EU-regels kunnen het googlen naar sollicitanten aan banden leggen. Een lastige zaak. Dit is de discussie-stelling die Computable-lezers vandaag krijgen voorgelegd.
Werkgevers zouden met online-zoeken naar informatie over sollicitanten mogelijk Europese privacyregels schenden. Het benaderen van sollicitanten op Twitter en Facebook mag alleen als daarvoor een goede reden is, waarschuwt privacytoezichthouder AP (Autoriteit Persoonsgegevens). Deze Nederlandse waakhond heeft samen met alle Europese collega-instanties (verenigd in de Artikel 29 Werkgroep) richtlijnen opgesteld. Online-gedrag, ook middels openbare uitingen, zou vergelijkbaar zijn met (an sich ook openbare) werknemersactiviteiten in het weekend, of met een persoonlijke keuze voor (zichtbare) tatoeages.
Het online-doorlichten van kandidaten voor een vacature heeft volgens EU-regels een juridische grond nodig. Data die vergaard wordt uit bijvoorbeeld sociale-media-accounts van sollicitanten moet nodig zijn en ook nog eens relevant voor het vervullen van de bewuste functie, valt te lezen in sectie 5.1 van het formele opiniestuk van de Artikel 29 Werkgroep.
De Financial Times heeft gemeld dat deze (handhavings)verharding van Europese privacyregels zo’n zestig procent van de werkgevers kan raken. Dit percentage is afkomstig van een onderzoek door online-recruiter CareerBuilder. Een verbod op online-screenen van sollicitanten is dus een complex privacyprobleem.
Wat vind jij?
Gij zult een sollicitant niet Googlen, vat een Europese Google-woordvoerder het samen:
Thou shalt not Google a job candidate. https://t.co/qSobzdYtto
— Mark Jansen (@markjansen10) July 13, 2017
Gebruik zelden tot nooit Google.
Heb geen Facebook of Twitter.
Dus ze zullen weinig relevante informatie over mij vinden.
Een beetje ITer houdt haar/zijn online profiel in de gaten en gaat daar bewust mee om.
Ik vind het verbod een vreemde zaak. In een sollicitatie procedure probeer je als werkgever informatie te verzamelen om een indruk te krijgen of een sollicitant een succesvolle werknemer kan worden. Daar gebruik je alle beschikbare informatie voor en dus ook op internet beschikbare informatie.Het is in mijn optiek niet van deze tijd om daar beperkingen aan op te leggen.
Daarnaast, je hoor niemand over het raadplegen van de reviews over dienstverleners en producten.
Wat dezelfde functie heeft, nl het succesvol aanschaffen van een dienst of product.
‘Googlen naar sollicitanten is privacyprobleem’, Oneens.
Zonder nadenken persoonlijke informatie aan de hele wereld aanbieden o.a. op social media is een privacyprobleem. Dat werkgevers googlen wat jij eerder hebt gedaan, wat je op internet zet, wat er op LinkedIn staat: geen probleem.
Maar, geachte auteur: staat dat ‘Google-verbod’ echt in dat opiniestuk van de EU Data Protection Working Party? Waar dan precies?
Ik lees wel over zaken als het volgen van mensen, letterlijk, met elektronische devices en figuurlijk: met de eis dat mensen de inlog van hun social media account afstaan, of verplicht ‘vrienden’ worden met de (toekomstige) werkgever. Dit laatste gebeurt in de USA soms* al.
Het FT zegt dat 60% van alle bedrijven hierdoor geraakt zal worden, omdat zij mensen ‘screenen’ met sociale media*. Maar screenen is iets anders dan gewoon even googlen. Het FT heeft het over een audit van de social media profielen van een kandidaat. Even googlen is geen audit.
Het stuk van die EU-privacygoeroe’s is vooral gericht op allerlei van dit soort inbreuken op de privacy van (beoogde) werknemers, die meestal weliswaar met toestemming plaatsvinden, maar waar de werknemer die toestemming moeilijk kan weigeren wegens de ongelijke machtsverhoudingen…
*) Lees ik. Geen idee hoe vaak echt…
Mee eens.
Een privéleven bestaat en er bestaan regels voor wat je wel en niet mag vragen tijdens een sollicitatiegesprek. Googelen is niets minder dan het omzeilen van zulke regels.
Als ik solliciteer, dan zoek ik van tevoren alles uit over mijn potentiële toekomstige werkgever.
Als ik als werkgever op het punt sta om iemand aan te nemen, dan zou ik ook uitzoeken wat voor persoon dat is. Maar ik zou dat eerder doen via LinkedIn dan via Facebook.
@Jan Donker
Klopt, in grote lijnen geldt: een werkgever mag niet naar je privéleven of je gezondheid vragen. Maar een potentiële werkgever kán niets over mijn kinderwens of mijn burn-out googelen, als ik die niet zelf online gegooid heb. En de hele wereld mag jouw standpunten lezen op Twitter, maar je toekomstige werkgever niet?
Lastig te handhaven ook…
Maar nogmaals, staat dat ‘googleverbod’ echt in dat beleidsstuk?
@Frank Heikens
Uiteraard. Ik kan me ook niet voorstellen dat een werkgever *niet* googelt naar een kandidaat. Maar ook LinkedIn raadplegen is niet toegestaan, als dit bericht zou kloppen. Onzin natuurlijk, de meeste mensen zetten hun informatie er juist op ivm hun carrière.
@JJ WN : @ Frank: leuk weetje in dat geval: afgelopen jaar heb ik meerdere cv’s aangeboden gekregen in de vorm van een linked In profiel …
Maar zoals al gezegd: handhaven lijkt me ondoenlijk; bij linkedIn kun je nog wel zien wie je profiel bekeken heeft, maar bij een facebook wordt dat al lastiger. Mijns inziens is het nagenoeg onoverkomelijk, omdat met alle social media zakelijk en privé steeds meer verweven raken.
Overigens heb ik het ook andersom meegemaakt: een sollicitant die ik moest interviewen bekeek vooraf mijn profiel op linkedIn. op zich positief dat hij probeert zich goed voor te bereiden.
Hij had overigens wel lef; na afwijzing stuurde hij alsnog een linkedIn verzoek om hem toe te voegen aan mijn netwerk.