Op 2 maar 2011 voorspelde ik al via een opinie in Computable dat de schaduwstatistieken van de maatschappij toe zouden nemen als de overheid niets doet aan de problematiek van de onvrijwillige werkzoekenden boven de 45 jaar. Onze volksvertegenwoordigers doen daar nog steeds niets aan. De politiek maakt nog steeds straffend beleid die niet integraal is afgestemd, onrealistisch is en leidt naar uitzichtloosheid en wanhoop.
De druk op de groep werkzoekenden wordt door regelgeving steeds groter. UWV en Sociale Dienst beschouwen werkzoekende als potentiële fraudeurs. De inzet en mankracht van deze organisaties wordt grotendeels ingezet als een soort BOA in plaats van steunorganisatie en vangnet. Dit is onterecht. Het allergrootste deel van de werkzoekenden kiest niet voor inkomensterugval, sociale onrust, scheiding, dagelijks je geld tellen en 24/7 solliciteren tegen beter weten in.
Hoe kan je als politiek eisen dat je kan werken tot je zeventigste in een maatschappij die een personeelsbeleid heeft van flexibilisering, uurtje factuurtje en vooral geen vaste banen creëert. De maatschappij is hiervoor niet (ook qua wetgeving) ingericht. Zij kunnen de diverse werkvormen niet integreren? Wat kan je doen als bedrijven beleid voeren dat mensen boven de 55 jaar geen vaste baan meer kunnen krijgen. 55 jarigen mogen alleen op interim basis komen. De overheid als werkgever werkt daar ook aan mee. De overheid maakt vacatures die overeen komen met een Europese aanbesteding en/of prestatie inkoop. Elk departement heeft tegenwoordig een inhuurdesk en laat niets van zich horen na het versturen van een sollicitatiebrief. Laat de politici stoppen met het uiten van ideeën en dreigende gemeentelijk maatregelen waaruit blijkt dat ze ver van de werkelijkheid staan.
Op dit moment knaagt het en zie je een uitzichtloze situatie zonder vangnet ontstaan. Ben je de grens gepasseerd van je mogelijkheden en het benutten van alle reserves, dan slaat de moedeloosheid toe. Een kleine of grote tegenslag is dan voldoende om als persoon en/of gezin te breken.
Dat bovenstaande geen verzinsel is blijkt uit de cijfers van 113Online. Op dit moment deden veertigduizend mensen een beroep op het platform voor suïcidepreventie. Dat is fors meer dan in 2013 (34000). Nederland is op dit moment koploper in de wereld van het aantal zelfmoorden. Eigenlijk zou Brussel een reddingsplan op Nederland moeten loslaten. Wij verdrinken in onze wanhoop en uitzichtloosheid.
Dus beste overheid: wanneer zorgt u voor goed integraal beleid met een vriendelijke aanpak? Wanneer brengt u met het bedrijfsleven de lente en zomer terug in de hoofden bij de vele onvrijwillig werkzoekenden? Wij willen wel. Als het nodig is met bijscholing of met aangepast salaris. Het enige wat we niet kunnen veranderen is onze leeftijd.
De spijker op zijn kop John !
Blijven werken tot je 67’e terwijl ongeveer elke werknemer boven de 40 het verder wel kan vergeten.
absoluut waar
HR minnend Nederland moet zich elke dag weer goed in de spiegel aankijken en zichzelf de vraag stellen of men nog wel de juiste omgangsnorm hanteert. Mijn ervaring is dat men zich geen raad weet met het enorme overschot op de arbeidsmarkt en daardoor de omgangsnorm loslaat. Hierdoor schoffeert men dagelijks wel zo veel mensen dat dit gewoonweg wel moet bijdragen aan het verlagen van de arbeidsmoraal.
En dat dit voor nog meer destructie zorgt lijkt men over het hoofd te zien. We zijn sociaal gezien zo snel achteruit aan het snellen, dat we onszelf over enkele jaren zullen afvragen waarom we zo’n drastische daling Nederlanders zien in de statistieken.
Werken tot aan de pensioen gerechtigde leeftijd is iets waar men, lijkt het een negatieve lading aan heeft weten te geven. Ouder worden hoort nou eenmaal bij het mensenleven, maar klaarblijkelijk niet meer gewenst in het bedrijfsleven en bij de overheid…
Opgebruikt als je 45+ plus bent, ga er maar aan staan, dat wordt een mooie boel! Het zijn inderdaad roerige tijden.
Mooi artikel John! Het is een droom…….maar ik zou zeggen laat de overheid eerst haar wachtgeldregeling afschaffen of zeer beperken tot een aantal functies. Laat die ambtenaren geconfronteerd worden met de ellende die 45+ers op dit moment mee te maken hebben. Het is echt niet eerlijk hoe het nu gaat.
De overheid dient de spelers van deze economische ellende zoals ABN te verplichten iets te doen aan de verbetering van de situatie. De Bank doet belastingvrij zaken in het buitenland (winst alleen voor de bank), de bestuurders delen vette bonussen uit en wij betalen aan hun redding! Laat de overheid hen “verplichten” zolang ze staatsbank zijn, van Nederlandse werkzoekenden gebruik te gaan maken ipv het werk naar buitenland outsourcen. Genoeg maatregelen te bedenken om in een meerjarig plan 45+ers aan werk te houden. Onzin dat het in NL moeilijk is de talent te vinden.
In aanvulling op de reactie van Reza: Waarom doet de overheid eigenlijk aan outsourcing naar bijvoorbeeld India? Omdat het goedkoper is? Dat is pertinent niet waar, ze moeten zowel een uitkering van een nieuwe werkloze nederlander als een factuur in India betalen. Daarnaast zal de werkloze ook minder geld te besteden hebben, waardoor er minder economische groei mogelijk is in Nederland. Ze schieten zichzelf in de voet.
Outsourcen buiten de EU? Prima, maar dan wel met een heffing van 500%.
Het zijn niet alleen de 45+ die moeilijk werk vinden. We racen als maatschappij af op een samenleving waarbij niet iedereen meer werk zal hebben. De verder oprukkende robotisering zal niet alleen laag geschoold werk overnemen maar ook hoger geschoold werk tot aan chirurgen in de OK aan toe. De vraag is: Is dat erg? Wel als de politiek hier blind voor blijft. En zolang ze zich nog met een boerkaverbod bezig houden ben ik bang dat het nog wel even duurt voordat men zover is dat er een maatschappij komt waarin werk niet meer zaligmakend is. En zolang deze paradigma shift er nog niet is, blijven we mensen opleiden, trainen, pushen, straffen voor werk wat er niet meer is. De gevolgen heeft John Roos treffend beschreven in zijn stuk.
basisinkomen.
Noem het disruptive innovation, dan krijgt hetzelfde idee meer draagvlak.
Normaal gesproken is het de taak van een overheid te herverdelen. Sterke schouders dragen het meest en de zwakkere worden ondersteund.
Dit sociale principe gaat ten gronde aan de hebzucht en heerszucht die voor een groot deel uit “corporate america” komt, bedrijven als Apple, Google, Amazon, Facebook die geen of nauwelijks belasting betalen dat is toch te gek voor woorden.
Finacieele markten waar gokken ten koste van de armsten in afrika als normaliteit gezien wordt, worden niet onder kontrole gebracht.
De mens als roedeldier zal dat een tijdje accepteren tot een punt bereikt wordt dat de groep die het niet meer accepteert groot genoeg is, dan heb je een oorlog/revolutie/etc.
Dat is de afgelopen 2000 jaar steeds gebeurd dus komt dat weer, mensen zijn hardleers.
De verjonging van de ICT-sector is een feit en daarmee ook het verdwijnen van heel veel relevante ervaring. Zo is er de ICT een tekort ontstaan aan ervaren project- en programmamanagers, QA-managers, testers. Alleen men wil dit vaak niet zien. Het gevolg is dat veel grote projecten mislukken door een onbezonnen can do houding van onervaren personeel; jonge honden die ongemerkt zich allerlei aapjes op de schouders laten zetten. Ze hebben vaak alleen theoretische kennis van politieke besluitvorming bij opdrachtgever en –nemer, kennen KPI’s van colleges, vinden PINO grappig.
Volgens hoogleraar Hans Mulder mislukt ruim een derde van de grote ict-projecten dermate dat die helemaal worden gestopt zonder dat de systemen in gebruik worden genomen. Die projecten dreigen vaak al te mislukken voordat de eerste 5% van de begrote tijd en geld zijn uitgegeven. Maar de leiding heeft het niet door en een noodzakelijke correctie vindt niet plaats of onvolledig. Volgens Carolien Schönfeld gaat ieder jaar wereldwijd 4300 miljard euro verloren door mislukte ICT-projecten. Het kan best een paar honderd miljard meer of minder zijn, het gaat om de orde van grootte. Tegelijkertijd hebben we gezien dat het succespercentage van projecten en programma’s evenredig is met de ervaring van de leiding bij opdrachtgevers en opdrachtnemers.
Als men eenmaal begint aan te voelen dat er wellicht een groot probleem is, dan kiest men liever voor het openen van nog een paar blikken goedkope onervaren krachten. Ook probeert men vaak tijd te kopen met een politiek gestuurd en daarmee onzinonderzoek door Deloitte, PWC of KPMG, in plaats van het project te bevriezen en ervaren mensen laten bekijken wat het beste is.
Politici, HRM functionarissen en algemeen managers, maak de juiste keuze: bekijk meer ervaren mensen niet langer als een hogere kostenpost, maar als value for money bij de juiste mix van oud en jong. Immers, alleen een project dat goed afloopt, levert voldoende op. En een mislukt project kost vaak veel meer dan alleen de kosten van het project zelf.
@Jaap
Tja, als de hoogleraar het zegt dan zal het wel waar zijn…..
Gekke is dat anderen zeggen dat projecten meestal mislukken als gevolg van politiek, wat dat betreft zit Root Cause dus niet aan de kant van uitvoerders maar de beslissers welke helaas steeds minder gehinderd lijken te zijn door ervaring. En hoewel ervaring met de jaren komt valt er wat te zeggen voor de verfrissende ideëen van jonge honden, het vastgeroeste idee dat projecten altijd maar succesvol moeten zijn is hier een voorbeeld van.
Projecten zijn een reis, niet elke verandering is een verbetering als we kijken naar kosten van voortschrijdend inzicht. Prachtig dat je cijfermatig kader schept aangaande ICT projecten maar tussen ervaring en mandaat zit nog een dikke managementlaag, de ’tijdelijke’ ICT-commissie lijkt ondertussen een permanent karakter te krijgen terwijl de leden niet gehinderd zijn door enige praktijk ervaring.
En ondertussen verkopen ze KPI’s als Raines’ Rules terwijl ruimschoots aangetoond is dat een economisch-juridische aansturing niet de resultaten geeft waarop gehoopt wordt. Dat auteur voorspelling deed aangaande ‘schaduw statistieken’ zegt al genoeg omdat exemption management om belastingen draait, probleem zit vooral in het MBA management zoals Mintzberg al uitlegde in een reeks boeken.
@Jan
Hoezo is de kerntaak van de overheid herverdelen?
Sorry, maar die linkse onzin laat ons vooral in kringetjes marcheren rond de hete brij en Marx zich omdraaien in zijn graf. Als we het over herverdelen gaan hebben dan hoop ik dat je hiermee zowel de lusten als de lasten bedoeld. Je reactie van sterke schouders klinkt als de oude PvdA retoriek van een progressief belastingsstelsel. En wat mij betreft is de SP niet veel beter als ik kijk naar onwil om schouders onder maatschappelijke problemen te zetten door te participeren.
Een maatschappelijk probleem dat ik vanuit mijn onbezoldigde arbeid zie is dat vrijwillers heel oud of heel jong zijn, de tussenliggende ‘pasja-generatie’ verwacht dat alles vanzelf geregeld wordt. Ik heb het hier dus over de stille kracht van onze maatschappij die zonder zeuren de dingen draaiend houdt, niet sexy maar noodzakelijk als we kijken naar werkelijke staat van dienst.
En dagelijks constateer ik verdere vervreemding tussen wat systeem zegt dat de waarheid is en hoe hele situatie zich naar de praktijk vertaald. Uitzichtloze situatie waarover auteur schrijft zit namelijk in het menselijke aspect van hele digitalisering. Voordat mensen met statistiek gaan goochelen lijkt het me namelijk handig om eerst de context te bepalen.
Betreffende het niets van je laten horen, misschien handig om te reageren?