Doekle Terpstra wil een zorgpact smeden tussen de werkgevers in de zorg, de onderwijsinstellingen en de lokale overheden. Terpstra gaat daarbij echter voorbij aan de onmisbare, vierde pijler onder duurzame oplossingen voor de zorg: de technologiebedrijven.
De Nederlandse zorgsector staat voor de uitdaging om de balans te vinden tussen het waarborgen van de betaalbaarheid, kwaliteit en toegankelijkheid van de zorg enerzijds en de veranderende eisen van de overheid, medewerkers en cliënten anderzijds. Dat vraagt om een flexibel, wendbaar en schaalbaar business model, op basis van innovatie en digitalisering. Het doel is kosten te verlagen en tegelijkertijd de managementcontrole, cliënttevredenheid en werkvreugde te verhogen.
Dat is het advies van de commissie Innovatie Zorgberoepen & Opleidingen van Zorginstituut Nederland. Deze commissie ging aan de slag met de vraag hoe de populatie verandert en hoe daarmee de zorgvraag drastisch verandert. In het rapport ‘Naar nieuwe zorg en zorgberoepen’ brengt de commissie een advies uit over de effecten op de zorgberoepen als gevolg van de veranderingen in de zorgvraag tot 2030.
Naar aanleiding van dit rapport besloten de ministers Schippers (VWS) en Bussemaker (OCW) de handen ineen te slaan voor een betere zorg. Volgens de bewindslieden een hechte samenwerking tussen onderwijs- en zorginstellingen daarvoor essentieel. Om dit te realiseren werd Doekle Terpstra aangesteld om een zogenoemd Zorgpact te smeden tussen partijen uit de zorg, het onderwijs en de overheid. Op 17 juli 2015 zette Terpstra het doel uiteen in een pamflet aan alle betrokken partijen.
Nieuwe technologie
Kort samengevat moet het Zorgpact een verschuiving teweeg brengen van ‘zorgen voor’ naar ‘zorgen dat’. Dat is een geweldig streven en Terpstra formuleert het als volgt: ‘Nieuwe zorg waarin – geholpen door nieuwe technologie – mensen voor mensen werken’. Het streven is dus dat ‘nieuwe technologie’ de zorg verbetert en dat dit in het onderwijs aandacht verdient. Waarom betrekt Terpstra de technologiebedrijven dan niet als vaste deelnemer aan het Zorgpact? Tenslotte zijn ict-bedrijven de beste leermeesters als het gaat om technologische innovatie in de zorg. Want eindgebruikers moeten met ict-oplossingen kunnen en willen werken. Anders zullen innovaties zoals eHealth-toepassingen, zorgverlening en – controles op afstand, het nieuwe werken, digitale recepties, et cetera, nooit plaatsvinden. Scholing is daarvoor essentieel, niet alleen tijdens de opleiding, maar ook tijdens de carrière.
Daar ligt een belangrijke rol voor de technologiebedrijven. Zij hebben ‘verstand van zaken’. Zij kunnen eindgebruikers al vroeg in veranderprocessen betrekken en hen duidelijk maken wat het nut en de noodzaak van de innovatie zijn. Dat geeft eindgebruikers inzicht en dat zorgt voor begrip, of in elk geval acceptatie. Daarnaast zorgt een goede, hands-on training ervoor dat mensen met de nieuwe methoden en middelen kunnen werken.
Net als wat Terpstra voor ogen heeft bij de zorg, weten ict-bedrijven dat succesvolle implementaties niet afhankelijk zijn van de middelen, maar van de mensen. Een zorgpact kan daarom niet alleen gesmeed worden uit de samenwerking tussen zorg, onderwijs en overheid. De ict-sector moet daar een gelijke deelnemer in zijn.
Informatiesystemen leveren slechts een zeer marginale verbetering in de zorg. Nieuwe en innovatieve technologie kan wel worden gevonden in de toepassing van robots. Het is dan wel de vraag of de menselijke maat geweld aangedaan wordt.
Misschien is het wel op een heel andere wijze mogelijk om de gezondheid van bepaalde doelgroepen te monitoren. Ik denk dan aan nanotechnologie waarbij sensorrobotjes rondzwemmen in je bloedvaten en zo kunnen alarmeren als er bijv. vernauwingen ontstaan of foute celvorming, bacteriologische veranderingen en virussen opduiken in het lichaam. Deze robotjes staan dan mogelijk in verbinding met je iWatch en iPhone.
Ach Willem, wat je beschrijft is een filmscenario en is in werkelijkheid nog lichtjaren weg. Laten we nou eerst eens een betere prothese maken voor mensen die een arm of been moeten missen, daar kan ICT enorme verbeteringen bereiken maar er is eigenlijk te weinig geld beschikbaar voor dergelijk onderzoek en ontwikkeling.
Net als netvlies vervangende techniek, die is in ontwikkeling maar helaas ook nog in een beginstadium.
Zover ik kan beoordelen was en is ondersteuning met ICT van de workflow nog steeds veel te duur, daar zou foss een rol kunnen spelen als ziekenhuizen zouden samenwerken, maar dat doen ze te weinig.
Voor vele ICT bedrijven was en is “de zorg” nog steeds een leuke melkkoe met een relatief groot budget. Eigenlijk zouden projekten getoetst moeten worden op effektiviteit en afgerekend op resultaten.
Think Big, act small.
Veel initiatieven in de zorg zijn gestrand in veel te hoog gestelde doelen die dan ‘ineens’ een sprong voorwaarts (verbetering, kostenbesparing, eenduidigheid in informatie) moeten realiseren.
Met véél partijen om de tafel is dat nagenoeg onmogelijk, iedereen heeft immers eigen eisen/wensen en de politieke wil om samen te werken is ook vaak ver te zoeken. Wat dat betreft is dit pact een goede stap!!
Laten ze daarmee een platform creëren waarop mensen hun ideeën kunnen presenteren en laten beoordelen door de deelnemers aan dat platform (het liefst uiteindelijke echte gebruikers). Dát dwingt de presenteerders om de taal van die gebruikers te gebruiken én maakt het mogelijk dat de écht goede ideeën boven komen drijven.
In andere markten zijn dit soort marktplaatsen van ideeën al behoorlijk succesvol. Crowdfunding (Kickstarter, Indiegogo) begint steeds meer door te dringen.
Just tuppence!!