Als er één sector is waar producten slecht of slechts voor de helft gebruikt worden dan is het de ict–sector. Het kan voor leveranciers super frustrerend zijn als ze zien hoe slecht van de mogelijkheden van hun mooie oplossingen gebruik wordt gemaakt. Je geeft gebruikers honderd knopjes maar ze drukken maar op drie. Het is alsof je een iemand op de A6 met een vliegtuig ziet rijden en dat je dan tegen de piloot zegt: ‘Hij kan ook vliegen hoor’ en dat de piloot dan zegt: ‘ja maar deze weg ken ik’.
Grootste oorzaak van dat de functionaliteit zo slecht wordt benut, is dat we geen trainingen meer volgen en geen handleidingen meer lezen. Je kunt je het niet meer voorstellen maar in de jaren ’90 deed je met zijn allen gewoon een Office-cursus. Daar leerde je dan hoe je een document kon opslaan en printen en die cursus duurde minimaal drie dagen. Hoogtepunt van de cursus was als de trainer ‘control alt delete’ ging uitleggen. Grote hilariteit had dit toch gevolg waarbij iedereen heel hard moest lachen, op de die ene collega na die niet zat op te letten en drie weken later alles, wat je had opgeslagen, weggooide.
Nu gaan we zelf klooien of vertellen we alles aan elkaar door. Als je iets doorvertelt komt er nooit iets bij, tenzij het een sterk verhaal is. Gevolg is dat je maar de helft of nog minder van de mogelijkheden gebruikt maakt en dus ontevreden raakt, de leverancier de schuld geeft en naar een andere leverancier gaat waarbij je verstelt staat wat zijn oplossing allemaal wel niet kan in de demo. Niet wetende dat je dit met je oude programma ook kon.
Ik heb eens een auto van de hand gedaan omdat deze gewoon niet lekker zat. Bij lange autoritten kreeg ik last van mijn rug. Toen ik hem had verkocht, ging de vrouw van de kopende partij in de auto ging zitten en hoorde ik haar heel enthousiast roepen: ‘Wat handig deze auto heeft verstelbare rugleuningen’. Sindsdien volg ik weer trainingen en lees ik handleidingen. In ieder geval soms.
Heel herkenbaar, maar in het voorbeeld dat Spoelstra geeft, geeft hij pas echt aan waar de schoen wringt. Het probleem is niet dat veel standaardsoftware over veel functionaliteit beschikt die niet gebruikt wordt. Het echte probleem is een gebruiker die een bepaald resultaat wil bereiken, daarvoor gereedschap tot z’n beschikking heeft, maar niet weet hoe hij dat gereedschap daarbij moet gebruiken om dat het slimst / best / goedkoopst / snelst voor elkaar te krijgen.
Herkenbaar en komt ook doordat veel jongeren (<35) alles geloven wat commerciële (ict-) partijen roepen: alles is makkelijk, niets gaat fout. Het idee dat ict-gebruik net zoiets als een auto of tostiijzer is, is lariekoek, zo gebruiksvriendelijk is de ict-industrie helemaal niet. Iedereen die je dat wijsmaakt, moet je met argwaan bejegenen. Zolang echt standaardisatie en verzadiging van de markt geen feit is, zal dit nog zo wel even doorgaan. Wat ik mis is troubleshooting-vaardigheden bij veel mensen, overigens niet alleen in de ict 🙂
Echte mannen lezen geen handleidingen, tenminste sinds we de landkaarten niet meer hoeven te gebruiken (echte mannen vragen ook niet de weg).
Maar je andere conclusie is ook juist. Als we cursussen zouden krijgen in de tooling die we moeten/”mogen” gebruiken zouden veel zo niet alle irritaties over zelfs de Office Suite verdwijnen.
Maar ja, dat kost geld, en als het geld kost, gaat het ten koste van de bonus van de baas. Dus drie keer raden wat er gebeurt?
Er zitten natuurlijk meer kanten aan dit ‘probleem’.
Weten wat je koopt, wat mogelijkheden betreft, is altijd nuttig. Als je interesse qua auto’s beperkt is en aanpasbaarheid qua comfort daar niet bij zit, of gewoon de interesse ontbreekt wat alle knopjes en hendels doen – zoveel zijn het er nu ook weer niet dus dat is gauw bekeken, is dat jammer – voor jezelf.
Maar voor de ict zit er ook een andere kant aan, namelijk dat de bouwer creatief losgaat in allerlei snufjes die handig lijken zonder zich af te vragen wie er eigenlijk mee aan de slag gaat voor welk doel en zonder goed na te denken over het duidelijk en intuïtief-logisch vindbaar aanbieden van die functies. MS Office is daarvan een uitstekend voorbeeld, je went eraan, maar fijn ermee werken wordt het nooit.
Het grootste probleem is dat in iedereen twee personages huizen:
1 De koper, die alles wil kunnen voor later, en dus gek is op knopjes;
2 De gebruiker, die op routine wil kunnen werken en dus maar drie knopjes werkelijk gebruikt.
Veel mogelijkheden zijn alleen nodig voor personage 1, en erg onhandig voor personage 2.
Herkenbaar. Dit is precies waarom de agile manier van werken zo goed werkt. Eerst het minimale levensvatbare product bouwen en dat direct door de eindgebruikers laten gebruiken terwijl je goed naar hun reactie luistert. Met de verkregen klantfeedback ga je het product verbeteren. De “opbrengst” van agile (mits goed geïmplementeerd!) zit in alles wat je NIET bouwt. Je merkt namelijk aan de reacties van de klant wanneer het product goed genoeg is (bruikbaar is en waarde voor hem heeft).
@JeroenRL: Inderdaad, plus de complicatie dat bij veel producten standaard alle knopjes verkeerd staan voor personage 2. Terwijl als die gunstig stonden ingesteld voor personage 2, personage 1 er geen probleem mee zou hebben het te veranderen.
Het begrip enough is enough schijnt maar niet door te dringen binnen management. Inkoop en ICT wordt niet genoeg afgerekend op de kosten (licenties, etc.). Dus de leverancier c,q, de inkoop waant zich in luilekkerland. Binnen een project heb ik geconstateerd dat er van 300 applicaties een derde werd gebruikt. Dus hier ligt nog een weg te gaan.
Moderne auto’s hebben geen reserveband meer (ook geen thuiskomertje).
Daarom hebben pechdiensten tegenwoordig die wel bij hun servicemonteurs die op de weg zitten. (Waas?, Wheels as a service?)
Een beetje fabrikant heeft tegenwoordig naast een klassieke handleiding (waar de nodige details meestal net niet duidelijk genoeg uitgelegd zijn om dat de schrijver van de handleiding het ook niet zo goed snapt.) een YouTube-filmpje gemaakt met daarin de uitleg. Wat dat betreft is dat ook een mooie manier om de maker(s) van een product te verplichten dat zij zelf de instructievideo gaan maken.