Het einde van de silo applicatie en de roadmap

Het afgelopen jaar is er ontiegelijk veel gebeurd op het gebied van it. En dat is een understatement. De impact van cloud computing is (en wordt) door ons it'ers nog erger onderschat dan door de eindgebruikers. Ontwikkelaars en implementatie specialisten moeten in rap tempo hun kennis blijven uitbreiden en hun aanpak blijven aanpassen om waarde te kunnen blijven leveren.

Met name op het gebied van PaaS en SaaS gaan de ontwikkelingen snel. Waar voorheen door software leveranciers eens in de 18 of 24 maanden een nieuwe release van één van hun ‘silo’ applicaties werd gedaan, zien we dat er nu bijna continu functionaliteiten bij komen en veranderen; het voor de IT-er en eindgebruiker vertrouwde fenomeen ‘roadmap’ is achterhaald. Er wordt alleen nog gesproken over ‘big bets’ en rode draden.

Daarnaast zien we dat de leveranciers langzamerhand afstappen van dat andere vertrouwde fenomeen, de ‘silo applicatie’. Functionaliteiten worden als dienst(en) ontsloten en zijn steeds meer verweven met de andere functionaliteiten. Waar voorheen veel integratie tussen deze functionaliteiten door middel van ambachtelijk werk door de ‘system integrator’ moest worden uitgevoerd, is veel van deze integratie al automatisch aanwezig en staat deze ook standaard al ‘aan’.

Door de snelle uitbreiding van de cloud platforms is de manier van communiceren door de leveranciers ook sterk veranderd. Waar voorheen publiekelijk geheimzinnig werd gedaan over nieuwe innovaties en het partner netwerk van de leverancier redelijk vroegtijdig betrokken werd bij deze ontwikkelingen zodat men er op kon voorbereiden en de klant goed en tijdig kon informeren, zien we nu soms dat de klant nog eerder op de hoogte is van nieuwe features dan de system integrator. Niet dat de klant dan ook gelijk weet wat er precies mee gedaan kan worden en hoe het geïmplementeerd moet worden. Maar toch.  Daarnaast heeft de klant zelf een steeds grotere invloed op wat er ontwikkeld gaat worden. Ik zie het nog gaan gebeuren dat de leveranciers een publieke backlog gaan bijhouden, waar de eindgebruikers op kunnen stemmen en waaraan elke dag of week een vast aantal story points wordt gecommitteerd. Democratization of IT.

Door deze nieuwe ontwikkelingen zien we met name op het gebied van kennisopbouw, certificering en het beantwoorden van de klantvraag behoorlijke uitdagingen ontstaan. Zelfs voor de keien in onze wereld is het bijna onmogelijk om de snelheid van de ontwikkelingen bij te houden en focus te behouden. Het CBS rapporteerde vandaag zelfs dat bijna een kwart van de werknemers (met name in de ICT) zegt belangrijke nieuwe kennis of vaardigheden te missen. Maar daarnaast zien we ook dat het voor de leveranciers een zeer grote uitdaging is om het trainingsmateriaal en de certificeringen up-to-date te houden. Of überhaupt te produceren. Boeken publiceren heeft geen zin meer, want die zijn al achterhaald als ze bij de drukker worden afgeleverd. Dus hoe moet men dan die kennis delen en certificeren? Er zal een groter beroep op de community van extraverte specialisten worden gedaan die daar graag een bijdrage aan leveren.

Menig RFI en RFP kan niet meer met goed fatsoen beantwoord worden. Want op welk ‘product’ gaan we de aanbieding baseren en hoe ziet de toekomst van dat product er uit? Wat is de roadmap? Ook aan de vraagkant zal er dus het één en ander moeten gaan veranderen om het proces aan te passen aan de nieuwe IT wereld. In ieder geval zullen de vragen rond toekomstige ontwikkelingen wat minder direct en specifiek gesteld kunnen worden omdat simpelweg niemand er antwoord op kan geven. En wees als klant op je hoede als er onverhoopt toch een specifiek antwoord wordt gegeven. Want wat is het commitment?

Natuurlijk zijn er ook in SaaS en PaaS nog steeds vakgebieden waar men in kan specialiseren. De BI consultant, de erp-specialist, de crm-kenner, de app-ontwikkelaar, de data scientist en de integratie goeroe zullen zich moeten blijven focussen op waar men goed in is. Het feit dat de software gemeengoed wordt wil nog niet zeggen dat het zichzelf automatisch implementeert. Een erp-implementatie betekent alleen niet meer dat je een silo applicatie implementeert, maar de set van erp-patronen implementeert door middel van allerlei verweven en gekoppelde clouddiensten.

Informatie architectuur en governance blijven mede daardoor de belangrijkste onderwerpen in de it. Branche-specifieke kennis is hier vaak ook van grote toegevoegde waarde. Maar tevens zal elk van deze specialisten zijn grenzen moeten kennen en respecteren en inzien wanneer een andere specialist aangehaakt moet worden. Project teams zullen complexer worden en de bijbehorende planning dus ook. De integratie tussen de specialisten zal soepeler moeten gaan verlopen en daarbij helpt het als er op basis van standaard architecturen en patronen wordt ontworpen en ontwikkeld. En liefst met behulp van een goed op elkaar ingespeeld multi-disciplinair agile team met branchekennis.

Tot slot zullen we ons er van bewust moeten worden dat het blijven bijleren nu nog belangrijker is dan het vroeger was. We zullen dat moeten inbedden in onze dagelijkse werkzaamheden en in onze spaarzame vrije tijd. Niet mee kunnen komen betekent afvallen. Darwin op z’n best. Het delen van die kennis binnen en buiten onze organisaties is ook van het grootste belang en daarbij helpen de nieuwste cloud platforms natuurlijk ook. Maar denken dat we het trucje wel kennen en daar op blijven voortborduren, die tijd is wel voorbij. Blijven investeren in je eigen kennis en kunde en focus houden op je vakgebied is nu belangrijker dan ooit!