Qualcomm verbreedt de dekking van zijn merknaam SnapDragon. Logisch? Dit is de discussie-stelling die Computable-lezers vandaag krijgen voorgelegd.
Qualcomms marketingafdeling heeft het lumineuze plan opgevat de bekende merknaam SnapDragon voor zijn ARM-proccessors te plakken op meer dan alleen die chips. De branding voor SnapDragon slaat nu niet alleen op geïntegreerde chips en functionaliteit van de processor, die eigenlijk allang een system-on-a-chip (SoC) valt te noemen. Naast de kernprocessor en gekoppelde hardware valt nu aanvullende elektronica, het bredere smartphoneplatform en zelfs software en services onder ‘SnapDragon’.
Critici wuiven deze merknaamverbreding wel weg als slechts ‘marchitecture’; marketingpraat voor chiparchitectuur. Veel grote leveranciers en (merk)namen zijn Qualcomm al voorgegaan in deze rijke traditie, die soms ook vervuiling, verwatering en verhulling van brands en technologie omvat. Maar deze stap van Qualcomm is meer dan slechts marketing; het is ook ingegeven door de oprukkende concurrentie van Chinese ARM-chipmakers die het niveau van goed-genoeg benaderen (of bereiken) voor gewone smartphones. Het Amerikaanse Qualcomm moet dus de meerwaarde van zijn aanvullende hardware, software en services duidelijk(er) zien te maken. De SnapDragon-naam helpt daarbij. Wat vind jij?
Deze discussies werden in 2003 al gevoerd, dus niets nieuws onder de zon. Een marchitecture is een architectuur voor reclamedoeleinden, gewoonlijk door een leverancier. Het is ontworpen om de leverancier in de best mogelijke licht te brengen door het benadrukken van de positieve en het verbergen van de negatieve. Als je echt voor marketing doeleinden gebruikt, kan je het beter als marketecture benoemen.
Lijkt mij wel logisch om het “Qualcomm inside” te noemen.