Op 2 maar 2011 voorspelde ik al via een opinie in Computable dat de schaduwstatistieken van de maatschappij toe zouden nemen als de overheid niets doet aan de problematiek van de onvrijwillige werkzoekenden boven de 45 jaar. Onze volksvertegenwoordigers doen daar nog steeds niets aan. De politiek maakt nog steeds straffend beleid die niet integraal is afgestemd, onrealistisch is en leidt naar uitzichtloosheid en wanhoop.
De druk op de groep werkzoekenden wordt door regelgeving steeds groter. UWV en Sociale Dienst beschouwen werkzoekende als potentiële fraudeurs. De inzet en mankracht van deze organisaties wordt grotendeels ingezet als een soort BOA in plaats van steunorganisatie en vangnet. Dit is onterecht. Het allergrootste deel van de werkzoekenden kiest niet voor inkomensterugval, sociale onrust, scheiding, dagelijks je geld tellen en 24/7 solliciteren tegen beter weten in.
Hoe kan je als politiek eisen dat je kan werken tot je zeventigste in een maatschappij die een personeelsbeleid heeft van flexibilisering, uurtje factuurtje en vooral geen vaste banen creëert. De maatschappij is hiervoor niet (ook qua wetgeving) ingericht. Zij kunnen de diverse werkvormen niet integreren? Wat kan je doen als bedrijven beleid voeren dat mensen boven de 55 jaar geen vaste baan meer kunnen krijgen. 55 jarigen mogen alleen op interim basis komen. De overheid als werkgever werkt daar ook aan mee. De overheid maakt vacatures die overeen komen met een Europese aanbesteding en/of prestatie inkoop. Elk departement heeft tegenwoordig een inhuurdesk en laat niets van zich horen na het versturen van een sollicitatiebrief. Laat de politici stoppen met het uiten van ideeën en dreigende gemeentelijk maatregelen waaruit blijkt dat ze ver van de werkelijkheid staan.
Op dit moment knaagt het en zie je een uitzichtloze situatie zonder vangnet ontstaan. Ben je de grens gepasseerd van je mogelijkheden en het benutten van alle reserves, dan slaat de moedeloosheid toe. Een kleine of grote tegenslag is dan voldoende om als persoon en/of gezin te breken.
Dat bovenstaande geen verzinsel is blijkt uit de cijfers van 113Online. Op dit moment deden veertigduizend mensen een beroep op het platform voor suïcidepreventie. Dat is fors meer dan in 2013 (34000). Nederland is op dit moment koploper in de wereld van het aantal zelfmoorden. Eigenlijk zou Brussel een reddingsplan op Nederland moeten loslaten. Wij verdrinken in onze wanhoop en uitzichtloosheid.
Dus beste overheid: wanneer zorgt u voor goed integraal beleid met een vriendelijke aanpak? Wanneer brengt u met het bedrijfsleven de lente en zomer terug in de hoofden bij de vele onvrijwillig werkzoekenden? Wij willen wel. Als het nodig is met bijscholing of met aangepast salaris. Het enige wat we niet kunnen veranderen is onze leeftijd.
De ethiek van de PvdA is gestoeld op de situatie uit 1920. Anno 2015 is de ‘arbeider’ een robot of een Pool. De sterke schouders emigreren naar het buitenland.
Over 20 jaar zit Nederland in dezelfde puinhoop waar Griekenland zich nu in bevindt.
Maar de VVD maakt zich aan de andere kant steeds vaker schuldig aan. Privatisering is goed ondanks dat het eigenlijk niet goed is en bedrijven zijn de lieverdjes van de klas en die kunnen niet genoeg over hun bolletje geaaid worden.
Artikeltje vol rare denktrant. Ik snap vooral deze niet:
“Hoe kan je als politiek eisen dat je kan werken tot je zeventigste in een maatschappij die een personeelsbeleid heeft van flexibilisering, uurtje factuurtje en vooral geen vaste banen creëert.”
Wat heeft werken tot je 70e nou te maken met de contractsvorm?
…of denk je soms dat je leeftijd je het recht geeft op een vast contract?
Grow up.