In 1995 kwam ik voor het eerst in Londen, voor een korte vakantie. In die tijd kocht je als argeloze toerist een reisgids van je vakantiebestemming. De echte reiziger kocht zelfs een Lonely Planet. En natuurlijk een plattegrond. De plattegrond leidde me door het hectische centrum van de stad. De reisgids vertelde me waar ik de beste pubs en restaurants konden vinden.
Bovendien stond van iedere hotspot uitvoerig beschreven wat de openingstijden en toegangsprijzen waren. Achterin de reisgids bevond zich de o zo handige kaart van de London Underground. Gewapend met gids en plattegrond trokken mijn vrouw en ik door de stad.
Hoe anders reisden we een paar weken geleden. Reisgids, plattegrond en metrokaart hebben plaatsgemaakt voor een mobiele telefoon met TripAdvisor, Google Maps en Citymapper. Voor wie deze laatste nog niet kent. Citymapper is een app die niet alleen aangeeft waar de metrostations zijn, maar ook de vertrektijden van de treinen, het aantal haltes dat je moet reizen, de tarieven, en de vertrek- en aankomsttijden. Je ziet zelfs in welk treinstel je het beste plaats kunt nemen, om bij het overstappen naar een andere lijn zo min mogelijk tijd te verliezen. De ultieme droom van iedere reiziger.
Leerprogramma’s
Zonder problemen hebben wij alles wat we zochten kunnen vinden, kwamen we niet voor een gesloten deur te staan en zijn we nooit in de verkeerde metro gestapt. Een moderne reiziger verwacht eigenlijk ook niet anders. Het is ondenkbaar te reizen zoals we dat in 1995 deden. Maar als het gaat om leren, doen we dat vaak nog wel steeds met vaste leerprogramma’s. Soms klassikaal, soms elektronisch, maar we volgen nog steeds een vaste route die we ook nog eens voor iedereen hetzelfde maken. Wat zou het toch mooi zijn als er een Citymapper voor het werken met nieuwe software bestond.
Een gids die me snel door de door mij uit te voeren handelingen leidt, zonder overbodige informatie. Een die ik kan starten als ik een vraag heb en herkent op welk scherm en in welk veld ik sta. Maar ook een die ik kan stoppen als ik het me weer herinner. En een die me corrigeert als ik naar het verkeerde veld beweeg. Geen verouderde informatie, maar altijd up-to-date en één versie van de waarheid. Een procedure die me stap voor stap door de applicatie leidt. Niet via een filmpje, maar direct in de produktieve applicatie. Een mutatie in de stamgegevens doorvoeren, het registreren van een klacht of het goedkeuren van een proeffactuur. Zonder training ben ik in staat deze handelingen uit te voeren.
Zonder training
Kunnen we dan helemaal zonder training? Nee, dat niet. Ik heb achtergrondinformatie nodig. Om mijn werk goed te kunnen doen moet ik weten uit welke stappen een proces bestaat, wie deze uitvoert en in welke volgorde dat gebeurt. Ik wil de uitzonderingen op het standaardproces begrijpen en op de hoogte zijn van de nieuwste goedkeuringsprocedures. Niet het ‘hoe’, maar meer het ‘waarom’. Simulaties en eLearnings geven mij de antwoorden op die vragen. En dan het liefst in kleine behapbare brokken die ik ook onderweg in de trein op mijn mobiele device kan absorberen. Een assessment om te toetsen of ik het begrepen heb maakt het compleet.
En dat alles in één platform, dat geïntegreerd is in de betreffende applicaties. De standaard betekenisloze helpteksten maken plaats voor actuele informatie. Tools om de genoemde content te maken, te beheren en te ontsluiten zijn er al langer. Maar de volwassenheid is sterk toegenomen de afgelopen tijd. Veel organisaties maken er gelukkig al gebruik van en veel andere overwegen om ze te gaan inzetten.
Voor deze organisaties wordt leren net als reizen. Zonder verouderde reisgids met metrokaart banen hun gebruikers zich een weg door de applicatie. En de reisgids? Die gebruiken we voor de gebieden waar geen toegang tot internet is. Of we leggen hen in de boekenkast om terug te denken aan hoe het vroeger was.
