Voldoende gekwalificeerd personeel vinden is één van de grootste bottlenecks voor groeiende it-bedrijven. Goede it’ers zijn schaars en de aantrekkende economie vergroot het gat tussen vraag en aanbod. Brancheverenigingen praten al geruime tijd met hun leden over dit probleem.
De schaarste komt onder meer doordat het onderwijs niet goed aansluit op de vraag in de markt. Dit is een zeer langlopend probleem dat slechts langzaam in de goede richting beweegt. Een andere oorzaak is de sector zelf. Werkgevers doen veel om hun mensen het naar hun zin te maken. Maar om it’ers aan je bedrijf te binden moet je meer bieden dan alleen maar een hoog salaris en Nerf Guns op kantoor. Secundaire arbeidsvoorwaarden tellen tegenwoordig veel zwaarder mee. Denk aan flexibele werktijden, of een contract voor 32 uur. Tijd voor het gezin en eigen activiteiten is minstens zo belangrijk als het salaris.
Brancheverenigingen moeten hierop inspelen. Om de tekorten aan personeel structureel op te lossen moeten zij veel meer de wensen van de werknemers in kaart brengen. Deze wensen moeten vervolgens vertaald worden naar goede secundaire arbeidsvoorwaarden. Dit brengt gelijk een vraag op: zouden brancheverenigingen dan de rol van cao-onderhandelaar moeten spelen? Ik denk dat dit een goede eerste stap is.
De Dutch Hosting Provider Association (DHPA) heeft een aantal jaren geleden onderzoek gedaan naar salarissen. Je zou de onderzoeksresultaten bijvoorbeeld kunnen gebruiken om salarisschalen te ontwikkelen voor de sector. Dit vereist echter wel dat brancheverenigingen zich veel meer moeten verdiepen in de werkgeverspositie van hun leden. Zijn zij daar wel klaar voor?
Evenementen
Er worden reeds talloze thema sessies en evenementen georganiseerd door brancheverenigingen. Deze vormen vaak een broedplaats voor nieuwe ideeën en initiatieven. Bovendien kan het bijdragen aan meer kennis- en ervaringsuitwisseling. Bij die events liggen echter ook kansen. Het trekt moeiteloos allerlei leveranciers aan die hun producten te koop aanbieden. Het is daarom lastig om via zo’n evenement de engineers bij je bedrijf binnen te trekken. Ik hoor regelmatig van it’ers dat ze klaar zijn met verkooppraatjes. Ze willen tijdens zo’n evenement kennis vergaren en andere mensen ontmoeten. Niet een product kopen.
Vendoren weren van je evenement is echter geen praktische oplossing. Een evenement organiseren kost geld, wat vaak juist gedekt wordt door de aanwezigheid van verkopers. Het is daarom belangrijk dat de sales mensen die naar dit soort evenementen gaan echt de technologie begrijpen, en niet voor alles naar hun pre-sales of tech-team rennen. Zij moeten zich verdiepen in de materie, om op deze manier een inhoudelijke gesprekspartner te zijn. Technische mensen hebben vaak een broertje dood aan sales-praatjes, en je bent op zo’n moment het visitekaartje van het bedrijf en je moet iets toe kunnen voegen aan een gesprek. Als je op niveau kan sparren is de kans veel groter dat je niet alleen klanten binnenhaalt, maar ook nieuwe collega’s.
Geen recruiter
Het is ook verstandig om bijvoorbeeld hr-business partners naar dergelijke evenementen te sturen. Niet een recruiter, maar iemand die dagelijks met de teams binnen het bedrijf werkt en precies weet wie ze nodig hebben. Mocht je toch een recruiter sturen, dan moet hij verder kijken dan enkel het behalen van persoonlijke placement targets. Ze kunnen bijvoorbeeld brancheverenigingen adviseren en helpen arbeidsmarktgericht te denken. Zo kunnen deze associaties hun leden weer beter van dienst zijn.
Als brancheverenigingen hun evenementen inhoudelijk scherpstellen om ook dit soort bezoekers te trekken, kom je denk ik veel verder.
Laten we wel zijn dat die brancheverenigingen de handen ook een beetje in eigen boezem moeten willen steken. Met het uitbreken van de crisis in 2007, is er een toenmalige minister Donner geweest die de werkgever uit en te na gefaciliteerd heeft met wet en regelgeving, weet u nog?
‘Iedereen in de zzp, goed voor de zzp-er, goed voor de econiomie….’ Om vervolgens meteen daarna zelf puissant betaald als onderkoning voor de rest van zijn carriere bij de Raad van State plaats te nemen. De gevolgen van deze opperste politieke impotentie en incompetentie? Onder andere deze publicatie.
Bedrijven die niet willen betalen voor gedegen IT professionals of investeren samen met diezelfde professionals in ombuigen/omvormen van Kennis zodat zomaar twee hele professionele IT generaties als verloren kunnen worden beschouwd.
Dat de verwatering van de meest basale IT keten kennis, niet goed word overgedragen op de jongere generatie met miljarden gevolgen en ridicule geroep over de jacht naar Talent, niet eens wetende wat Talent is.
Het is mooi dat we periodiek een wc eend publicatie te lezen krijgen van weer hetzelfde zonder daT er iemand zinviol op staat en zegt, laten we die oudere ‘verloren’ generatie nu eens goed tegen het licht houden en met een gezamenlijk plan om gezamenlijk te investeren hadden we vuijf jaar geleden dit soort publicaties al niet meer gehad.
Maar ja, dat is natuurlijk niet helemaal ‘des participatiemaatschappij’s’ zoals de politiek voor ogen heeft.
Ik blijf het zeggen, als je als werkgever/opdrachtgever niet bereid bent een minimaal tarief te betalen dat garandeerd dat een zzp ér en professional nog iets over houd om in zichzelf te kunnen investeren, dan krijg je heel voorspelbaar dit huidige momentum. Mensen die het gewoon niet kunnen betalen.
Het is, zoals altijd, een probleem van twee kanten. Sluit onderwijs niet goed aan bij de markt? Dat heeft het in feite nooit gedaan. Niet veertig, niet dertig, niet twintig jaar geleden.
Tijd voor zinvolle actie wellicht een keer?