Connectiviteit is voor de meesten van ons vanzelfsprekend geworden. Zelfs minder technisch onderlegde mensen zijn tegenwoordig in staat om een draadloze verbinding te maken in de plaatselijke Starbucks. En de doodgewone man in de straat weet hoe hij applicaties moet installeren en krachtige beveiligingsinstellingen kan configureren.
Het internet of things (IoT) belooft om miljarden apparaten op eenvoudige wijze met het internet te verbinden en als we onder de motorkap van IoT kijken, treffen we daar oude vertrouwde technologieën aan: Wi-Fi, Bluetooth, gegevensbeheer, ict-opslag en uiteraard beveiligingsmechanismen. De meeste van deze technologieën zijn al minstens tien jaar in omloop. Dus dan zou IoT implementeren toch een makkie moeten zijn?
Helaas. Steve Jobs had gelijk toen hij zei: ‘Eenvoudig kan veel moeilijker zijn dan complex: je moet harder werken om zo te denken dat het eenvoudig wordt.’ Dat is een van de redenen waarom IoT (en machine-to-machine (m2m) als deelverzameling daarvan) nog altijd in de kinderschoenen staat. Volgens een enquête van Vodafone uit 2014 is meer dan 75 procent van alle wereldwijde bedrijven voornemens om de komende twee jaar een m2m-strategie te implementeren. Maar minder dan een kwart (22 procent) is daadwerkelijk van start gegaan met een m2m-pilot of -project. In Europa viel het gebruik van m2m zelfs iets lager uit op 21 procent. In Noord- en Zuid-Amerika bedraagt dit percentage slechts 17 procent.
Onvoldoende planning
Berichten over mislukte m2m-/IoT-projecten maken vaak melding van problemen met de beveiliging of het beheer van grootschalige implementaties. Dit zijn slechts symptomen van de werkelijke oorzaak waarom deze projecten mislukken of niet eens van de grond komen. De werkelijke oorzaak is namelijk onvoldoende planning.
Er zijn veel gevallen bekend van bedrijven die tevergeefs hebben geprobeerd om IoT-producten op de markt te brengen. In de meeste gevallen is hun mislukking te wijten aan het feit dat ze onvoldoende tijd hebben geïnvesteerd in:
- het uitvoeren van een grondige analyse van de behoeften van eindgebruikers;
- het bestuderen van de dynamiek en subtiliteiten van de betrokken technologieën;
- de infrastructuur die nodig is om cloud-gebaseerde oplossingen aan te bieden; en
- het maken van afwegingen tussen de ontwikkelingskosten en het beveiligingsniveau, de robuustheid, compatibiliteit en tal van andere aspecten.
Diepgaande analyse
Bedrijven zouden een IoT-plan pas ten uitvoer moeten brengen na een diepgaande analyse en vroegtijdige bespreking van de connectiviteit, mobiliteit, het beheer en de beveiliging. Aandachtspunten binnen deze gebieden zijn onder meer:
- Connectiviteit: Welke verbindingsmethode(n) sluiten aan op de behoeften van klanten en maken het mogelijk om binnen het budget te blijven tijdens de ontwikkeling van producten? Hoe kunnen we de geselecteerde technologieën toekomstbestendig maken, zodat producten ondersteuning bieden voor nieuwe standaarden? Waar moeten we rekening mee houden als we producten in verschillende geografische regio’s aanbieden (technologische verschillen, beperkingen van de lokale wet- en regelgeving enzovoort)?
- Mobiliteit: We leven in een wereld waarin de interactie met gebruikers steeds vaker plaatsvindt via smartphones en tablets. Werknemers gebruiken hun privéapparatuur op het werk en zoeken vanaf diverse locaties toegang tot bedrijfssystemen. Deze ontwikkeling kan dicteren welke softwaretechnologie wordt toegepast om de gebruikservaring aan te passen aan het apparaat dat eindgebruikers voor interactie gebruiken. Dat klinkt misschien eenvoudig, maar de werkelijkheid is dat productplannen zonder een juiste planning volledig kunnen ontsporen.
- Beheer: Hoe moeten de IoT-apparaten worden ingericht en beschikbaar gesteld? Als er slechts een handvol apparaten wordt gebruikt, kan dit een handmatig configuratie- en beheerproces rechtvaardigen. Maar als er honderden, duizenden of zelfs nog meer apparaten bij om de hoek kijken, vereist dit een doordachte aanpak en een hoge mate van automatisering. Laten we de IoT-apparatuur zelf beslissingen nemen, de gegevensstroom filteren en zorg dragen voor andere lokale activiteiten? Of geven we er de voorkeur aan om alles in de cloud onder te brengen, zodat alle apparatuur vanaf een centrale locatie kan worden beheerd? Dit is slechts het topje van de ijsberg wat betreft de due diligence die nodig is.
- Beveiliging: In de goede oude tijd kon je nog volstaan met een gebruikersnaam en wachtwoord. Vandaag de dag zijn er echter diverse beveiligingslagen nodig, inclusief authenticatie en encryptie, van de componenten binnen apparaten tot en met de cloud. Alles moet worden beveiligd om bedrijfskritische gegevens veilig te houden.
Eenvoudig niet onmogelijk
Eenvoudig kan veel moeilijker zijn dan complex, maar het is niet onmogelijk. Het belangrijkste is om voldoende tijd uit te trekken voor de planning. Probeer een diepgaand inzicht te verwerven in het probleem dat moet worden opgelost en de technologieën die kunnen bijdragen aan succesvolle prestaties op het gebied van connectiviteit, mobiliteit, beheer en beveiliging. Verder moet je nagaan hoe je een product kunt ontwikkelen dat niet verouderd is zodra het op de markt wordt uitgebracht. Net als een vakkundige dirigent moet je bepalen welke muzikanten er mee moeten spelen en hoe de verschillende onderdelen van het orkest het beste kunnen worden ingedeeld om een magistrale symfonie af te leveren.
IoT en m2m kunnen elegante eenvoud en tastbare voordelen bieden, mits ze op juiste wijze worden toegepast. Het begint allemaal met de planning. Hoewel het een hele opgave is, kan ‘harder werken om zo te denken dat het eenvoudig wordt’ een einde maken aan alle #$%^!
