De HuisartsenKring Amsterdam-Almere (HKA) en de Universiteit van Amsterdam (UvA) komen met een alternatief voor het elektronisch patiëntendossier: de Whitebox. Dit is een decentraal systeem dat een huisarts, in samenspraak met de patiënt, controle geeft over de uitwisseling van medische gegevens. Hierdoor wordt naar eigen zeggen de privacy van de patiënt beter beschermd.
De Whitebox is een klein kastje dat in de huisartsenpraktijk staat. Via dit kastje regelt de huisarts, in overleg met de patiënt, wie toegang krijgt tot welke gegevens uit het patiëntendossier. De huisarts kan andere partijen, zoals zorgverleners, voor langere of kortere tijd toegang geven tot medische gegevens. Het inzien van deze gegevens gaat via een van begin tot eind versleutelde verbinding. Deze beveiligde verbinding controleert wie de gegevens wil inzien en of deze persoon hiervoor geautoriseerd is.
Whitebox
Doordat de huisarts de toegang tot de Whitebox regelt, is er geen externe partij die de controle over de medische gegevens uit handen neemt. Dit zorgt naar eigen zeggen voor een betere privacybescherming van de patiënt. Mede-initiatiefnemer Stella Zonneveld: ‘In het landelijke systeem, het Landelijk Schakelpunt (LSP), worden gegevens van alle patiënten in Nederland langs één centraal schakelpunt gevoerd. Bij de Whitebox gaan medische gegevens van begin tot eind versleuteld van arts tot arts. Niemand anders kan deze gegevens inzien. Welke informatie de arts precies met andere zorgverleners deelt, stelt hij zorgvuldig vast in overleg met zijn patiënt.’
De initiatiefnemers zien de Whitebox als het eerste alternatief voor het landelijke LSP-systeem. Bovendien is het een eerste stap naar een uitwisseling van patiëntgegevens waarin de privacy van de patiënt centraal staat.
Pilot
In het najaar van 2015 voert de HKA een pilot uit bij twintig huisartsen in Amsterdam. Hierin wordt binnen drie tot zes maanden het functioneren van het systeem in de praktijk getest. Huisartsen kunnen patiëntgegevens opvraagbaar maken voor huisartsenposten waar huisartsen werken tijdens avonden, nachten en weekenden. Daarnaast wordt onderzoek gedaan naar de mening van artsen en patiënten over de procedures rond toestemming en de informatievoorziening. Tot slot wordt er gewerkt aan toegang voor andere zorgverleners, zoals spoedeisende hulpartsen, de apotheek en de patiënt.
@Henri
Dit wordt als fout gedrag bij artsen gewaardeerd, ik denk dat je onderschat wat mensen kunnen. Jij vindt het ook niet fijn als je arts zegt “dat begrijp je toch niet”.
“ik geloof namelijk niet dat de meeste burgers competent genoeg zijn om te bepalen wie wel en niet in hun data mogen kijken”
Deze oplossing is veel te lokaal om succesvol te worden. Wat ik niet begrijp is waarom nederland met slechts zo 100 ziekenhuizen het voeren van een EPD niet daar legt. Daar is al expertise op gebied van security, er is een infrastuktuur voor handen.
Ook dit initiatief wordt mede gefinancierd door zorgverzekeraars.
Het is begrijpelijk dat techneuten voordelen zien in het delen van informatie tussen verschillende partijen. Maar stap even uit het technische perspectief en bekijk het van een grotere afstand.
Het Nederlandse zorgstelsel is op de VS na het duurste zorgstelsel in de wereld. Waar licht dat aan en waar gaat al dat geld naartoe? We weten wel dat zorgverzekeraars sinds de laatste aanpassingen van het zorgstelsel behoorlijk veel winst zijn gaan maken. Ook hebben zorginstellingen en verzorgend personeel opvallend vaak hun zorgen geuit over de invloed van de zorgverzekeraars die volgens hun probeert om hun werk dusdanig te beïnvloeden dat zij zich afvragen of zij hun werk nog wel goed kunnen uitvoeren. Ook staan traditionele zekerheden zoals bijvoorbeeld vertrouwelijkheid tussen dokter en patiënt ter sprake om diverse redenen.
Willen wij nu deze zorgverzekeraar dusdanig veel informatie (lees macht) geven dat zij een nog grotere vinger in de zorg pap krijgen? En geven wij toe aan bewust gecreëerde angstscenario’s die statistisch zeer kleine kansen schetsen als voorbeelden misbruikt worden om ons (onbewust) over die drempel te halen?
Innovatie is zeker mogelijk en het is ook mogelijk dat de patiënt zelf altijd de regie blijft behouden over zijn/haar persoonlijke informatie en dus kan voorkomen dat het een grabbelton wordt voor partijen die daar misbruik van willen maken.
@Henri Koppen:
Ik ben al een keer geweigerd door een verzekeraar. Ik heb opgevraagd waarom en dat was geheim!! Ook per brief contact opgenomen met de ‘medicus’ bij de verzekeraar, maar die beriep zich op ambtsgeheim (terwijl het over mezelf ging!!!!).
@Allen:
Alle huisartsen toegang verlenen… Ik dacht het niet, er zijn ook huisartsen in dienst van de verzekeraars.
1- De patiënt moet ALLE data veilig kunnen inzien.
2- Behandelaars: Elke behandelaar kan een vraag stellen die dan bij de patiënt terechtkomt, en de patiënt kan dan wel of niet een key ter beschikking stellen om de betreffende informatie (gedurende een bepaal tijd, b.v. 3 dagen) in te zien.
3- Noodbehandelaars: Met een pasje o.i.d. kan een willekeurige behandelaar, mits hij/zij is geregitreerd als medicus, de data inzien. Dit werk dus in geval iemand niet aanspreekbaar is na een ongeluk of hartaanval.
Wat betreft de data: Alleen metadata centraal (waar staat wat voor data over deze patiënt opgeslagen). De data zelf decentraal houden bij de verantwoordelijke persoon.
Toegangscontrole: Elke toegang loggen, en melden aan de patiënt. Als het de patiënt onduidelijk is wie wat heeft gezien heeft de ‘kijker’ de plicht onmiddellijk duidelijkheid te verschaffen omtrent reden. Op misbruik flinke straffen zetten, en het eenvoudig maken mensen aan te klagen.
Volgens mij moet het technisch niet zo moeilijk zijn om
Er is een geïntegreerd HIS+KIS met een Patiëntportaal: Cito-Online.nl
De patiënt kan regisseren en de huisarts kan het overnemen. De veiligheid en privacy bepaalt de patiënt zelf aan de hand van wie wat kan zien. Huisarts, patiënt en thuiszorg, mantelzorg, specialisten ed. kunnen communiceren.
Dit PGD (Patiënt Gezondheidsdossier) werkt al 2 jaar in Leiden e.o.
https://shar.es/1vFuEq