De kans dat iemand besluit dat er een werkgroep opgericht moet worden om het nut en de noodzaak van een blockchain te onderzoeken, is groot. Geen bedrijf kan er nog omheen, maar hoe nuttig is 'een' blockchain eigenlijk?
Waar het in de basis om gaat is een gedistribueerde database van transacties en, tenzij je er allerlei andere opties aanhangt met betrekking tot ‘slimme’ contracten, is het niet meer dan dat. De belangrijkste reden voor het bestaan van Bitcoin en al zijn afgeleiden is niet anders dan het veilig transacties kunnen uitwisselen tussen twee partijen die elkaar niet kennen en ook niet hoeven te vertrouwen. Deze transactie wordt, na wat rekenarij en controles door een netwerk van computers, met een timestamp opgeslagen in een blok van een blokketen of blockchain.
Het gros van de huidige blockchains is voor iedereen inzichtelijk en zo kan iedereen elke transactie inzien die er ooit gedaan is en ooit gedaan zal worden. Prachtig natuurlijk, maar het heeft een hoop haken en ogen. Weliswaar bestaan er systemen waarbij transacties echt anoniem gedaan kunnen worden, maar dat haalt het nut van een inzichtelijke database voor bijvoorbeeld een voedselketen weg.
Meestal kennen de verschillende afdelingen binnen bedrijven elkaar en de vraag is dan ook: wat wil je met een blockchain? Het is niet lastig op te zetten, maar wel lastig te onderhouden en voor elke wijziging zal iedereen het constant in ruime meerderheid met elkaar eens moeten zijn. Het lijkt erop dat veel bedrijven eerder zoeken naar een gedistribueerde database of distributed ledger dan een blockchain.
Wanneer vindt u dat een blockchain te verkiezen is boven een distributed ledger?
Ik kan met niet helemaal vinden in het artikel.
Eerst begin je met:
“Waar het in de basis om gaat is een gedistribueerde database van transacties”
Een blockchain heeft in principe niets met gedistribueerd te maken, een blockchain hoeft helemaal niet gedistribueerd te worden en een blockchain hoeft ook niets met transacties te doen behalve dan dat een block informatie bevat en dat je ieder block als een transactie zou kunnen zien.
Dan geef je een toepassing, het Bitcoin protocol of het bestaan van bitcoin; zie de nuance in de hoofdletter om het onderscheid te maken tussen het protocol en de virtuele munt die eigenlijk geen virtuele munt is, maar dat behoeft een uitleg van gevorderden. Je geeft aan dat die bitcoin transacties opgeslagen worden in een blockchain. Dat is correct, en hier zit de essentie: Blockchain is een methode om een set van data op te bouwen die fundamenteel onveranderlijk is.
Maar dus niets meer dan dat! Bitcoin is een aanvulling op de methodiek door o.a. een vorm van distributie er omheen te bouwen met een consensus model.
En hierin zit een beetje mijn punt. Vaak neemt men de blockchain als oplossing en wordt er gezocht naar een probleem, maar dat is onnatuurlijk en onhandig. En juist als je de paper erbij pakt die Bitcoin beschrijft dan wordt daar niet eens over blockchain gesproken, maar over een cash systeem om peer-to-peer betalingen te doen zonder daarmee een centrale partij te hoeven vertrouwen.
In de tien jaar dat blockchain nu onder de aandacht is en zijn toepassing heeft bewezen met Bitcoin zijn er maar verdomd weinig andere echte problemen gevonden waarvoor blockchain een oplossing is. En dat is okee. Vergeet die hele blockchain.
Kijk naar het probleem wat je op wilt lossen en misschien kan een blockchain daarbij helpen. Blockchain is maar een klein onderdeel waar al vaak teveel eigenschappen aan toegekend worden….
@Henri … volgens mij raak je met jouw reactie een gevoelige ICT snaar …. Hoe veel artikelen zijn afgelopen jaren niet voorbij gekomen dat je naar IPV6, IAAS, PAAS, Cloud, mobile, BYOD enz enz MOET gaan zonder te kijken of er eigenlijk wel een probleem is wat je daar mee oplost?
(enkele jaren geleden daar al eens wat over geschreven, zie https://www.computable.nl/artikel/expertverslag/development/5436502/4573232/denken-in-problemen-niet-in-oplossingen.html)
@Henri & @Pa va ke
Heren ik ben het roerend met jullie eens. Heel vaak wordt er een oplossing aangedragen waar iemand geld in ziet. Voortgedreven door KPI’s en geldlust moeten de werknemers (vaak onbetaald in de avonduren) met dozen pizza’s (want dat is “gezellig” en “goed voor het teamgevoel”) op zoek naar de problemen omdat de manager vind dat het goed voor de business is. De manager blijft maar wijzen naar de powerpoint presentaties (flux bij elkaar geharkt) waar de woorden Bitcoin en bitcoin knipperend en draaiend te zien zijn (zonder onderscheid te maken tussen het protocol en het virtuele biermuntje) en ziet voor zijn geestesoog zijn KPI dezelfde koers volgen als die van bitcoin. Van zijn/haar neefje/nichtje heeft hij begrepen dat er echt geld mee te verdienen is, en dus zal er vast wel iets zijn wat zijn/haar bedrijf ermee kan.
Voor IPv6 is de business case al een aantal jaren bekend, maar dat kost geld en daar wordt dan opeens met andere ogen naar gekeken dan naar die mogelijke cash-cow van “BockTsjeen zei je?”.
Inderdaad, laten we eens terug gaan naar de “ouderwetse” praktijk van kijken naar het probleem, het vinden van de root-cause en /daar/ dan een oplossing voor vinden. En als dat een blockchain-technologie is, dan is dat ‘m; als dat een shared ledger is, dan is dat ‘m. Dan geven we de managers wel een blokkendoos en een plastic ketting, dan kunnen zij fijn met elkaar blokjes chainen.
@Henri: ik ben het er niet mee eens dat je een blockchain zou gebruiken zonder een gedistribueerd netwerk. Dan is het hele nut van een ‘chain of blocks’, zoals Satoshi Nakamoto dat beschrijft in zijn Bitcoin paper, mijns inziens nutteloos, ook al is het technisch mogelijk.
Voor zover mij bekend, is wat de pseudo/anonieme Nakamoto bedacht heeft, echt een geniale combinatie van al langer bestaande technieken. Zelf ben ik geen cryptograaf, speltheoreticus of wiskundige en moet dan afgaan op anderen daarover zeggen, maar al weer enkele jaren geleden vertelde iemand van de toen naar Blockchain Lab omgedoopte onderzoeksgroep van de TU Delft me dat het toch echt briljant was.
Inmiddels zijn we natuurlijk weer een kleine tien jaar verder en is heel veel gezocht naar problemen die er niet zijn. Wat mensen over het algemeen horen is: blockchain… veilig.. onveranderlijk.. geen fraude… dat soort losse woorden*. Klinkt natuurlijk allemaal prachtig en ook heel begrijpelijk dat mensen dat nu aan het woord blockchain zijn gaan koppelen. Alleen lijkt het voor veel bedrijven en instellingen weer zo’n ding te worden wat veel geld gaat kosten zonder dat het direct nut heeft. Dat was ook eigenlijk de reden van de vraag: hoe maak je duidelijk dat je geen bestaande ‘oplossingen’ in nieuwe ‘problemen’ moet gaan stoppen? (zoals PA VA KE ook aangeeft). 🙂
*nu horen ze nog weer andere dingen: geld geld geld, maar dat lijkt me niet zo’n interessante discussie 😉
Krijn, fijn dat je reageert! +1
En alleen al de reacties maakt het waardevol.
Blockchain is in mijn ogen een techniek om data aan een set toe te voegen waarmee je direct een manier hebt om te bewijzen dat de bestaande data niet gewijzigd is en kan worden.
Wat de data die je opslaat betekent en of het gedistribueerd is zijn aanvullende functies bovenop de blockchain. Maar het principe zelf is vrij “kaal” en wiskundig prachtig. Als je meer wilt weten maar niet technisch de diepte in wilt dan heb ik een zeer leuk boek voor je: Crypto. Geschreven door Steven Levy in 2000 maar super relevant! Voor mij was het lezen over Diffie-Hellman echt een openbaring en hoewel Ralph Merkle geen hoofdrol in het boek heeft is hij wel de basis van blockchain en een variant Merkle tree. De essentie zit hem in de one-way functie. De uitkomst van een wiskundige berekening is vrij eenvoudig, maar zonder een sleutel element heel lastig terug te achterhalen hoe de berekening is opgebouwd. Dat principe is de ook de basis van de blockchain.
In het Bitcoin paper van Nakamoto wordt overigens niet gesproken over een chain of blocks, maar “chain of hash-based proof-of-work” en “chain of digital signatures”. In mijn ogen is “proof of work” geen onderdeel van de blockchain, maar gebruikt Bitcoin dit als een systeem om misbruik te voorkomen.
In mijn ogen wordt de blockchain veel te veel functionaliteit toegedicht terwijl de toepassing juist erg beperkt (niettemin prachtig) is.
Ik vind een blockchain erg beperkt en zelfs geen goede kandidaat voor cryptovaluta. Zo’n blockchain wordt alleen maar groter en groter en uiteindelijk onhoudbaar. Stel dat de banken zo zouden werken. Dan zouden ze alle transacties ooit gemaakt moeten bewaren en ook nog eens er doorheen moeten lopen om je huidige saldo te bepalen.
Blockchain is het grote champagne probleem. Pas als het succesvol wordt toegepast (Champagne) merk je dat je in een hoek geschilderd zit (probleem).
Ha Henri, geen probleem, ik reageer altijd graag op discussies 🙂
De discussie of Bitcoin als systeem/protocol eigenlijk is wat aan blockchain toegedicht wordt, is mijns inziens relevant, maar helaas intussen ondergesneeuwd. Technisch gezien ben ik het overigens helemaal met je eens, maar dat valt ook een beetje in de categorie van het woord ‘cloud’ en nog veel meer kort-door-de-bocht-woorden.
De beperkte toepassing van een blockchain nuttig toepassen (in dit geval + het gedistribueerd opslaan), is inderdaad erg lastig. Kom erg weinig nuttige toepassingen tegen waarbij dit systeem nuttig of nodig is (digitale identiteit lijkt me een praktische toepassing, maar met veel haken en ogen nog).
De discussie over grootte van blockchains heb ik in het verleden ook wel eens gevoerd, maar ik verlies hem altijd. Eigenlijk schuift men hem terzijde door het naar de toekomst door te schuiven (‘ruimte kost toch niets’, ‘dat gaan we oplossen, maar eerst..’ dat soort argumenten, exact het Champagne-probleem). Ik zie niet in waarom het nuttig is van bijvoorbeeld bederfelijke waar een eeuwigdurende, gedeelde (en dus wereldwijd ruimtevretende) database op te bouwen… Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat er systemen ontstaan die bepaalde voordelen plukken van immutable blockchains en toch gearchiveerd gaan worden zonder nog aan het actieve deel van een blockchain te hoeven koppelen (bijvoorbeeld 1 deel opgeslagen in een kluis als archief, waardoor bijvoorbeeld niet een terabyte aan data over alle nodes verdeeld moet worden, etc. etc.) Maar voor de bitcoin-blockchain en afgeleiden is dat mogelijk toch erg lastig.
Het geheel heeft wel iets belangrijks op de kaart gezet voor ‘normale’ mensen: veiligheid en fraudebestendigheid en niet in de laatste plaats privacy (juist door de pseudonimiteit van bitcoin).
ps: ik moest toch even checken in de Bitcoin paper 😉 en er is maar één zin met ‘chain of blocks’: “This prevents the sender from preparing a chain of blocks ahead of time by working on it continuously until he is lucky enough to get far enough ahead, then executing the transaction at that moment.”