markt’ hun heil zijn gaan zoeken omdat hetgeen wat ze liever deden niet konden of niet goed genoeg voor waren of gewoonweg weg bezuinigd zijn (bij semi-overheid). Ik ervaar veel marketing en schone schijn bij bedrijven, geen kwaliteit / inhoud. Mag je service noemen hoor…
@ SWA: volkomen gelijk. Zelfs al loopt het veel te veel fout, bedrijven zijn als de dood om te reageren, omdat ze vaak noodgedwongen hun serviceleverancier die ze ooit naief vertrouwd hebben om die bijna blanco check te tekenen, te vriend moeten houden.
Dat mag niet openbaar worden, imagoschade, dan maar liever verder in de rol van ‘ict-stroppendrager’, zo noemde ik het al enkele jaren geleden in mijn blog.
Kunnen we de beschuldigende vingers niet eerder veranderen naar vingers die naar oorzaken aanwijzen? Ook, zoals Jos en anderen het aanhalen, inderdaad mislukkingen of ondermaatse successen die men tot “echt succes” uitroept en ook potjes die dicht moeten blijven. Beschermt men liever het ego dan lessen te trekken? Feit is dat softwareontwikkeling een trage en complexe bezigheid is en ook eisen stelt aan de omgeving. Sommige bedrijfsculturen en omgevingen zijn soms te verschillend en dus eerder ongeschikt voor softwareontwikkeling, wat dan mee (!) bijdraagt tot mislukkingen. Het is aan de IT-gemeenschap om eens ernstig en dieper te bezinnen over wat ze echt kan bijdragen, hoe en wat nodig is. Want momenteel is deze discipline eerder nog erg immatuur. No offense.