Het Japanse Fujifilm Corporation meldt dat het samen met IBM een technologische doorbraak heeft bereikt in tape-opslag. Door nieuwe algoritmes en een verfijnde manier van de verdeling van magneetdeeltjes op de tape is de opslagcapaciteit verveelvoudigd en wordt de levensduur van het opslagmedium verlengd.
Door die nieuwe ontwikkelingen is het volgens de leveranciers mogelijk om een datadichtheid van 123 miljard bits per vierkante inch op lineaire magneetband op te slaan. ‘Dat is een standaard LTO-cassette met opslagcapaciteit van 220 terabyte aan ongecomprimeerde data. Dus 88 keer de capaciteit van de huidige LTO6-tape’, aldus de leveranciers. Daarnaast claimen ze dat de levensduur van de tapes naar dertig jaar gaat in plaats van de huidige tien jaar die een tape meegaat.
Peter Benedick, directeur van tape-opslagleverancier BackupNed uit Oosterbeek, legt uit dat er meer schrijfdichtheid ontstaat door fijne magnetische deeltjes. ‘Het gaat om een reeks servogestuurde ontwikkelingen die leiden tot een nauwkeuriger koppositionering en grotere spoordichtheid. De nieuwe koptechnologie weet veel fijnere magneetdeeltjes (barium ferriet) te gebruiken. De grootte van de deeltjes bepalen de schrijfdichtheid, die dus nu groter wordt. Daarnaast werkt de magnetoresistieve sensor betrouwbaarder dankzij nieuwe signaalverwerkende algoritmes.’
Lange termijn
Benedick: ‘Iedereen dacht dat tape-opslag zou verdwijnen door de opkomst van cloud-technologie.’ Volgens hem ontwikkelt tape zich nu door de innovatie door naar een high-endoplossing voor langetermijn data-archivering.
Vicepresident Norio Shibata van Fujifilm stelt dat de nieuwe datadichtheid grote betekenis heeft voor de opkomende computing- en cloud-opslagdiensten. Fujifilm en IBM blijven tape als voorkeursmedium houden voor archiefopslag in verband met steeds grotere vraag naar opslag en eisen die gesteld worden aan beveiliging van gegevens. Zoals het ontkoppelen van dataopslag die eerder verbonden was aan een netwerk of internet.
‘Tape is niet dood’
In het achtergrond-artikel: ‘Tape-opslag heeft een gouden toekomst’ legt Benedick uit dat de vraag naar offline-opslag toeneemt. Volgens hem blijft tape een veilig opslagmedium van zeer hoogwaardige kwaliteit en neemt door beveiligingsrisico’s die gepaard gaan met cloud-computing de vraag naar tape juist toe.
Een LTO cartridge met 220 terabyte op 1 1/4 km tape is meer dan 4 1/2 keer de capaciteit van LTO-10 die pas rond 2020 gepland was. Dit is een mooie optie voor (near offline) back-up en archivering als je heel veel data hebt, verwisselbare schijven te duur vindt en er geen korte recovery tijd nodig is. Sony is overigens bezig met 185 terabyte tape.
Als de tape 30 jaar mee kan, dan moet je je hardware park en systeembeheer t.b.v. archivering via tapes wel aanpassen aan een planning van 3 decennia.
N.b. De langste wettelijke bewaartermijn voor bedrijven in Nederland is 10 jaar, voor overheden 110 jaar.
Laatste paragraaf is leuk, misschien kan cloud evangelist uitrekenen hoeveel bandbreedte je nodig hebt om 220 terabyte binnen 36 uur te verplaatsen?
Nee, tape is nog lang niet dood maar de inzet beperkt zich wel steeds meer want de toegang blijft volgens mij lineair en ook de snelheid van de bus is niet onbelangrijk.
Aan de opmerking van Jaap over bewaartermijn wil ik toevoegen dat deze niet voor alle data geldt, soms moet je ook een datareductie doen;-)
Ewout,
220 TB over een 1 Gb verbinding kost je toch al 640 uur.
Ooit in het verleden heb ik hier al wat over geroepen in “Bandbreedte nog te vaak een ondergeschoven kindje”
https://www.computable.nl/artikel/opinie/cloud_computing/4463114/2333364/bandbreedte-nog-te-vaak-ondergeschoven-kindje.html
Al kan je natuurlijk allerlei trucen uithalen ( WAN optimalisatie, caching, deduplicatie ) Maar je gaat nog niet de snelheid van tape halen.
Dus classificeren en dan pas de juiste technologie er bij kiezen blijft hier key.
@Ruud
Ik spreek als architect liever over de juiste oplossing kiezen, heeft iets met Theory of Constraints te maken als we kijken naar de bottlenecks. Ik ken organisaties die nog een flinke papierstroom hebben en daarmee een papieren back-up van gedigitaliseerde archief.
Ik ken ook organisaties die wel een digitaal archief hebben maar geen back-up, voltooid verleden tijd is soms gewoon alleen maar een kwestie van tijd als we kijken naar lessen van Katrina.
In je antwoord mis ik nog de QoS want theoretische snelheid van Internet valt elke keer weer tegen als ik mijn back-up daarvan maak;-)