Netneutraliteit wordt gezien als groot goed, maar is dat vooral voor kleine nieuwkomers. Dit is de discussie-stelling die Computable-lezers vandaag krijgen voorgelegd.
Netneutraliteit is de neutrale doorgifte van alle soorten internetverkeer, ongeacht de aard, oorsprong en bestemming. Omwille van kwaliteit kan het toch de voorkeur genieten om tijdgevoelige toepassingen zoals videoconferencing enige prioriteit te geven. Hetzelfde valt te argumenteren voor bijvoorbeeld streaming video, dat volgens metingen van Sandvine al enkele jaren goed is voor het gros van het internetverkeer. Naar verwachting komen daar in de nabije toekomst nog andere grote verkeersveroorzakers bij, zoals vr, ar, IoT-toepassingen en e-sports.
Ondertussen is video nog king met Netflix als aanvoerder. Die videostreamingdienst laat opvallend genoeg de opnieuw opgelaaide strijd om netneutraliteit nu varen. Voorheen was netneutraliteit een groot goed in de ogen van de video-aanbieder, die tegenwoordig ook tv- en filmproducent is. Maar nu is netneutraliteit geen voorname strijd meer, aldus ceo Reed Hastings. Hoewel de notie van ‘het open internet’ nog wel een belangrijk principe is, voegt de topman toe. Een logische omslag voor Netflix, dat al enige tijd groot genoeg is om niet-netneutrale deals te kunnen sluiten. Netneutraliteit is namelijk vooral iets voor underdogs. Wat vind jij?
Een deel van het IoT vraagt sub-second real-time response, met 100% garantie. Een nieuwe dienst voor het Internet…
Het net, de communicatie-infrastructuur, krijgt derhalve meer verschillende functies die bepaald worden door de gebruiker. Vergelijk het met de weg-infrastructuur. Langzaam en snel verkeer, recreatief en zakelijk verkeer, zware en lichte transportmiddelen. Veel differentiaties, veel regels, veel belangen.
Net-neutraliteit is alleen mogelijk wanneer de snelste, veiligste(!) en meest volumineuze eisen van een toepassing altijd en voor iedereen beschikbaar is. Een technisch en economisch gezien onhaalbare zaak.
De prijs gaat de beschikbaarheid hoogst waarschijnlijk bepalen, zoals bij alle gedifferentieerde diensten.
Een deel van het IoT vraagt sub-second real-time response, met 100 procent garantie. Een nieuwe dienst voor het Internet…
Het net, de communicatie-infrastructuur, krijgt derhalve meer verschillende functies die bepaald worden door de gebruiker. Vergelijk het met de weg-infrastructuur. Langzaam en snel verkeer, recreatief en zakelijk verkeer, zware en lichte transportmiddelen. Veel differentiaties, veel regels, veel belangen.
Net-neutraliteit is alleen mogelijk wanneer de snelste, veiligste(!) en meest volumineuze eisen van een toepassing altijd en voor iedereen beschikbaar is. Een technisch en economisch gezien onhaalbare zaak.
De prijs gaat de beschikbaarheid hoogst waarschijnlijk bepalen, zoals bij alle gedifferentieerde diensten.
Internet is begonnen en succesvol geworden als een neutraal verbindingsmedium: inhoud van de boodschap, vorm van de dienst en zelfs wie de zenders of ontvangers zijn is niet relevant. Eén van de belangrijkste argumenten voor netneutraliteit is juist om met regelgeving te waarborgen dat het internet een universeel platform blijft voor connectiviteit en innovatie. Grote bestaande partijen hebben geen baat bij netneutraliteit volgens de stelling. Daar is netneutraliteit ook niet primair voor bedoeld.
Wat dat betreft snap ik de stelling ook niet helemaal. Er zullen ook maar weinig mensen zeggen: ‘de rechtsstaat wordt gezien als een groot goed, maar is dat vooral voor mensen en kleine bedrijven zonder geld en macht’.
En toch hebben volgens mij zelfs grote bestaande partijen baat bij netneutraliteit. Want er zijn altijd plaatsen of diensten waar zij nog niet groot zijn.