Vrijwel maandelijks krijgt er wel een bank een boete van een regelgever. Volgens de Financial Times betaalden de tien grootste Europese en Amerikaanse zakenbanken in de eerste acht maanden van 2016 al 9,8 miljard dollar (8,8 miljard euro) aan boetes. Naar verwachting zal dit bedrag dit jaar de 10,4 miljard euro van 2015 overstijgen. Kan een Trade Store wellicht helpen om dit soort boetes te voorkomen?
De boetes zijn maar een deel van het probleem waar banken mee te kampen hebben. Er komen ook juridische kosten bij als een boete wordt aangevochten, de kosten voor verspilde tijd van werknemers om de problemen op te lossen, en de schade aan de merknaam. Verder komen nog meer regels aan, zoals bijvoorbeeld het Markets in Financial Instruments Directive (MiFID II), dat in januari 2018 in werking treedt. MiFID is inmiddels de hoeksteen van de regulering van de Europese financiële markten geworden. Versie II is in het kader van de financiële crisis ontworpen om het functioneren van deze markten te verbeteren, en om de bescherming van beleggers te waarborgen.
MiFID II en andere regelgevende imperatieven worden over het algemeen hartelijk ontvangen door de industrie en het grote publiek, maar de kans is groot dat banken toch slecht voorbereid zullen zijn als ze in werking treden. Daarmee is de kans op meer toekomstige boetes groot.
Toekomstige regelgeving
Het naleven van de veranderende regelgeving hoeft echter geen probleem te zijn voor de banken. Door hun data nu op orde te brengen, zijn zij prima voorbereid op MiFID II en op alle andere toekomstige regelgeving.
Er is een groeiend besef in de financiële sector dat het antwoord ligt in de inzet van een Trade Store (of Data Hub). Dit is een soort virtuele archiefkast, waarin één enkele bron van waarheid wordt opgeslagen voor alle commerciële transacties van een bank. Met deze aanpak – wat in feite een trade lifecycle-managementsysteem is – wordt elk ‘event’ tijdens de handel vastgelegd, wat betekent dat auditors en toezichthouders gemakkelijk inzicht hebben in hoe een bepaalde situatie is ontstaan.
Het ontwerp van het technologie-platform voor Trade Stores is altijd gebaseerd op een aantal fundamentele eisen, waaronder het bijhouden van legitieme transacties, voldoen aan regelgeving en het opsporen van de incidentele malafide handelaar. De it-uitdagingen waar banken mee geconfronteerd worden, komen grofweg voort uit twee zaken: een onoverzichtelijke wirwar van datasilo’s, en een historische afhankelijkheid van relationele databases.
Banken hebben doorgaans diverse individuele productlijnen en handelssystemen, die specifieke informatiesilo’s voeden. De vele fusies en overnames helpen daar zeker niet bij, en hebben vooral tot meer losse systemen en silo’s geleid. Die moesten vervolgens houtje-touwtje aan elkaar gekoppeld worden om een geïntegreerd, geconsolideerd overzicht voor rapportage en regelgevende doeleinden te creëren. Dit wordt nog verder gecompliceerd door het feit dat de banken voortdurend geld in beweging houden om zichzelf in te dekken tegen bepaalde situaties.
Voortbouwen op legacy
Sommige banken hebben geprobeerd om hun legacy relationele databases te gebruiken om een Trade Store te bouwen, maar zijn daarin gefaald door de veranderende aard, verscheidenheid en complexiteit van de transactiegegevens. Dit sluit niet aan op de stijfheid van een schema-gebaseerd relationeel model. Banken begrijpen inmiddels dat legacy relationele databases gewoonweg niet in staat zijn om als een ‘single source of truth’ te dienen voor alle transacties.
Bij gebrek aan een Trade Store op basis van bestaande relationele databases, hebben veel banken voor een tussenoplossing gekozen: het exporteren van data naar een spreadsheet, en deze gebruiken voor rapportage. Dit is helaas slechts een tijdrovende kortetermijnoplossing.
Toch lijkt deze situatie te veranderen. Een aantal van de grootste investeringsbanken ter wereld heeft dit probleem opgelost door een Trade Store te bouwen op een Enterprise NoSQL-database platform. Onlangs is ABN AMRO bijvoorbeeld overgestapt op een dergelijk systeem.
Een NoSQL-database is flexibel, schema-agnostisch en speciaal ontworpen voor snel veranderende, multi-gestructureerde, complexe data-applicaties – zoals een Trade Store. Het kiezen van de juiste NoSQL-database is echter heel belangrijk. Open source-varianten hebben namelijk niet alle enterprise-functies die nodig zijn, zoals ondersteuning voor ACID-transacties, overheidsniveau beveiliging, hoge beschikbaarheid, elasticiteit of schaalbaarheid en disaster recovery.
Bitemporaal gegevensbeheer
Verder is het ook nuttig om te zoeken naar een database die bitemporaal gegevensbeheer ondersteunt. Met deze ’tijdmachinefunctie’ kunnen banken en toezichthouders precies bepalen wat een gebruiker wist op welk punt in de tijd. Dit is een uiterst belangrijke mogelijkheid voor gereguleerde bedrijven om bijvoorbeeld de Frank-Dodd wetgeving na te leven.
Een Enterprise NoSQL-database combineert de flexibiliteit van NoSQL met de enterprise-functies van een relationele database. Een aantal van de grootste banken ter wereld zijn early adopters hiervan en hebben uiterst succesvol Trade Stores geïmplementeerd, waarmee zij hun verplichte rapportages hebben gestroomlijnd en hun data gemakkelijk beschikbaar is voor alle toegestane gebruikers.
Een voorbeeld hiervan is een internationale investeringsbank die in slechts zes maanden een Trade Store bouwde op basis van een enterprise NoSQL-database. Meer dan dertig interne systemen werden hier bewerkt om grote hoeveelheden gestructureerde en ongestructureerde data bij elkaar te brengen in één centraal archief, en die vervolgens toegankelijk te maken voor tientallen downstream-systemen voor verschillende bedrijfstakken. Hiermee kan de bank aan diverse rapportage-eisen voldoen, inclusief van regelgevende rapportages, en het helpt bij het voorkomen van boetes.
De Trade Store in dit voorbeeld verzamelt data van meerdere transactiebronnen en drie referentie-databronnen, en brengt meer dan 25 terrabyte aan ongestructureerde data samen op één plek. Op dit moment worden gegevens van meer dan een miljard transacties bewaard, en worden dagelijks, bijna in realtime, tot wel twee miljoen commerciële transacties en referentie-data records opgeslagen van upstream productiesystemen. Verder valideert het de data, controleert op duplicaten en controleert het versiebeheer.
Lagere kapitaalreserves
Een Enterprise NoSQL-database met ACID-mogelijkheden (voorwaardenspecifiek voor databasetransacties), zorgt ervoor dat zelfs de grootste datasets consistent en betrouwbaar verwerkt kunnen worden, zonder dat er gegevens worden veranderd of verloren gaan. Bovendien kan een dergelijk systeem ook snel aangepast, uitgebreid en verbeterd worden om aan veranderende zakelijke en wettelijke eisen te kunnen voldoen.
Met deze aanpak kunnen banken niet alleen forse boetes vermijden, ze kunnen ook hun kosten drastisch verlagen, omdat de ontwikkeling en het onderhoud van meerdere systemen niet meer nodig is. In de nieuwe NoSQL-wereld, is het systeem gebaseerd op een commodity architectuur die gemakkelijk opschaalt. Het resultaat is een lagere kostprijs per transactie. Een bijkomend voordeel als gevolg van de betere risicobeheersing door de Trade Store is dat de bank minder kapitaal hoeft aan te houden van de regelgevers.
Trade Store op steroïden
Vooruitkijkend, opperen een aantal banken nu om een dergelijke ‘Trade Store op steroïden’ te gebruiken om hun toekomstige risico’s te beoordelen, zoals bijvoorbeeld BCBS 239. Als ze weten waar ze aan toe zijn met betrekking tot een risico-gecorrigeerde positie op een bepaald moment, kunnen ze ook precies uitrekenen hoeveel kapitaal zij beschikbaar hebben om mee te handelen.
Regelgevers houden zich minder bezig met de processen die gebruikt worden. Zolang ze maar in staat zijn om elk stukje data te controleren (van chatlogs en analytics tot individuele transacties) wanneer ze dat willen. Een Enterprise NoSQL-gebaseerde Trade Store biedt daarvoor een bewezen aanpak met een snelle ontwikkeling en implementatie.
In het huidige regulaire klimaat, is het een ontnuchterende gedachte dat veel van de technologie waarop de banken vertrouwen over de uiterste verkoopdatum is. Dit is helaas een wereldwijd fenomeen. Met MiFID II om de hoek, wat een nog gedetailleerder rapportageniveau vereist, moeten banken nu actie ondernemen om hun digitale archivering op orde te krijgen. Alleen dan kunnen ze ervoor zorgen dat ze niet het slachtoffer worden van enorme – en geheel vermijdbare – boetes.
