Iedere organisatie staat tegenwoordig in het teken van de digitale transformatie, vooruitgang en innovatie. Zo is ook de zorgsector hieraan onderhevig. Daardoor staat iedereen, van het management tot de zorgverlener, voor een flinke uitdaging. Spannende, maar ook onzekere tijden. Zijn ict-voorzieningen in de zorg een veroorzaker van kopzorgen of juist een goedwerkend medicijn?
Dit thema stond centraal tijdens de inspiratiesessie die Ictivity onlangs organiseerde voor (it-)managers die werkzaam zijn binnen de gehandicapten-, jeugd-, thuis-, ouderen- en geestelijke gezondheidszorg. In deze blog bespreek ik een aantal opvallende discussiepunten tijdens de sessie die werden geleid door Ruud Koolen, uitgever van Skipr en Zorgvisie.
Kennis en kunde
Uit recent onderzoek is gebleken dat bijna de helft (46 procent) van de zorgmedewerkers de eigen know-how van ict als onvoldoende schat om het werk goed uit te voeren. Opvallend is dat ook meer dan een derde van generatie Y (achtien tot en met 39 jarigen) onvoldoende kennis denkt te hebben. In de discussie kwam naar voren dat de medewerkers zichzelf enerzijds onderschatten en dat er anderzijds daadwerkelijk een gebrek aan kennis en vaardigheden heerst.
Zo vertelde een van de deelnemers dat de organisatie laatst is overgestapt op een nieuw systeem. Om eenieder wat kennis en kunde bij te brengen, was er een inloopsessie georganiseerd. De organisatie had het idee dat hier weinig jongeren op af zouden komen, gezien die wel tot de tech savvy behoren. Echter waren het juist de jongeren die meer kennis wilden opdoen over het nieuwe systeem en de mogelijkheden hiervan. De deelnemers waren het er over eens dat dit deels heeft te maken met digibereidheid.
Digibereidheid
Deelnemers kregen de stelling voorgelegd ‘leeftijdskloof zit digitalisering care in de weg’. Het merendeel was het niet met deze stelling eens. Het gaat niet alleen om leeftijd, maar ook de opleiding en functie spelen een rol. Mensen hebben namelijk andere interesses vanuit verschillende functies.
De belangrijkste speerpunten om te digitaliseren zijn digivaardigheid en digibereidheid. Ouderen worden over het algemeen wel als minder buigzaam ervaren dan jongeren. Daarom is het belangrijk dat een organisatie een gebalanceerd team heeft. Bovendien verschilt de adoptiesnelheid per persoon en dat is iets waar de it-afdeling rekening mee moet houden.
Minder digitaalvaardig dan gedacht
Het succes van de digitaliseren wordt mede bepaald door de digibereidheid en digivaardigheid van medewerkers. In de discussie kwam naar voren dat veel zorgmedewerkers minder digitaal vaardig zijn dan hun werkgevers denken. Een werknemer verliest dagelijks maar liefst 8 procent van zijn tijd aan gebrekkige digitale vaardigheden. Daarom is het cruciaal om medewerkers te trainen. Niet in de vorm van dezelfde cursus voor iedereen, maar afgestemd op het kennisniveau en de behoeften. Hierbij is het continu bijscholen van medewerkers belangrijk. Wanneer iets wordt aangeleerd is dit voor korte duur top of mind, maar dit zwakt al snel af. Het herhalen en aanbieden van trainingen is cruciaal om zorgmedewerkers zo goed mogelijk te ondersteunen in deze digitale eeuw.
Zeker ook gezien meer dan de helft van de zorgmedewerkers zich zorgen maakt over de toekomst van zijn of haar baan. Deze angst is er omdat de ruime meerderheid (84 procent) het bijbenen van ict-kennis om mee te gaan met de digitalisering als een uitdaging voor de toekomst ziet. Zorgverleners hebben geen idee wat er nog allemaal op hen afkomt, hoe hun rol gaat veranderen en wie hen hierbij kan helpen.
De sleutel tot succes en verandering ligt bij het primaire zorgproces. Er moet gedacht worden vanuit de gebruiker om de digitale transformatie te laten slagen. Tevens heeft het management goede informatie vanuit de rest van de organisatie nodig om een grondige beslissing te kunnen maken en over te gaan tot de digitale transformatie. Hierbij is het cruciaal dat de zorgmedewerkers en het management continue met elkaar in gesprek zijn.
Het is aan het management en de it-afdeling om de zorgmedewerker zo goed mogelijk te helpen en te ondersteunen via op maat gemaakte trainingen. Herhaling is key om de angstige toekomstbeelden om te zetten in werkgeluk. ict is een medicijn, als je de zorgverlener een helpende hand biedt.
Wat vreemd. Digitalisering moet de gebruiker juist ontzorgen niet een steile leercurve opleveren, die eerder werk oplevert dan het werk makkelijker maakt. Veel werk binnen de zorg gaan nog handmatig en ik zie in veel zorginstellingen nog erg veel papier heen en weer gaan. Daar valt nog veel efficiëntie te behalen. Ik zie het met name tussen zorgaanbieders onderling, dat is echt niet anno 2017 (bijna 18).
Wat betreft digivaardigheden zal het wel loslopen. Niet alleen in de zorg, maar in bijna alle kennisintensieve omgevingen, zie ik teveel invoer- en overtypewerk (zogenaamde kloppelingen). Dat heeft niets met digitale vaardigheden te maken, maar met een niet goed ingericht organisatieproces (met goede ICT daaronder!).
Waar mijn grootste zorg zit in de zorg, is of de bereidheid van de zorgaanbieders er zelf wel echt is. Mijn indruk, en die stoel ik deels op feiten (zelf meegemaakt en ik lees het in de media) en deels op onderbuikgevoel, is dat de zorgaanbieders in de keten helemaal niet zijn geïnteresseerd in efficiëntie en lagere kosten voor de totale keten. Het zijn immers allemaal commerciële organisaties (van maatschappen tot academische ziekenhuizen) en die zijn maar primair in een ding geïnteresseerd: hun portemonnee. Wat zeker niet helpt is dat we de financier van dit alles, de verzekeraars, een rol spelen in het naar beneden halen van de kosten. Zij hebben weliswaar die wettelijke taak, maar snijden met de botte bijl en gaan vaak inhoudelijk op de stoel van de zorgaanbieder zitten. Het is ‘en en’. Dus de keten moet efficient en effectief zijn. De prijs die daar uitrolt is de prijs die de zorgdienst of product daadwerkelijk kost. Als je alleen op efficiëntie gaat sturen, krijg je goedkope zorg, maar geen effectieve zorg. Als je alleen op effectiviteit gaat sturen, zal het al gauw te duur worden.Het kernwoord hier is: balans.
Vraag:
wat heeft de bediening van een apparaat te maken met “digi”-taal?
Wanneer bij het ontwerp niet naar de usability gekeken is dan heeft iemand de verkeerde beslissingen genomen, een wasmachine met touchscreen en onoverzichtelijk menu heeft ook weinig met digitalisering te maken.
Mijn gedachte bij dit artkel was of we in tijden van #metoo ook moeten gaan kijken naar de digiberijdbaarheid . . .
ter verduidelijking dit is cynisch bedoeld.
Wat wordt verstaan onder ‘digitaal vaardig’?
Als ik er even op google, kom ik op sites als https://www.digizelftest.nl en snap ik het probleem.
Het kunnen bedienen van een smartphone / tablet / laptop etc is stap één, maar waar de schoen ‘m wellicht wringt is wat men er vervolgens mee moet gaan doen. Als je een complexe workflow hebt met heel veel stappen en condities, is dat op papier een crime (vergelijk het met de papieren belasting aangifte van vroeger). Neem je dit 1 op 1 over in een digitale variant, is de kans op schrijf/leesfouten een stuk kleiner, maar blijft het een complexe workflow. Daar helpt digitale vaardigheid niets aan.
Een andere ‘fout’ die ik meerdere malen gemaakt heb zien worden is dat er een pakket wordt aangeschaft dat alles kan. Klinkt heel handig, maar als je daardoor als gebruiker overspoeld wordt met knoppen en velden die niet relevant voor jou zijn, dan kan een simpele handeling onnodig complex worden. Ik vergelijk het altijd met iemand die een versterker vraagt met volumeregelaar en een mogelijkheid om te selecteren welk apparaat hij wil luisteren, en die vervolgens een professioneel 32 kanaals mengpaneel krijg
@PaVaKe
die link had je beter niet geplaatst, daar wordt data (e-mail) verzameld.
Je mag er van uitgaan dat die gegevens verkocht worden.