Capgemini heeft voor Equihold een .Net-versie gemaakt van hun sport erp-programma 1-2Focus. Equihold is vanaf het begin niet tevreden over de software en spreekt uiteindelijk over slechte spaghetticode. Dat wordt ten stelligste ontkent door Capgemini. In mijn vorige artikel, ‘Capgemini 1-2Focus: installatietest’, heb ik beschreven dat het installeren van de 1-2Focus software weliswaar mogelijk is, maar het meestal moeizaam gaat en het niet iedereen zal lukken om de software te installeren. Maar als die horde is genomen, hoe stabiel en gebruiksvriendelijk is de software dan verder?
In het contract met Capgemini en bijbehorende documenten zijn voor 1-2Focus onder andere de volgende eisen en uitgangspunten vastgelegd.
– Het programma moet gebruiksvriendelijk zijn (be easy to deploy, be easy to upgrade).
– De software functionaliteit moet modulair in de markt gezet kunnen worden. Een versie waarbij niet alle modules geleverd zijn, moet dus gewoon kunnen werken.
– De software moet van hoge kwaliteit (high quality) zijn.
Bij het testen is bekeken of de software globaal voldoet aan de algemene eisen die aan software gesteld mogen worden.
De applicatie
De applicatie ziet eruit als een typische Microsoft Windows XP applicatie. Dat is te verwachten omdat het om een .Net-applicatie gaat, die met Microsoft tools gemaakt is. Er is een behoorlijke handleiding van 91 pagina’s. Bovendien kun je via de frequently asked questions (faq) een bijbehorend instructiefilmpje starten, zoals bij veel erp-programma’s.
Het hoofdmenu volgt grotendeels de bedoelde modulaire opbouw. De trainer krijgt de modules ‘Management’ voor rapporten en contacten, ‘Sport’ voor onder meer competitie, team(samenstelling), trainingen, agenda, wedstrijden, activiteit spelers en spelersevaluatie, ‘Wedstrijden’ voor onder andere video bibliotheek, actieschema ten behoeve van wedstrijdevaluatie, wedstrijden, presentatie van geselecteerde fragmenten en ‘Admin’ voor bijvoorbeeld het maken/aanpassen van formulieren, de back-up en rapportages.
Irriterende bugs
Je ziet meteen veel slordigheidjes als je door de menu’s heen loopt. Bij het programma was Nederlands als taal ingesteld, maar op veel delen van het programma moet je met de Engelse taal werken zonder dat dit voor de hand ligt. Zo is de submodule ‘Agenda’ grotendeels in de Engelse taal. De submodule ‘Training’ is ook grotendeels in het Engels. Het aanmaken van personeelsgegevens gaat deels in het Engels. Ook zijn er wat typefouten.
Als je eenmaal met de applicatie gaat werken, dan zie veel meer foutjes. Datums kun je niet altijd rechtstreeks intypen, maar moet je geheel of gedeeltelijk aanpassen via het bekende MS de mini agenda. Als je de geboortedatum moet invullen van iemand die decennia oud is; dan ben je even bezig met scrollen.
De submodule ‘Agenda’ laat je niet meteen een team selecteren waarvan je een activiteitenoverzicht wilt hebben. Je moet eerst de optie ‘Training Selectie’ afvinken en weer aanvinken, voordat je één of meerdere teams kunt selecteren.
Bij de submodule ‘Spelersactiviteit’ kun je aangeven dat een speler absent is vanwege ziekte. Maar je moet daarvoor een reden opgeven voordat dit opgeslagen kan worden. Als je niet weet waarom iemand ziek is, verzin dan maar wat.
De ‘Bibliotheek’ met standaard trainingssessies is leeg of niet benaderbaar. Dat was eerder niet zo.
Irritant is ook dat sommige foutmeldingen worden herhaald en sommige foutmeldingen ten onrechte worden getoond. Veel van die fouten staan in clusters. Bijvoorbeeld, het type actie (event) van een speler kan worden gedefinieerd via het ‘Actieschema’ (in de applicatie Event schema). Wijzig je een actietype in het actieschema, dan krijg je vier keer achter elkaar dezelfde foutmelding ‘Opslaan van het event is mislukt’, ook als achteraf blijkt dat de actieomschrijving wel is vastgelegd. De foutmelding moet je vier keer wegklikken. Één keer waarschuwen is voldoende zou je zeggen en uiteraard alleen als het echt nodig is. Bij het wijzigen van de voor- of achtergrondkleur in het actieschema krijg je dezelfde foutmelding en ook vier maal. Dat geldt ook voor het koppelen van een tegenactie (zoals storen) aan een actie. Ook het koppelen van een bepaalde standaardactie aan een hot key geeft ten onrechte weer vier keer de bekende foutmeldingen.
Het opslaan van een mutatie kan de ene keer via een te verschijnen opslaan button en de andere keer alleen via de menubalk. Dat is allemaal niet bepaald bevorderlijk voor de acceptatie van de software, maar het zijn nog geen echte afknappers. Die zijn er helaas wel.
Blocking bugs
De ‘Rapportageontwerper’ (Report Builder in de applicatie) van de managementmodule start niet op; meteen een blocking bug.
Bij jeugdvoetbal zijn er afwijkingen ten opzicht van de normale regels voor volwassenen, bijvoorbeeld qua aantal spelers (maximum en minimum), aantal te wisselen spelers en de speeltijd. Voor een oefenwedstrijd moet je vrijheid krijgen. En dus moet je de tijd zelf kunnen instellen. Maar dat lukt niet.
Als je een oefenpotje wilt agenderen, dan hoef je niet voldoende spelers ter beschikking te hebben, zoals bij een competitiewedstrijd, maar dat lukt niet.
Spelanalyse van wedstrijden en oefeningen is in de topsport van groot belang. Dat betekent dat acties aan videofragmenten gekoppeld worden, bij voetbal van aftrap, doelpunt of een rode kaart van spelers. Die acties worden in het actieschema vastgelegd. Je hebt standaard acties en lege acties die men zelf kan definiëren, de ‘Eigen acties’. Ik heb bijvoorbeeld de ‘Swalbe’ toegevoegd. Dit lukt niet bij elke installatie. Toen ik de volgende eigen actie toevoegde, ging de veldwaarde terug naar de oorspronkelijke staat. Toevallig kwam ik er achter dat als ik eerst de voorgrondkleur aanpaste, ik daarna alsnog een extra ‘Eigen actie’ kon definiëren voor ‘Op de voet trappen’. Ik wilde daarna nog eens op die manier ‘Tijdrekken’ toevoegen, maar dat lukte niet meer. Dus werking van deze bug is niet te voorspellen.
De actie die je aan een spelmoment wilt koppelen kun je aanklikken op een Notatiebord (in de applicatie Notation board) onder het venster voor het afspelen van de video. Dat is handig voor spelanalyse. En je kunt dit uiteraard ook doen met hotkeys die je zelf kunt definiëren. Maar hot keys aanpassen voor een ‘Eigen actie’, kan weer niet, net als nog een aantal andere opties ook niet bij zo’n actie aangepast kunnen worden.
De acties die je koppelt aan een speelmoment kunnen ook aan de plek van het speelveld worden gekoppeld. Ook dat is handig voor spelanalyse. Daarvoor wordt er een schema van het speelveld getoond. In de voetbalversie wordt echter een hockeyveld getoond en die heeft een duidelijk andere indeling dan een voetbalveld.
Voor de liefhebbers, de filmpjes van de genoemde bugs zijn te zien op de website van Capclaim, de juridische entiteit die strijd voert tegen Capgemini.
Voor de gebruikers waren niet alleen de bugs een groot probleem, de leading costumers hebben moeten ervaren dat sommige bugs na een update weer verschenen. Of dit komt door slecht versiebeheer van de source of door de complexiteit van spaghetticode, dat weet ik niet. Het zou niet mogen voorkomen.
Eindconclusie vanuit de gebruiker gezien
Versie 9 is de beste versie die door Capgemini is gemaakt. Toch blijkt het programma in de praktijk niet geschikt te zijn door vele hinderlijke fouten en doordat belangrijke functionaliteit niet beschikbaar is door technische fouten. Die fouten zijn vooral in de submodule ‘Actieschema’ te vinden. Zoveel ernstige fouten bij elkaar kun je als leverancier bij het testen onmogelijk over het hoofd hebben gezien. Capgemini heeft dus niet volgens afspraak de technische tests en functionele tests uitgevoerd. Het had moeten gebeuren en daar is ook voor betaald. De software is slechter dan alle Bèta software die ik in de loop der jaren heb getest. Versie 9 komt over als een Alfa-release, om aan een klant te laten zien wat de software kan gaan worden. Het is gewoon absurd dat Capgemini bij release 9 nog steeds geen stabiele en volledig functionele software heeft weten te bouwen.
Jaap van Belkum, zzp’er
ICT Faalindustrie?
Diverse experts hebben inzake het 1-2Fcousproject zich reeds eerder negatief uitgelaten over de kwaliteit van de code, de toepassing van Rational Unified Processing (RUP) in het ontwikkeltraject en het door Capgemini gevoerde project- en kwaliteitsmanagement en de bijbehorende transparantie van de communicatie. Achteraf is de mislukking goed te verklaren; een contract dat op twee tegenstrijdige gedachten stoelde, slecht projectmanagement, slecht kwaliteitsmanagement, slechte en verhullende communicatie, slechte invulling van de zorg naar de klant. Het eindresultaat is kreupele software waarmee niet gewerkt kan worden. En Capgemini eist nog meer geld voordat zij de bugs oplossen.; in die zin mag 1-2Focus crippleware genoemd worden.
Is dit een voorbeeld van falen, nee het gaat verder dan dat. Zo complex was de opdracht niet voor een bedrijf als Capgemini. Capgemini had meer dan voldoende expertise, capaciteit en ervaring in huis. Natuurlijk, Capgemini had nog heel weinig ervaring met offshoring, maar vanuit projectmanagement hadden die risico’s adequaat gedekt kunnen worden.
Helaas hebben ze de problemen naar het onervaren en kleine Equihold doorgeschoven. Tenslotte, wat wist Equihold van Rup en offshoring en hoeveel mankracht hadden zij om Capgemini te controleren? Dat was te weinig en daar is gebruik van gemaakt. De contractuele afspraken met betrekking tot Rup, softwarearchitectuur, kwaliteit, werkverdeling en dergelijke zijn niet of grotendeels niet nagekomen. Capgemini heeft de klant een lange tijd laten betalen voor producten en diensten die ze maar voor een deel hebben geleverd. Het is een keten van fouten.
Het hoogste management van Capgemini zegt dat de geleverde kwaliteit voldoet aan de norm van gemiddelde software, terwijl er aantoonbaar nog steeds blocking bugs inzitten. Misschien moeten zij zich eens afvragen, What business am I in? Het huidige verdienmodel van Capgemini werkt nog wel, maar hoe lang nog na al die negatieve publiciteit als je kampioen mislukte projecten bent? Om je bedrijf te kunnen continueren, heb je goodwill nodig. Een goede naam kun je niet kopen, maar moet je verdienen en blijven verdienen, zoals generaties van Capgemini Sogeti-medewerkers dat eerder hebben gedaan.
@Niels, wat je zegt, kan tegenwoordig bij veel software projecten toegepast worden. Met 4GL tools inclusief code generators kan je er voor zorgen dat documentatie consistent is en blijft met de code, mist op de juiste wijze toegepast. Duplicatie van de code, en dergelijke, hoeven dan geen probleem te zijn.
In de zaak 1-2Focus ligt het anders. Niet alleen is het project 10 jaar geleden gestart, maar er is destijds gekozen voor een vergaande uitbesteding. De relatie tussen Capgemini en Equihold was toen nog gebaseerd op vertrouwen. Equihold zorgde voor de functionele specs, controleerde de Use Cases, deed de acceptatietests en nog wat zaken met de markt. De rest was voor Capgemini. Het was dus absoluut niet de bedoeling dat Equihold de technische en alle functionele tests zou uitvoeren, noch dat zij voor quality assurance / quality control zouden zorgen. En zo dat had ook kunnen functioneren. (Ik wil de niet de gehele industrie afbranden alleen omdat bedrijven zoals Capgemini Nederland in de fout gaan. Eerlijke uitbesteding is mogelijk.)
Het Rightshoring concept van Capgemini leverde een black box op, waar in de loop van de tijd steeds minder controle- en stuurinformatie uit kwam, omdat Capgemini technische problemen had met de Rational tool environment suite en met de verbindingen met Nederland. (Nee, dat geloof ik ook niet.) De managementrapportages vanuit Capgemini waren misleidend. Ze gaven alleen heel precies aan hoeveel er betaald moest worden. Equihold kreeg niet de kans om te zien welke documentatie er was, laat staan om te zien of die klopte. De meeste toegezegde RUP-documenten zijn nooit geleverd en wellicht ook nooit gemaakt. Toen uitkwam dat er slecht was gepresteerd, zei Capgemini publiekelijk dat ze bij dit project alleen leverancier van mensen waren en dus niet van diensten (zoals PM, QA/QC) en ook niet van producten (zoals code en documentatie).
@Jaap: ben wel gepensioneerd, heb daardoor meer tijd om het ERP wereldje te verkennen, gekoppeld aan mijn eigen ervaringen. — VOORBEELDEN UIT ERP :Een rijkelijk voorzien ERP pakket kan ook zeer eenvoudig zijn als het eerder door DATA gestuurd is. Afhankelijk van wat je invult krijg je meer diepgang. Het volstaat de diepste level te testen om de fouten er uit te halen.
Wat licht in deze nog duistere uitspraak: in een bepaald ERP-pakket ( mag geen reclame maken, ook al heb ik er geen belang in) kan ik de bewerkingen definiëren vanaf een instel- en een runtijd ( deze laatste in tijd of in rate) op een werkcenter, zolang er maar 1 stap betroffen is. Wil je meer, dan ga je naar de Routing DB waarin je optionele werkcenters en normtijden kan ingeven, met aantal operators voor ieder, met skills, serieel en parallel. Overlap in aantal, tijd, percent, transfertijden, met individuele kalenderafwijkingen. Niet alleen voor een werkcenter, bv. Een pers, maar ook een matrijs, en belangrijke hulpmiddelen. Ieder van die definities zijn verbonden met ‘effectivity date’, vanaf… tot… En kunnen beinvloed worden door randvoorwaarden in een basic-achtige logica, je hoeft alleen uw proces goed te kennen om het te beheersen, geen ICT skill nodig.
Als kers op de taart wordt de INFINITE scheduling aangevuld met een FINITE oplossing dmv. een TOC variant vlg. prof. Wiendahl. Als de complexte definitie functioneert is er geen twijfel voor de eenvoudiger.Als buitenstaander ga je geen kegels omgooien door aanpassingen in een complexe constructie die je niet zelf beheerst, dan ga je hoogstens aanmodderen. In nu bijna 20 jaar had ik niet het genoegen ook maar 1 bug te kunnen melden aan de auteurs, of een data repair te moeten laten uitvoeren. Beperkt maatwerk rond de toepassing, nooit in de basis.
De duidelijk principes waaraan ieder ICT project zou moeten volstaan, ik moet ze niet opsommen, ben ik hier tegen gekomen. Een zeldzame rots in de branding. De auteurs hadden gewoon inzicht en een duidelijke visie in de materie, ze hebben geen symptomen nagejaagd.
Ik mis iets in bovenstaande discussie. Uit bovenstaande wordt niet duidelijk wat de kwaliteit was van de VB-code die als input diende. Als je een VB-programma converteert naar .NET en je vat dit op als een puur technische klus waarvoor geen domeinkennis gebruikt mag worden (dus: geheel in India), dan zou het .NET-programma zoveel mogelijk de structuur van het VB-programma moeten volgen: spaghetti in, spaghetti out. Dan kun het je Cap en “India” niet verwijten als de output spaghetti is.
In het algemeen heb ik wel vaker gezien dat technische klussen toch niet zo technisch bleken te zijn, en dan kun je flink in de problemen raken als je geen toegang hebt tot domeinkennis.
Verder heeft Cap zich in deze kwestie verweerd met de stelling dat Equihold het project-management zou doen en dus zelf had moeten toezien. Maar dat is nu net de essentie van de Faalindustrie: akkoord gaan met een slechte projectopzet om flink uren te kunnen schrijven.
Na zeer relevante opmerkingen van Niels (“Geef me eerst het design”) en Hans (“wat was de kwaliteit van de VB-code die als input diende?”) wil ik met name ingaan op de 3 genoemde punten van René Veldwijk.
In een eerdere reactie stelde ik al de vraag over het uitgangspunt van dit project: Visual Basic naar .Net? René noemt het een puur technische klus. Maar dit artikel beschrijft ook de testen waarin gekeken werd of de software voldoet aan de eisen die daaraan gesteld mogen worden. Wat was er op tegen geweest om vanuit het design de applicatie opnieuw te bouwen?
In (zijn) punt 2. voegt René hier aan toe dat Equihold waarschijnlijk ook functioneel verder wilde. Dat kan niet in een puur technische klus. Hoe kan de IT dienstverlener dat dan oplossen met “zorgplicht”?
Punt 3 gaat in op de beoordelingsmethodiek van de IT dienstverlener. Misschien leidt deze wat ongelukkige methodiek tot het gevoel dat er gesjoemeld wordt, maar beoordeling van medewerkers is eigenlijk een puur interne aangelegenheid voor de IT dienstverlener. Het klant oordeel wordt echter wel als cruciaal gezien en dan bestaat het risico dat de klant “belang” heeft bij een beoordeling. Dit levert ook wel eens het omgekeerde effect op.
Belangrijkste is echter om aan te geven dat we 1 2 Focus en bijvoorbeeld het project bij de SVB absoluut niet met elkaar moeten vergelijken. Net zo goed als een vergelijking tussen 1 2 Focus en het SPEER project bij defensie niets met elkaar te maken hebben. Het één is een technische conversie van een VB applicatie, het ander een mega SAP implementatie met onderliggend veranderingstraject.
Tot slot de belangenverstrengeling. Zie de reacties bij:
https://www.computable.nl/artikel/nieuws/overheid/5593567/1277202/zembla-capgemini-deelde-de-lakens-uit-bij-svb.html
Met name de reactie van Machteld (“Het is op zich niet uitzonderlijk dat de projectleider wordt geleverd door de softwareleverancier”) herken ik. Zoals ik al stelde zou het beter zijn om de (ICT management) kennis aan de kant van de overheid te verbeteren, in plaats van in te huren. En ik ga er zeker niet zonder meer van uit dat de door Capgemini ingehuurde ZZP-er’s niet onafhankelijk zouden kunnen zijn. Als SVB deze rol zelf had in kunnen vullen dan was daar in ieder geval geen discussie over geweest. En laat dat nou net de crux van de Zembla uitzending te zijn.
@ Hans van Leijen, de kwaliteit was van de VB-code is niet bepalend geweest voor die van de Dot.Net versie omdat het geen 1 op 1 technische conversie was. Er is migratie geweest naar een andere architectuur (Thee Tier) en andere taal (vrijwel geheel C#) en bijbehorende MS tooling voor de skins. De VB6-versie was een voorbeeld voor Capgemini die in Nederland de Use cases en dergelijke maakten, die door Equihold goedgekeurd moesten worden. Daarvoor was er heel veel contact met de Capgemini-mensen in Nederland. Mumbai India had ook de beschikking over die VB-applicatie.
Ik weet niet hoe de kwaliteit van de VB-code is getest en wat daar uit is gekomen, maar de VB-software (grotendeels gemaakt door via Brunel gedetacheerde mensen) was voor de klanten wel acceptabel, in tegenstelling tot de DotNet versie. Dat zegt mij genoeg.
Hans, Equihold zou de regie doen (richting, prioriteit, goedkeuring van de deliverables) en Capgemini de rest, incluis het projectmanagement. Capgemini had dan ook vele managers rondlopen in Nederland en uiteraard in Mumbai India. Dat Capgemini opeens het verschil niet weet tussen regie en projectmanagement is volstrekt ongeloofwaardig.
Equihold had twee contactpersonen die de deliverables van Capgemini moesten goedkeuren. Toen Capgemini wist dat het vreselijk misging, probeerden ze aapjes op de schouders van Equihold te zetten en kregen die contactpersonen van Capgemini mooie management titels, waar Cap zo sterk in is. Achteraf heeft Capgemini zelfs gezegd dat Equihold het projectmanagement heeft gedaan en dat “Capgemini leverde mankracht en bouwde op aanwijzing van Equihold de gewenste functionaliteit.”
Als het bovenstaande íets duidelijk maakt dan is het wel dat het niet duidelijk is, en wellicht vanaf het begin ook niet was.
Ik vermoed echter dat het – zoals zo vaak – niet ingewikkeld was, maar ingewikkeld werd gemáákt/
Het gaat hier in essentie om de combinatie van uitbesteding door een Opdrachtgever aan een Opdrachtnemer. De Opdrachtnemer maakt bij de uitvoering van zijn opdracht gebruik van een sourcingsvorm naar India.
Goede regievoering is dan essentieel, in opzet en in uitvoering. Managen van eisen en randvoorwaarden, alsmede een solide QA is daarbij fundamenteel. Het projectmanagement is daarvan een uitwerking.
Hier spelen derhalve 2 zaken : de regievoering en de sourcing naar India.
Daartussen hoort echter een ‘Chinese Wall’ te staan.
Vraag is dus of men zich hieraan gehouden heeft.
Het heeft de schijn van niet, zoals ik dat in legio gevallen van nabij heb gezien.
Ik zou er niet bij voorbaat op vertrouwen dat de rechter de contractcasus op waarde zal weten te schatten, ondanks ongetwijfeld vele aan hem aangeleverde deskundigenrapporten. Iets dat Capgemini ongetwijfeld beseft. Overigens is de civiele rechter in hoge mate lijdelijk.
Wellicht een idee om een kortgeding te beginnen en Capgemini te dwingen de eis van voldoen van (ingehouden) betalingen en rente te laten vallen en open te staan voor mediation?
@Jos , hoe Capgemini het allemaal intern geregeld heeft, dat weet ik niet. Bij uitbesteding, waarvoor door Equihold gekozen is, is de keuze voor methoden en technieken aan de opdrachtnemer en is het aan de opdrachtnemer om ja of nee te zeggen tegen het totaalpakket.
Ik vind je verhaal heel interessant gezien de vele problemen met ERP/CRM en vul maar in trajecten. Zou over deze manier van werken artikel graag een artikel lezen.
@P.J Westerhof, je vermoeden dat het niet ingewikkeld was, maar ingewikkeld werd gemáákt, die deel ik. Er is een duidelijk vermoeden dat de de accountmanager van Capgemini niet wist wat voor een soort contract er moest komen. Daarover heb ik op 6 maart geschreven. Dat komt wellicht door een mol die de verkeerde informatie heeft verstrekt.
Goede regievoering is essentieel, daar ben ik het ook mee eens. Maar Equihold was een kleine startup, die één keer een applicatie in house heeft laten maken en tevreden was over hoe dat ging met gedetacheerden die je direct kon spreken. Met de vervolgstap van Rightshoring hadden ze geen enkele ervaring. En, wat belangrijker bleek te zijn, Capgemini had dat toen ook niet. Ze waren maar wat blij een miljoenenproject te hebben binnengesleept om hun concept van Rightshoring uit te testen. De Chinese Wall was er wel, maar een adequate communicatie en taakverdeling tussen Front- en Backoffice was niet. Een Indiase Liaison Officer heeft de communicatie verbeterd met India, maar toen was het al te laat; het fundament was slecht. De communicatie op commercieel vlak heeft nooit gedeugd en werd alleen maar slechter. In plaats van zorgplicht koos men voor te optimistische rapportages en uiteindelijk voor rapportages die Equihold op het verkeerde been heeft gezet.
Over de Quality Assurance heb ik reeds op 2 maart geschreven. Die was slechter dan daar waar men niet aan QA doet.
@Jaap : dat ‘soort contract’ is in dit geval een no-brainer : standaard out-of-the-box raamovereenkomst + nadere overeenkomst(en).
Dat lijkt – ik heb het contract niet gelezen, alleen eróver gelezen – ook gewoon gebeurd te zijn. Ook de daarbij behorende wederzijdse rollen, taken en verantwoordelijjkheden lijken benoemd te zijn.
De Chinese Wall hoort tussen Opdrachtgever en Opdrachtnemer te staan. De ‘rightsourcing’, ‘rightshoring, whatever is de verantwoordelijkheid van de Opdrachtnemer, de overall controlemomenten daarvan horen in de raamovereenkomst et al te staan.
Ervaring met ‘rightsourcing’, ‘rightshoring, whatever bij de Opdrachtgever is dus verder niet relevant. De ‘Indiase Liaison Officer’ is een herkenbaar fenomeen, maar evenzeer verantwoordelijkheid en risico van Capgemini, niet die van Equihold.
Ook het communicatie-aspect is een herkenbaar fenomeen, incl., watermeloen-rapportages en beïnvloeding.
Hierop had de Opdrachtgever *vanuit de regierol* wél alert moeten zijn en moeten ingrijpen, maar dat verstoord (uiteraard) al snel de prettige verstandhouding.
Zoals ik elders al zei : als je buiten je rol gaat meemanagen wordt je medeverantwoordelijk. De rollen, taken en verantwoordelijkheden worden diffuus, en je kunt je contract vervolgens wel in de prullenbak gooien.
@ EddieK, vanaf release 5 wilde Equihold functioneel verder. Maar de zorgplicht had al vanaf het begin goed moeten zijn, juist bij kleine onervaren klanten. Ik weet uit ervaring dat hoe beter je voor de opdrachtgever zorgt, des te beter functioneren die als opdrachtgever en dat geldt vooral voor kleine en voor onervaren opdrachtgevers. En dat kan een hoop misvattingen, teleurstellingen, gehakketak en financiële ellende voorkomen.
Er zijn duidelijke verschillen, maar ook veel parallellen te zien tussen het mislukken van de ontwikkeling van 1-2Focus en MRS/SPEER/Trekkingsrechtsysteem, et cetera. Dat laatste is dan ook gedaan in de aanklacht van Equihold.