Een slimme verkoper heeft me onlangs een oven aangesmeerd met zoveel mogelijkheden dat het opwarmen van voedsel slechts bijzaak is. Gelukkig kan ik ook een keer in de week op de markt bij mij in de buurt terecht voor een warm worstenbroodje en deze anders in de oven of de koekenpan of de eierwekker (= Geheimtipp) leggen om ze op te warmen.
Maar onlangs zag ik in een presentatie van Anouschka Scholten over ‘userneeds’ mijn frustratie voorbijkomen. Ik ben helemaal niet de enige met dit probleem! En er bestaan dus usability testen om ervoor te zorgen dat mensen producten graag gebruiken. (Een ware AA-beleving, dank je Anoushka, ik vind jou ook leuk.)
In een andere presentatie op het event waar ik was, hoorde ik Ivonne Pensa vertellen dat tegenwoordig iedereen aan het scrumbord staat, behalve de gebruiker. Daar is nog een wereld te winnen. Anita moet natuurlijk wel op tijd de pillen van Sjonnie kunnen bestellen op de nieuwe website van de apotheek.
Behalve dat ik blij ben dat Sjonnie en Anita in presentaties de plek van Henk en Ingrid weer hebben ingenomen, zit hier natuurlijk heel veel in. Er klonk ook instemmend gebrom in de zaal. We zijn allemaal gebruikers. Waarom vergeten we dat zo vaak in onze werkstand?
Als ik de komende weken ergens een brown-papersessie zie, ga ik me er gewoon mee bemoeien. ‘Sluit de ethernetkabel aan? Upload uw CMYK-bestanden? Vertrek in oostelijke richting. Betaal met QR-code’. Is dit echt allemaal al gesneden koek voor een gebruiker?
Usability testen! Het is verdorie niet ons (gebruikers) probleem dat we de Koreaanse handleiding niet begrijpen of er pas bij de montage achter komen dat we weer één schroefje missen.
Waarom zou de gebruiker aan het scrumboard moeten staan? Daar heb je toch de product owner voor om die vertaalslag te maken?
Heb helaas wel wat moeite je verhaal te begrijpen … wellicht omdat de gebruiker er niet bij betrokken was?