De Cruijffiaanse wijsheid van de titel gaat om inzichtelijkheid. Als het om een kostenefficiëntie in opslag gaat, dan tonen verschijnselen zich niet altijd binnen de context van de gebuiker. Het is vergezocht maar de zoektocht naar het bonnetje van Teeven lijkt hierin systemisch.
Het is tenslotte dus gebruikelijk dat als de eigenaar de trap omhoog neemt in de organisatie het bonnetje de trap naar de kelder neemt, waar het dan vervolgens verweesd achterblijft. Maar door de toenemende populariteit van moderne datasynthese middels de hype van big data zal koude data echter steeds vaker een heet hangijzer worden, op meerdere manieren.
Onaangename spanningen
Nu heb ik geen verstand van voetbal en weet alleen dat je uitkomst van het spelletje vooraf kunt bepalen als je met de spelers afspraken maakt. Betreffende de problematiek van data is dat een heikel punt, de prijserosie van opslag gaat namelijk niet snel genoeg om de groei in data volumes bij te kunnen houden. En datzelfde geldt voor prestaties als we overwegen dat veranderlijke datakarakteristiek van koud naar warm en vice versa voor hotspots binnen de data architectuur zorgt, omdat dit een controverse is binnen storage tiering.
Het idee van automatic storage tiering (ast) is gericht op het verlagen van de opslagkosten door data te laten weg zakken. De zoektocht naar het bonnetje is dus een afwijkende vraagstelling. En iets dat meestal ook niet verteld wordt, is dat degradatie naar goedkopere maar langzamere disks impact heeft op het back-up window. Nu toont de uitleg over het bonnetje van Teeven hier een paradoxale tegenstrijdigheid, zoiets als elke nacht een back-up maken van internet, maar er nooit naar kijken.
Naast de tegendraadse datakarakteristiek van koude data die voor hotspots zorgt in de data-architectuur moeten we zeker ook niet de verandering van ‘All People Seems To Need Data Processing’ vergeten. Om online de maatschappij te blijven voeden wordt het steeds moeilijker om voldoende stroom het datacentrum in te krijgen. En ironische opmerking van Larry Page dat software elke acht maanden met 50 procent vertraagd zegt genoeg, om nog een beetje snel alle antwoorden te kunnen vinden is een zoekmachine met de omvang van Google nodig.
Toekomstvast
Zolang het grootste deel van de tco-ijsberg nog onder water blijft door het loketdenken van uitbesteding, blijft de business denken dat informatie die naar tape (cloud) is geschreven niet meer tot de organisatie behoord. Voorbeeld van Veel Vergeten Data-jongens is één van de velen waarin ik hun het handelen niet kwalijk neem, want uiteindelijk was de 22 eurocent-oplossing maatschappelijk verwerperlijker. Het gaat om ontkenning ervan, waarbij koude data voor de welles-nietes discussie zorgt. Je gaat het zien als je het doorhebt, want laat ik zeggen dat in de data architectuur sprake is van de wet van Murphy:
“if there’s more than one way to do a job and one of those ways will end in disaster, then somebody will do it that way“
Effectiviteit van laagjes toevoegen blijkt niet efficiënt te zijn als we kijken naar snijverlies in de vorm van parity/spares, waardoor kosten per bruikbare terabyte stijgen. En oligopolisten dempen het verlies van een prijserosie op de informatiedragers door licenties, waardoor de opslag duur blijft, zoals de overheid waarschijnlijk alleen maar de schrijfkosten verhoogd.
Wordt vervolgd…..
je trapt de bal naar een plek waar die het meest effectief en efficient het doel bereikt. wedstrijden en bedrijvigheid zijn dynamisch, dus das elke keer weer anders.
Voetballen is heel simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen.
Dit artikel helpt wel als je leidt aan slapeloosheid. Je kunt schaapjes gaan tellen of dit stuk een aantal keer achter elkaar lezen. Op een gegeven moment geef je het op en slaap je 🙂
Begrijp ik nu dat de boodschap is dat je voorzichtig moet zijn met het weggooien van detailgegevens uit kostenoverwegingen? Of heb ik dan de klepel horen luiden zonder de bel te vinden?
Misschien moeten we ook gewoon als gemeenschap afspreken dat detailgegevens na verloop van tijd irrelevant geworden zijn. Het heeft me verbaasd dat meer dan 10 jaar na dato een minister moet opstappen over een detail wat de voorganger van zijn voorganger van zijn voorganger destijds dacht dat redelijk was.
Dus afgezien van het feit dat we technisch redenen hebben om data te consolideren, hebben we wat mij betreft ook juridisch en functioneel redenen om data geconsolideerd te hebben. Wat mij betreft was het bonnetje onleesbaar, onvindbaar in de kelder gebleven. Ik ben echter wel blij dat de minister is opgestapt, elk nadeel heb ze voordeel.
@Felix
Een andere Cruijfiaanse wijsheid stelde dat als jij in balbezit bent de andere niet kan scoren. Tussen dynamiek en rendement van bedrijvigheid zit dus nog enig verschil als we kijken naar het spel.
Ewout,
Ik verzoek je al jaren je artikelen en reacties toegankelijk te schrijven. Je hebt veel kennis en ervaring maar zolang je dat niet met andere mensen kunt delen/communiceren heb je er niet veel aan.
Ooit zei je dat ik beter Libelle moet gaan lezen……aan de reacties hierboven te zien zijn er veel Libelle-lezers op Computable.
De inhoud van je artikel (tot zover ik het kon zien en door had) is gelijk aan wat je eerder geschreven hebt over storage. Ik ben benieuwd wat je in de volgende versie van dit artikel te vertellen hebt en of dat een herhaling is of iets nieuws!
P.s. sorry voor deze onaangename reactie. Hierin zit een kern van de verbetering en waarheid. ‘Je gaat het zien als je het doorhebt’
Ik ben bang dat het verhaal een beetje een rode draad mist. Het komt een beetje over als een hak op de tak verhaal. (Zou ik mezelf ook schuldig aan maken als ik stukjes schreef)
Ook gebruik je veel verwijzingen naar andere verhalen die je zelf als ‘algemene kennis’ bestempeld. Terwijl andere mensen die verhalen of kennis misschien helemaal niet bezitten en/of als ad valorum beschouwen.
De eerste reactie van Henri snijdt ook wel hout; Voor wie schrijf je het?
@Reza
Ik vraag me af welk doel je beoogd te behalen met reactie omdat je de boodschap wel begrijpt door te wijzen op het feit dat ik eerder over deze problematiek heb geschreven, de discussie lijkt dus meer te gaan over trivaliteiten.
Je kunt elkaar dus de bal blijven toespelen zolang het spel niet veranderd maar juist die veranderlijke datakarakteristiek van koud naar warm laat zien dat het niet om voetbal maar cricket gaat. Want bonnetjes terug vinden met Enterprise Search blijkt inderdaad dus al jaren niet te werken.
Nu even inhoudelijk graag: welke boodschap moet ik van het stukje meenemen?
En moeten we wel elk stukje detailinformatie tot in de eeuwigheid blijven bewaren?
@Technicus
Teneur in reacties is eentonig, mogelijk door het feit dat Henri zoals gebruikelijk weer aan het downplayen is met het voorbeeld van Moneyball terwijl dichter bij huis nog altijd het verhaal van Equihold ligt.
@Brombeer
Beter lezen, ik stelde duidelijk dat ik niet val over eerdere handelen van de Veel Vergeten Data (VVD) jongens maar het ontkennen ervan. Een minister die telkens blijk geeft dat zijn informatieketen niet groter is dan zijn netwerk geeft weinig vertrouwen in de rechtsstaat.
Aangaande de paradoxale tegenstrijdigheid van compulsive data demand (dwangmatige datavraag) met besluit telecomgevens wijs ik graag op de bestrijdiging van BTW-carrouselfraude. Als de zoektocht naar elk BTW-bonnetje €50.000 kost dan moet je heel wat ‘omzetten’ om winstgevend te blijven.
het jongetje de schuld geven dat roept dattie geen kleren ziet, is niet keizerlijk.
@Felix
De kleren van de keizer is een leuke, de naakte waarheid versus het verklede excuus.
Natuurlijk is mijn verhaal onsamenhangend, want ik ben dus gekke henkie als anologie van de Belasting Toegevoegde Waarde een eigen leven gaat leiden in de discussie. 90% van de burgers betaald zonder vragen de schrijfkosten voor het opvragen van eigen informatie. En niemand kan mij uitleggen waarom je daarvoor in Appingedam minder betaald dan in Amsterdam terwijl het proces exact hetzelfde is. Rara, politiepet….?