Ik merk dat zodra de telefoon gaat mensen nog steeds vinden dat ze alles moeten laten liggen en die telefoon moeten opnemen. Waarom is dat? Het werd mij van de week nog eens pijnlijk duidelijk toen ik aan de balie van de fysiotherapeut stond en ik net wou zeggen: ‘Ik heb een afspr…’ en vervolgens ging de telefoon. Ik was direct de aandacht van de receptioniste kwijt want die nam de telefoon op. Ze keek me ook aan met een gezicht van ‘Ik kan er niks aan doen, ik moet deze opnemen want als ik de telefoon niet binnen drie bellen opneem dan ontploft hij’.
De telefoon heeft nog steeds een hogere prioriteit dan een face-to-face gesprek. Het gebeurt me elke week wel een keer dat ik word onderbroken met de opmerking ’O sorry, deze moet ik opnemen’. Je verwacht dan dat diegene twee seconden later tegen de andere persoon aan de lijn zegt: ‘Ik kom er direct aan’, vervolgens zijn bandweerkostuum aantrekt en hard wegloopt. Maar nee, meestal is het een ‘Hallo wat leuk dat je belt, lang niet gesproken’.
E-mail daarentegen heeft weer een lagere prioriteit dan een face-to-face gesprek. E-mail lijkt soms op flessenpost: hopen dat iemand hem leest. Als je een mail stuurt, kun je soms net zo goed zelf langs lopen. Ik vind het ook altijd zo’n gênante vraag: ‘Heb je mijn mail al gelezen? Daar kun je maar twee antwoorden op geven: ‘Ja, maar het interesseerde me niet dus ik heb niet gereageerd’ of het antwoord is ‘Nee, want ik zag wie de afzender was’.
Laagste prioriteit heeft inmiddels de post. En terecht. Als iets drie dagen mag duren voordat het aankomt dan mag de opvolging ook best iets langer duren. De enige enveloppe die altijd direct werd opengemaakt was de blauwe enveloppe maar deze is inmiddels ook digitaal geworden dus die komt ook onderaan de stapel.
Terugkomend op de fysiotherapeut. De receptioniste liet mij drie (!) telefoongesprekken wachten met als gevolg dat ik dus tien minuten te laat bij mijn afspraak kwam. Toen ik bij de fysiotherapeut de kamer binnenkwam zei hij ook nog doodleuk: ‘Als je de volgende keer wat later bent, moet je even bellen’.
Ik ga een klachtenbrief schrijven. Of mailen. Ik stuur wel een appje.
Wat je beschrijft Jacob, klopt als een BUS!
…Verschrikkelijk…
Hetzelfde bij winkels overigens…
Kom je speciaal kijken – voelen – acc. uitzoeken – overleggen – en KOPEN.
De telefoon gaat, meestal vragen ze niet eens of ik er bezwaar tegen heb of ze de telefoon ‘even’ mogen aannemen. Dan loop ik sowieso weg.
Vragen ze het: “Nee natuurlijk niet, ik ben speciaal naar u toegekomen – had ik ook wel een shop van Coolblue kunnen bezoeken, daar hoor ik nooit een telefoon rinkelen tijdens mijn bezoek. Aan u de keus of ik verlaat uw winkel of u staat mij te woord.” Grootste ergernis “zijn” Smartphone rinkelt welke “die” nog opneemt ook tijdens ons gesprek… Ja, doei!
Eerder toen ik nog bij een groothandel / importeur werkte kon je beter een fax sturen dan een e-mail. De fax werd min of meer direct beantwoord (meestal binnen 3 uur) en de mail liet inderdaad soms dagen op zich wachten.
Helaas bestaat de fax nagenoeg niet meer…
Denk dat de anekdote van Jacob op iets anders duidt nl. dat de werkdruk dusdanig hoog is geworden dat het werk er onder lijdt. Maar die persoon had inderdaad toch even de klant kunnen helpen en de telefoon even te laten rinkelen.
Als ik met iemand aan het praten ben en de telefoon gaat dan heeft de beller even pech en spreekt maar een bericht in. Dat kan bij een gesprek van mens tot mens wat lastiger.
Gaat nog wat worden met telefoneren en Pokemon GO – Ben de weg nu al kwijt – maar als ik dat spel in handen krijg vrees ik het ergste – kom ik op plekken waar ik helemaal geen afspraken heb maar waarschijnlijk wel ‘wil’ zijn (’n mooie vrouw mag je nooit negeren) en word ik ook nog gebeld door Jacob (het was een zonnige dag in het Vondelpark).
Telefoon gaat af, Ja, ja, neem maar op zegt mijn mooie meis-i van 45+.
Let wel, Jacob’s foto zit bij de ringtone dus dat kan het ‘probleem niet zijn.
Hoe zei je dat ook alweer:
‘Ja, maar het interesseerde me niet dus ik heb niet gereageerd’ of het antwoord is ‘Nee, want ik zag wie de afzender was’.
Derhalve hebben we elkaar die dag niet gesproken Jacob.
Maar hebben wij wel een ‘Perfect Day’ gehad.
En zo gaan die dingen.
WAUW…!