'Te veel aan informatie leidt tot stress’. Dit hoorde ik vorige week iemand in een radioprogramma zeggen, toen ik in de auto zat. Tenminste, ik denk dat diegene dat zei, want ondertussen zag ik in mijn ooghoeken een geel bord met daarop ‘omleiding’, naast mij probeerde een man mij rechts in te halen, mijn telefoon gaf aan dat ik een nieuw bericht had gekregen en de TomTom vroeg of ik een alternatieve route wilde proberen. Ondertussen had ik de afslag gemist.
Aandacht is als een taart, je moet de stukjes verdelen. Vroeger zat je op een koets en had je heel wat meer tijd om alles te verwerken. We willen als mens zo veel mogelijk informatie. Dat zit in onze genen. Bij een gebrek aan informatie raken we in paniek.
Evolutionair gezien moesten we vroeger weten welke besjes we konden eten en waar de roofdieren zaten. Op basis van informatie overleefde je. Overigens denk ik wel dat als mobiele telefoons toen al hadden bestaan de mensheid allang was uitgestorven. Doodsoorzaak nummer één was dan geweest: ja, hij is opgegeten door een leeuw terwijl hij een lullig filmpje op Instagram zette. Maar door de angst dat we informatie missen, gaan we juist te veel informatie vergaren.
Ik heb een app op mijn telefoon die ervoor zorgt dat ik minimaal één keer per dag de telefoon 45 minuten niet kan gebruiken. Hij gaat dan gewoon uit en behalve als ik de batterijen eruit haal en er weer instop, kan ik hem niet meer opstarten. Voor sommigen die dit lezen is dit een nachtmerrie maar het is echt een genot. Je staat er versteld van hoeveel tijd je overhoudt om bijvoorbeeld even lekker achter je laptop te zitten.
Te veel focus op nieuwe media is overigens van alle tijden. Vroeger zei men dat je te veel boeken las, toen dat je te veel tv keek en nu dat je te veel achter de mobiel of laptop zit. Als de Google Glass een succes was geworden hadden we geroepen: ‘Doe die bril eens af. Je hebt de hele dag je bril op’.
Ondanks al die informatie kom ik nog steeds informatie te kort. Ik heb nog steeds situaties waarin ik te weinig informatie blijk te hebben. Dan breng ik bijvoorbeeld mijn jongste dochter naar school en dan zie ik ineens dat de rest van haar klas wel verkleed is omdat de juf blijkbaar jarig is. Dan kan ik dus weer met mijn dochter terug naar huis rijden en omdat ik niet weet waar de verkleedkleren van de kinderen liggen, doe ik haar maar een jurk van mijn vrouw aan. Vandaag ben je verkleed als heks!
Misschien moeten we eens een app ontwikkelen waarin we leren luisteren.
Dit artikel is eerder gepubliceerd in Computable-magazine #4 van 2017.
Mocht je vannacht op de bank slapen heb je toch mooi de tijd om nog even na te denken voordat je in slaap valt.