De moderne werkplek vraagt het maximale van bedrijfsnetwerken: van capaciteit en flexibiliteit tot beveiliging. Onder meer mobiel werken maakt het voor organisaties lastiger de flexibele netwerken te bieden die nodig zijn om werkzaamheden soepel te laten verlopen en werknemers eenvoudig te laten samenwerken. En kijkend naar de huidige technologische vooruitgang, neemt het locatie-onafhankelijk werken de komende tijd alleen nog maar toe.
Het traditionele kantoor is bij steeds meer bedrijven niet meer dan een herinnering uit het verleden, een ontwikkeling die wordt gedreven door it-oplossingen die het mogelijk maken om op afstand samen te werken met collega’s – denk aan chatten en videoconferencing. Vooral organisaties met een internationaal werknemersbestand omarmen deze ontwikkeling en grijpen hun kans om over de hele wereld efficiënter en flexibeler samen te werken.
Maar ook binnen de fysieke muren van de organisatie is er een verandering gaande die meer capaciteit en flexibiliteit van het netwerk vraagt. Cloudoplossingen moeten ook daar goed toegankelijk zijn, in welke ruimte iemand zich op kantoor ook bevindt. Zogenaamde hypermobiele werknemers hebben verder vaak twee of drie verschillende devices bij zich, en gaan ervan uit dat ze die allemaal op kantoor kunnen gebruiken.
Daar komt nog eens bij dat cloudapplicaties zorgen dat het dataverkeer met gigabytes toeneemt, en dat werknemers overal op kantoor dezelfde snelheid verwachten. Draadloze bedrijfsnetwerken moeten daarmee om kunnen gaan, maar dat is niet meer zo eenvoudig als vroeger.
Toen hadden mensen immers een vaste werkplek, en was het dus makkelijk voorspellen hoeveel netwerkcapaciteit er op welke plekken in het gebouw nodig was. Nu kunnen mensen overal in het gebouw gaan zitten met hun verschillende devices, en dat kan leiden tot onverwachte pieken vanaf bepaalde locaties. Meer dan ooit is het daarom gokken naar de juiste verdeling van netwerkcapaciteit over de bedrijfsruimten.
Laat ik nu heel vroeg hebben geleerd, gedacht en gepropageerd dat automatiseren het vergroten van productie/productiviteit was, met minder bemensing door het mechaniseren/automatiseren van (productie)processen. Een mond vol, het kan vast wel korter, I know.
Van een andere onbekende Russische Guru, Korsikov genaamd, meer dan 30 jaar geleden inmiddels, heb ik geleerd dat er wetmatigheden zijn waar ook IT en dus automatiseren aan onderhevig is. Wetmatigheden die politiek noch commercieel zijn. Hij voorspelde toen al dat er een kantelpunt zou komen dat politiek en commercie voor miljardenschade zouden gaan leiden. Die enkele lessen ben ik nooit meer vergeten en zijn mijn leidraad geweest in de twee werelden van IT en Non-IT.
Artikelen zoals deze, dank mijnheer Brandenburg, zijn gewoon de voorspelbare gevolgen van commercie-drang ten koste van alles maar zaken te willen automatiseren zonder gezond verstand. Al enkele jaren blijf ik stellen dat de (naam/reputatie/financiële) schade door politieke of commerciële invloed in de miljarden zullen gaan lopen, cumulatief dan wel te verstaan.
Deze publicatie past daar dan ook naadloos in. Zo’n kleine twintig jaar geleden waren we al bezig met beveiligde toegangen tot de individuele netwerken, eerst per telefoonmodem of pci-card, later adsl en netwerken en uitgebreider internet. Verder roepen en hypen commercie om het hardst hoe prachtig die of gene geautomatiseerde oplossing toch wel niet is, oplossingen die voor alsnog een steeds grotere aanslag plegen op de nog immer geldende wetmatigheden van automatiseren.
De gevolgen? Toenemende kostenplaatjes, grotere schade, grotere risico’s voor ondernemers die, als zij de moed hebben gewoon even na te denken, een stap terug te doen, zichzelf heel veel ellende kunnen besparen om het maar even niet over die zogenaamde toenemende afnemende rekeningen te spreken. Kleine woordspeling maar toch realiteit.
Automatiseren, mijn beste medeprofessional, is het digitaliseren of mechaniseren van frequente handeling of proces om deze, gecontroleerd autonoom te laten verlopen. Achterliggende gedachte hierbij is eenvoudig, meer productie, minder bemensing. Is dit niet uw stelling? Mooi, dan weet u dat dit gegarandeerd toename van risico en dus kosten met zich mee zal brengen.
En deze wetmatigheid gaat al op sinds het inzetten van het wiel, of de eerste echte automatiseringsslag van het weefgetouw zo’n drie eeuwen geleden. Uiteindelijk is ‘Less’ nog altijd ‘More’.
Vraag me af of de auteur zich heeft verwonderd dat als je met cloud applicaties gigabytes aan informatie over een bedrijfsnetwerk moet vervoeren iets misschien wel fout doet. Dat wil zeggen dat je grote datastromen in de cloud houdt en alleen de presentatie van de data over het lijntje stuurt. Dat zou idealiter dan een vermindering van de belasting van een bedrijfsnetwerk op moeten leveren.
Maar hoeveel bedrijven weten redelijk goed wat voor netwerkverkeer er allemaal op hun bedrijfsnetwerk en met name hun internet verbinding plaats vindt? Want als je en je reguliere cloud verkeer optelt bij een IP camera systeem, Skype, backups/synchronisaties en niet te vergeten privé gebruik zoals een spotify, facebook etc. Wat daarvan is nodig of kan geblokkeerd worden en wat is cruciaal en zou een eigen speciale (redundante) voorziening moeten krijgen?