Apps willen té veel weten

Met de explosieve groei van aantallen apps, aantallen identiteiten en aantallen devices vormt een veilig beheer, controle en management een probleem voor elke organisatie. Met een juiste access management-oplossing regel je wie welke apps kan en mag gebruiken. Er staat zogezegd een strenge ‘poortwachter’ aan de voordeur. Maar is dat voldoende?

Apps maken werken en leven gemakkelijker. Maar het is voor it-managers een flinke uitdaging om te regelen wie welke apps kan en mag gebruiken. Elke applicatie levert weer een account op in een andere omgeving, met zijn eigen inloggegevens. Dat gaat niet alleen om ‘kantoorbrede’ cloudapplicaties, zoals Office365 en Dropbox, maar ook om branchespecifieke clouddiensten, zoals bijvoorbeeld Kennisnet in het onderwijs, of het Landelijk Schakelpunt in de zorg.

Daarnaast zijn er nog talloze functiespecifieke webapplicaties die gebruikt worden door bijvoorbeeld verkopers (Salesforce), de hr-afdeling (Raet, Afas) of vormgevers (Adobe). Tel daar nog alle persoonlijke webdiensten bij op, zoals webwinkels, sociale media en online bankieren, en elke medewerker logt wel tien keer per dag in bij een andere account. Het is bijna ondoenlijk om de rechten voor al deze afzonderlijke accounts op te stellen voor elke identiteit (gebruiker of apparaat).

Portier

Met een goede access management-oplossing kan je als it-beheerder prima regelen wie welke apps kan en mag gebruiken. Maar de bedrijven achter de apps verzamelen ook allerlei extra gegevens over de gebruiker. Bij veel consumenten-apps is er daarom ook nog een portier nodig aan de achterdeur.  Want hoe zit het met de toegang van het bedrijf achter de app tot alle gegevens die zij verzamelen en verwerken? In de algemene voorwaarden bepalen zij meestal zelf welke gegevens zij mogen inzien en wat zij hiermee doen.

Herken je de vraag: ‘deze applicatie wil toegang tot uw adresboek’? En wat doen apps met ‘locatiegegevens’? Veel apps eisen ook nog toegang tot andere bestanden op het apparaat, en zaken die niets met de toepassing te maken hebben.

De voorwaarden die apps stellen zijn niet altijd bekend bij de gebruikers. (Wist je bijvoorbeeld dat Dropbox eigenaar wordt van alle bestanden die je opslaat in deze webdienst? En toch vinden driehonderd miljoen mensen dit geen enkel probleem!) Bovendien gaan deze voorwaarden vaak veel verder dan alleen de gegevens binnen de app.

Ook worden apps steeds slimmer en kunnen bijvoorbeeld allerlei gezondheidsindicatoren verzamelen. Die ontwikkeling maakt grote sprongen. Vorige maand lanceerde Apple bijvoorbeeld de nieuwe toepassing Researchkit, een app die medisch en gezondheidswetenschappelijk onderzoek ondersteunt.

Google werkt aan Google Fit, een app die min of meer hetzelfde beoogt als de Researchkit van Apple. Dergelijke apps ondersteunen de creatie van een persoonlijk gezondheidsdossier (pgd). Dat is handig, want je hebt zo altijd je eigen dossier bij de hand. Als dat wenselijk is, geef je zorgverleners toegang, zodat de zorg volledig aansluit bij jouw situatie. Tegelijkertijd geef je Apple en Google echter toegang tot je pgd en je hebt daarbij geen keuze. Wil je dat deze bedrijven alles van jouw gezondheid afweten? Wat doen zij met deze informatie? Bij Google denk ik al snel aan de advertenties die me overal volgen op internet. Ik wil die niet voorgeschoteld krijgen op basis van mijn gezondheidsproblemen.

Een ander voorbeeld: onlangs investeerde het Chinese investeringsbedrijf Fang Group een half miljoen euro in het Nederlandse bedrijf  Ulu.  Deze Ulu maakt een app die allerlei partijen, zoals verzekeraars, autodealers en bedrijven inzicht geeft in het rijgedrag van verzekerden, klanten of werknemers. Met deze app kan je premie dus stijgen als je vaak te hard of roekeloos rijdt. Dat is al een flinke inbreuk op de privacy, maar daar geef je persoonlijk akkoord voor, maar je weet, noch bepaalt, wat Ulu of de Chinese Fang Group met deze gegevens kunnen of mogen doen.

Beveiliging garanderen

In een wereld waarin data centraal staat, is de beveiliging van gegevens en controle over deze data net zo belangrijk. Tegelijkertijd gaan de technische ontwikkelingen zo snel dat deze beveiliging – en daarmee onze privacy – steeds moeilijker gegarandeerd kan worden. Hiermee wordt het belang van identity en access management snel groter. 

Veel apps vragen (of eisen) toegang tot persoonlijke en privacygevoelige gegevens waarvan niet duidelijk is wat ermee gedaan wordt. Dat moet anders. Een it-manager of consument moet zelf kunnen regelen tot welke gegevens de bedrijven achter de apps toegang krijgen en wat zij hiermee mogen doen. Nu nog een manier vinden waarop we dit recht af kunnen dwingen bij app-ontwikkelaars.