Ton Bongers: Servant Leadership voorop

Ton Bongers startte zijn carrière in de laboratoriumwereld, maar zag al snel de kansen in de begintijd van ict en startte met zijn zwager Ruud Dullens Stepco. Een infrastructuurdienstverlener die zij 21 jaar later succesvol verkochten. Softwarebedrijf BlueTea staat nog steeds op hun naam waardoor hij kan blijven innoveren en daarbij genoeg tijd over heeft voor zijn gezin, zijn ‘bonuskinderen’ en een rondje rennen. Channelweb nam deze ras-ondernemer onder vuur.

Hoe ben je in de ict terechtgekomen?

Ik ben in een periode beginnen toen ict nog niet ict werd genoemd. Dat was begin jaren negentig. Ik ben gestart in de laboratoriumwereld waarbij ik onderzoek deed naar humane- en milieu toxicologie in Duitsland. Mijn zwager, Ruud Dullens, werkte wel in de automatisering als technicus bij een softwarehuis. Dat was beging jaren negenti. Toen waren er vooral mainframe omgevingen en de introductie van pc-netwerken. Een eigen pc op een werkplek was alleen bestemd voor grote bedrijven, die gingen experimenteren met netwerken. Windows 3.1 pc’s waren heiligdommen in die setting was mijn zwager werkzaam. Hij werkte in een grote fabriek met een hele vuile omgeving waardoor de pc’s veel last hadden van storingen. Ik had vanuit mijn chemische achtergrond de kennis om computers te reinigen. Toen zijn we eigenlijk gaan innoveren. We ontwikkelden een soort Kärcher (hoge druk) systeem met een alcoholische vloeistof die computers kon reinigen. Dat noemde we Stapsgewijs, Technische En Preventief Computer Onderhoud. Ofwel Stepco.

Je hebt niet alleen Stepco maar ook andere bedrijven opgericht. Wat heb je geleerd van het oprichten van eigen ondernemingen?

Toen we Stepco begonnen was dat eerst preventief en correctief onderhoud. Later merkten we dat er steeds meer vraag kwam voor beheer en daar hebben we op ingespeeld. Het belangrijkste is, denk ik dat je telkens luistert naar de klant. Waar liggen hun behoeftes en problemen? Uiteindelijk is Stepco daardoor tot een full service dienstverlener geworden.

Soms kun je ook meeliften op een hype. Toen wij begonnen was Microsoft in opkomst. Omdat wij Windows-georiënteerd waren, hebben we mee kunnen groeien op dat succes. Soms kun je dingen ook niet van te voren bedenken, hoe goed je product is en rol je toevallig ergens in. Timing is minstens zo belangrijk als je product. 

Hoe zou je jezelf als ondernemer omschrijven?

Ik ben een sociaal bewogen ondernemer. Ik denk ook een luisteraar en recht door zee. Daardoor kan ik iedere klant en medewerker recht in de ogen aankijken. 

Je werkt na de verkoop van Stepco wederom samen met je zwage. Wat maakt jullie samenwerking zo succesvol?

Samenwerken met familie wordt door iedereen afgeraden. Sterker nog, ik zou het ook afraden. Maar in ons geval gaat het al ruim 23 jaar fantastisch. Ik heb zelf één zus en ik was al redelijk snel close met mijn zwager, maar onze transparantie is altijd van belang geweest in onze samenwerking. Daarbij lopen privé en zakelijk niet door elkaar. Op verjaardagsfeestjes wordt er bijvoorbeeld niet gesproken over de zaak.

Wat was de reden voor verkoop van Stepco?

Eigenlijk was daar geen reden voor. Op een gegeven moment ging de deurbel en was er een partij die graag zaken met ons wilde doen. Het was een koper die een toppositie wil innemen en zocht daarvoor een platformorganisatie. Na analyse van een paar honderd partijen en verschillende gesprekken kwamen ze uiteindelijk bij ons. Als ondernemer weet je dat dit eraan komt en dat je dit serieus moet overwegen. Dat is een financieel, maar ook een maatschappelijk verantwoorde beslissing. Je hebt namelijk medewerkers die op een gegeven moment aan hun plafond zitten en een stap naar een grotere organisatie in overweging nemen. Om hen ook perspectief te bieden is het dan verstandiger om de organisatie te verkopen.

De verkoop betekende wel dat ik eruit zou stappen. De koper wilde graag zelf het bedrijf leiden en dan moet je je afvragen wat je eigen rol wordt. Ik ben echt een bouwer, een ontwikkelaar die graag zijn vrijheid heeft. Ik zou in zo’n grote organisatie niet tot mijn recht komen. Je wilt daarbij een koper ook niet voor de voeten lopen. Dus zijn mijn zwager en ik verder gegaan met BlueTea.

Kun je wat meer over BlueTea vertellen?

Blue staat voor de ‘blue ocean strategie’ en Tea voor teaching. Met deze organisatie proberen we kennis op een iteratieve manier over te dragen. Dit middels eeuwenoude principes, zoals de meester en gezel theorie, maar ook via interactieve trainingen. Daarbij werken we met gamification en simulaties.

BlueTea is eigenlijk ook door een samenloop van omstandigheden in onze handen terecht gekomen. We hadden eerst gesprekken met het Australische bedrijf Catalyst Interactive omdat we de vertegenwoordiger van hun organisatie in Europa wilden worden. Maar dit bedrijf werd kort na de onderhandelingen overgenomen door het Amerikaanse beursgenoteerde KBR. Zij wilden liever niet dat wij volledige zeggenschap zouden hebben over de Europese tak. Daarom zijn we zelf BlueTea begonnen.

Hoe is het om in Limburg te ondernemen?

Waar je onderneemt, maakt tegenwoordig niet veel meer uit. We zijn wereldwijd actief met BlueTe. Of we nu in Limburg of in het zuiden van Duitsland zitten, maakt voor de klant in principe niet uit. Ik denk dat Limburg een uitstekende uitvalsbasis is. Ik draag ook als lid van de LWV (onderdeel van de VNO-NCW) bij aan een goed ondernemersklimaat in Limburg.

Waarom is maatschappelijk verantwoord ondernemen zo belangrijk voor jou?

Ik kom uit een arbeidersgezin, wellicht ben ik daarom sociaal bewogen. Ik stel graag mijn kennis en kunde beschikbaar aan de maatschappij, een soort giving back. Ik zet me dan ook graag in voor Paxkinderhulp. Dit is een stichting die kinderen in een moeilijke situatie helpt door hen een leuke vakantie te bieden.

Elk jaar komt hetzelfde kindje een aantal jaar op rij bij ons de zomer door brengen. Bonuskinderen noemen we dat. We hebben nu al drie kinderen gehad sinds 2009 die de zomer bij ons door brengen. Die hebben allemaal hun rugzakje. Het is misschien gemakkelijker om wat over te boeken naar een goed doel, maar op deze manier kun je ook wat persoonlijke inbreng meegeven. Normen, waarden en wat structuur bijvoorbeeld. Hopelijk kijken ze als ze volwassen zijn daar positief op terug. 

Wat doe je in je vrije uurtjes?

Ik ben op mijn 48ste gaan sporten. Boven je veertigste kom je in een fase dat elke kilo gaat tellen en als je drie tot vier keer per week lekker luncht met klanten wordt het noodzakelijk op die kilo’s te letten. Ik had geen gezondheidsklachten, maar ik ging vooral aan de slag om me lekker te voelen. Toen ik op een dag in een plaatselijk blaadje las dat ze zouden starten met een cursus leren hardlopen, heb ik me daarvoor opgegeven. Nu ren ik twee á drie keer per week en loop zelfs marathons uit (New York, Tokyo, Berlijn, Venetië).

Wat is voor jou een absoluut hoogtepunt geweest?

Ik heb voor mijn vijftigste verjaardag een fundraising gedaan door een marathon te lopen voor Paxkinderhulp. Dat was een privé-initiatief waar ik heel trots op ben. Ik werd vijftig, had gezonde kinderen, beide ouders nog en een leuke zaak. Wat kun je je dan nog wensen? Daarom heb ik voor mijn vijftigste die fundraising gedaan. Ik ben een gelukkig mens en geef daarom graag wat terug.