De nieuwe Rijks-cio Hans Wanders wil niet dat het recent opgezette Bureau ICT-toetsing (BIT) een luis in de pels wordt van ict-bedrijven. BIT is er niet om ict-projecten tegen te houden, het bureau is volgens hem vooral bedoeld om risico’s uit te sluiten en potentiële succesprojecten door te laten gaan. Dit staat te lezen in het Financieele Dagblad, waarmee Wanders als eerste sprak sinds zijn aanstelling per 1 maart 2015.
Het Bureau ICT-toetsing is een van de eerste wapenfeiten van Rijks-cio Hans Wanders sinds zijn aantreding. Het BIT kwam tot stand naar aanleiding van aanbevelingen door de Commissie-Elias in het rapport ‘Meer grip op ICT’. De commissie zag het liefst dat het BIT onder de verantwoordelijkheid van de premier zou vallen, maar de Tweede Kamer besloot anders en belegde het bij de Rijks-cio.
Keurt de slager nu zijn eigen vlees? Volgens Wanders niet. ‘Ik maak me geen zorgen over de invloed van mijn advisering’, zegt hij tegen het Financieele Dagblad. ‘Het BIT-advies gaat naar de minister die verantwoordelijk is voor een ict-project op diens departement. In eerste instantie is dat advies vertrouwelijk. De minister heeft vier weken de tijd om na te denken wat hij of zij ermee doet. Daarna gaat het naar de Tweede Kamer. Een minister moet het dan heel goed kunnen uitleggen als hij zo’n advies naast zich neerlegt.’
Wanders vergelijkt het BIT dan ook met het CBR en zijn rijexamen. ‘Dat is geen luis in de pels van de automobilist, maar heeft wel de taak te bewerkstelligen dat de mensen pas de weg op gaan als ze echt kunnen autorijden. We willen ict-projecten die de weg op kunnen gaan dan ook vooral door laten gaan.’
Beetje off-topic maar de opmerking over PRINCE2 van Ewout Dekkinga vraagt toch om een reactie.
Het is zo dat juist in de ICT de grootste onzin wordt verspreid over deze methode. Als er ergens PINO (PRINCE In Name Only) wordt toegepast dan is het wel in deze sector. Dat is ook niet zo gek want alles in PRINCE2 valt en staat met scherpe rollen en verantwoordelijkheden: de klant bepaalt op grond van de Business Case van de klant. Dat valt bepaald niet lekker bij de ICT industrie want dat beperkt de macht, invloed en omzet. Er zijn dan namelijk veel minder techniek gedreven ICT-projecten en veel meer Business gedreven projecten met een ICT-component.
PRINCE2 spreekt expliciet over conflicterende Business Cases van klant en leverancier. Onder een strikt PRINCE2 regime zouden bijvoorbeeld techniek gedreven projecten als SPEER (Defensie) en WIA (UWV) niet mogelijk zijn geweest. En zou ook het gedoe bij de SVB niet mogelijk zijn geweest.
Helaas heeft de overheid zeker in het begin van deze eeuw bakken met geld uitgegeven aan trainingen die een certificaatje opleverden maar verder weinig nuttig waren. Niet alleen had de overheid dikke raamcontracten met een ICT-bedrijf dat PRINCE2 certificeringstrainingen leverde; erger was nog dat dit bedrijf gespecialiseerd was in Beheer en Onderhoud (ITIL). In deze cultuur is men gericht op stabiliteit; projecten zijn vooral verstoorders van de stabiliteit.
Het gevolg was een extreme vorm van PINO gericht op rigide procedures en vooral veel standaard documenten. Vooral niet op gedrag, mede mogelijk gemaakt door de juiste persoon in de juiste rol.
Saillant detail: de ITIL-club die heel veel geld heeft verdiend met deze farce werd geleid door de latere 1e CIO-Rijk.
@Nico
On-topic, BIT is een draak omdat deze incompetentie bevorderd doordat er een cultuur is van risicomijdend gedrag. PINO is een leuke maar als we kijken naar de same shit, different day van modellen en methodieken dan moet ik denken aan wat Eduard Douwes Dekker al eens schreef over je voeden met de spijs die een ander al gegeten heeft.
Ik reageer misschien een beetje fel maar het ‘we hebben een hamer en daarom is alles een spijker doet’ doet vermoeden dat Nico Viergever c.s. als scheermes van andere ICT-failexpert is. Best typisch trouwens dat PRINCE2 zo fel verdedigd wordt als je stelt dat het vooral PINO is, klinkt als Sap-er-de-flap van SPEER project waarbij de organisatie gebogen moet worden naar de oplossing in plaats van andersom.
Als BIT adviseert om een paar grote projecten op te splitsen in wat kleineren en vooral beter controleerbare trajecten en die slagen ook nog eens redelijk dan zou je dat al winst kunnen noemen.
Maar hoe goed bedoeld ook is het nog steeds symptoombestrijding.
Ontzettend onhandig gekozen afkorting weer, ik verwacht verwarring tussen:
– Bureau ICT-toetsing (BIT)
en het bedrijf
– BIT (www.bit.nl) (isp/datacenter)
Duidelijk Ewout. Bij gebrek aan kennis dan maar onzin uitkramen en op de man spelen, voor zover ik de reactie begrijp.
Wat het BIT betreft ben ik het wel met je eens maar dan om andere redenen. Maar die staan hierboven al.
@Nico Viergever.
Zolang er sprake is van afwijkende, en in het ergste geval zelfs tegenstrijdige belangen is elk project gedoemd te mislukken, Prince2 of niet.
Zowel mijn eigen ervaring als die van een heel leger anderen (hier frequent geventileerd op Computable) bevestigen dat binnen de overheid het fenomeen van afwijkende belangen eerder regel is dan uitzondering.
Wat het dan alleen maar erger maakt is dat er dienstverlenende partijen zijn die daar ernstig misbruik van maken, terwijl je op grond van professionaliteit en vakmanschap zou mogen verwachten dat ze de klant zouden helpen die belangen beter op elkaar af te stemmen, om zo de succesratio van projecten te verhogen. Maar helaas, commerciële doelstellingen doen elke professionele mores de das om. De overheid is een vette kip, waarvan je schier onbeperkt kan blijven plukken.
Dus bedenken ze het BIT. En wellicht om het risico uit te sluiten dat de hierboven genoemde partijen ook daar vat op krijgen, houdt men de adviesverantwoordelijkheid in eigen hand. Het minst van twee kwaden? We zullen zien, maar het klinkt als een slager die de keus heeft tussen het zelf slachten van een zieke koe of het inkopen van vlees waarvan hij weet dat het niet koosjer is.
@Nico
Zeker speel ik op de man, reden zit in het feit dat als iemand begint over een regime hij gewoon een dictatuur wil vestigen. Aangezien je op eigen site schrijft dat je overtuigd bent van PRINCE2 methodiek dan lijkt er sprake te zijn van een contradictio in terminis als je op dezelfde pagina ook een quote van Einstein aanhaalt;-)
Oja, BIT is ook een vorm van dictatuur welke gefundamenteerd wordt met een cijfermatige kader dat wetenschappelijk al lang ontkracht is door Chris Verhoef voordat Elias c.s. ervan hoorden.
computable : oeverloos azijnzeiken in a controlled environment 🙂
Hierboven en ook elders – o.a. iBestuur – is de kritiek op het pasgeboren BIT niet van de lucht.
Van ‘papieren tijger’ tot ‘klapperend kunstgebit’, en van ‘micro-toezicht’ tot ‘boerenverstand-checklistje’.
Dat zou wat constructiever kunnen.
Het concept-instellingsbesluit BIT (https://www.rijksoverheid.nl/documenten/besluiten/2015/05/29/concept-instellingsbesluit-bureau-ict-toetsing-bit) geeft een vage schets van het wat en het hoe.
Gesteld dat iedereen dat gelezen heeft zou het met alle deskundigheid alhier toch niet zo moeilijk moeten zijn *vier* 10-puntenlijstjes te maken :
* 10 punten wat-WEL
* 10 punten wat-NIET
* 10 punten hoe-WEL
* 10 punten hoe-NIET
Hierboven stelt Wanders “In eerste instantie is dat advies vertrouwelijk. De minister heeft vier weken de tijd om na te denken wat hij of zij ermee doet. Daarna gaat het naar de Tweede Kamer.”
Artikel 4 lid 4 van het concept-instellingsbesluit stelt echter “Een minister zendt een ontvangen advies van het BIT onverwijld aan de Tweede Kamer der Staten-Generaal.”
Dit lijkt mij een typisch geval van ‘hoe-NIET’.
Volgens artikel 3 lid 4 van het concept-instellingsbesluit stelt het Hoofd BIT in overeenstemming met de Toezichtsraad BIT de werkwijze en toetscriteria vast.
Dit lijkt mij een typisch geval van ‘wat-WEL’. In ieder geval iets waarvoor in de Tweede Kamer veel interesse zal bestaan.
Correctie : het definitieve instellinsbesluit BIT ís er reeds :
‘Instellingsbesluit tijdelijk Bureau ICT-toetsing’ : http://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/detail?id=2015D28037&did=2015D28037
Volgens artt. 3.5 en 4.6 geldt een ‘hoor-en-wederhoor-periode’ van 2 weken aan de minister, daarna zendt het BIT het definitieve advies aan de minister en maakt het 4 weken later openbaar.
Volgens artt. 4.4 en 4.5 zendt de betreffende minister een ontvangen definitief advies van het BIT, desgewenst met zijn reactie, binnen vier weken aan de Tweede Kamer, c.q. indien het advies van het BIT niet of niet geheel wordt opgevolgd, deelt de minister, in overeenstemming met het gevoelen van de ministerraad, dat met redenen omkleed mede aan de Tweede Kamer.