Het begrip software defined network (sdn) hield oorspronkelijk in dat de transportlaag en de besturingslaag van een netwerk strikt van elkaar gescheiden moesten worden. Dit kwam neer op een scheiding van de hardware en software. Het betekende ook een breuk met het historische model van leverancierspecifieke platforms en in eigen beheer ontwikkelde besturingslagen. De implementatie van een sdn-architectuur moest de programmeerbaarheid, innovatie en flexibiliteit van het netwerk verbeteren, met kostenverlaging als uiteindelijk doel.
Software defined network (sdn) laat zich vandaag de dag echter niet zo makkelijk meer definiëren. De definitie strekt zich inmiddels uit tot ‘alle nieuwe mogelijkheden die software bied om de waarde van een netwerk te vergroten’. Sdn groeit daarmee uit tot een roep om wijziging van de netwerkinfrastructuur. Dit omvat alles van de toegang tot de kern van het netwerk, van de gebruiker tot het datacenter, van mobiele naar vaste netwerken en vrijwel elke laag van het traditionele OSI-model. Vanwege deze enigszins uiteenlopende idealen wordt het steeds moeilijker om in algemene zin over sdn te spreken en er zeker van te zijn dat iedereen over hetzelfde praat.
Het gebrek aan een duidelijke en universele definitie van sdn is gelukkig niet zo problematisch. Het is namelijk mogelijk om een aantal algemene thema’s te identificeren. Uit een nadere analyse blijkt dat we deze thema’s kunnen onderverdelen in drie ‘sdn-kampen’: operators, pragmatici en puristen.
De operators
Operators willen een einde maken aan operationele uitdagingen en problemen rond het beheer van technologie van verschillende leveranciers, iets waar de branche al jarenlang mee worstelt. Dit kamp probeert vanuit het perspectief van de netwerkexploitant een oplossing te vinden voor het traditionele probleem van het beheer van technologie van diverse leveranciers en het waarborgen van quality of service. Operators hebben over het algemeen oog voor de groeiende trend van ‘openheid’. Ze zien dit als een kans om verder te bouwen op bestaande oplossingen. Je zou kunnen zeggen dat operators sdn zien als de belofte van een werkelijk effectief beheer van platforms van uiteenlopende leveranciers en de garantie van verbindingen van een betere kwaliteit.
De pragmatisten
Pragmatisten hanteren een hybride benadering. Ze vinden dat het tijd is voor verandering, maar hebben tegelijkertijd oog voor de potentiële gevolgen voor hun bestaande netwerkoplossingen. In hun visie hebben beproefde – of in een aantal gevallen nieuwe ‘open’ – interfaces die met bestaande gedistribueerde besturingslagen communiceren nog altijd een plek binnen het netwerk. Deze zienswijze versterkt hun wens een bloeiend ecosysteem van applicaties met toegevoegde waarde te creëren door een beroep te doen op abstractie en northbound (naar oss/bss) interfacewijzigingen.
De puristen
Puristen houden vast aan de historische definitie van sdn. De meesten van hen zijn voorstander van een strikte scheiding van de transportlaag en besturingslaag. Om dit te realiseren maken ze gebruik van Openflow als open southbound (naar de netwerk elementen) protocol. Een volledige en correcte toepassing van de puristische definitie van sdn zou kunnen resulteren in een heuse netwerkrevolutie – een beslissend moment in de geschiedenis van netwerktechnologie.
Gros van de visies
sdn vertegenwoordigt uiteindelijk al deze dingen en er bestaan uiteraard ook nog andere kampen en idealen die in verschillende categorieën vallen. De bovenstaande drie classificaties vertegenwoordigen echter het gros van de visies binnen de markt.
Zoals gezegd is een exacte definitie van sdn niet zo belangrijk. Een helder begrip van de problemen die men hiermee probeert op te lossen is daarentegen wel van belang, net als de risico’s die operators bereid zijn te nemen bij het realiseren van de beoogde voordelen. Een uitgebreide sdn-oplossing biedt ruimte voor al deze aspecten en stelt gebruikers in staat om van kamp te wisselen als de bedrijfsvoering daarom vraagt.
En wat is sdn naar mijn idee? Het is zowel een concept als een ideologie. Sdn vertegenwoordigt een belangrijk keerpunt binnen de netwerkbranche en verschilt totaal van alles wat we hiervoor hebben gezien. En nu is hetjo uw beurt om je gewicht in de strijd te gooien. Behoor jij tot een van de drie sdn-kampen? Of identificeer je je met een groep die hier nog niet aan bod is gekomen?
Volgens mij is het probleem of meer de wens om alle beschikbare onderdelen van een datacenter (servers, storage and networking) op een eenvoudige manier te koppelen en de gehele configuratie en installatie te automatiseren. Er zal nooit 1 eenduidig product/methode/filosofie komen die dat gaat regelen, omdat er commerciële belangen spelen.
Er is ook nog steeds geen 1 OS, of 1 DBMS, of 1 applicatie omgeving. Zolang de commercie de overhand heeft, zal het gewoon niet gaan gebeuren. Ik zou zeggen volg de pragmatisten voorlopig.