Aanvankelijk werd outsourcing geassocieerd met het overhevelen van werkzaamheden van grote organisaties naar landen met lagere arbeidskosten. Tegenwoordig wordt het steeds vaker gebruikt in de context van het verplaatsen van processen. Outsourcing naar de cloud, waar deze bijdrage overgaat, is daar een voorbeeld van.
Iedere ondernemer die wordt gevraagd naar de voordelen van outsourcing zal zeggen dat een verlaging van de kosten en het meer concentreren op de corebusiness belangrijke drijfveren zijn. Exact diezelfde redenen worden ook gehanteerd door bedrijven die overwegen een deel van de bestaande diensten onder te brengen in een cloudomgeving. En heel belangrijk ook: dat is niet langer een issue waarmee exclusief grote ondernemingen zich bezighouden. Opvallend veel bedrijven van kleinere omvang tonen interesse voor het outsourcen naar de cloud. Het is daarom begrijpelijk dat ‘outsourcing naar de cloud’ een term is die wereldwijd wordt gebruikt. Wat er precies onder wordt verstaan, of beter nog, wat er naar de cloud wordt ge-outsourced is echter niet op voorhand duidelijk.
Outsourcen naar de cloud is een proces dat staat of valt met helderheid en focus. Vooral dat laatste, het aanbrengen van de focus en het exact definiëren wat nu daadwerkelijk buiten de deur gebracht gaat worden, is een cruciaal en regelmatig onderschat onderdeel van het slagen van zo’n exercitie. Het maakt immers veel uit of het doel is afscheid te nemen van een eigen on premise datacenter, legacy hardware of de tot dan toe gehanteerde software. Kortom wat we zien is een begrip dat multi-interpretabel is.
Meer efficiëntie
Vanuit de praktijk zien wij veel outsourcing projecten die gedreven worden door de wens naar meer efficiëntie binnen een organisatie. Dit wordt vaak gelijkgesteld aan het verlagen van de kosten voor hardware (resources). Wat minder een rol lijkt te spelen bij een dergelijk voornemen is het aspect kennis. Gebruik maken van clouddiensten kan samenvallen met uitbesteden van (onderhouds-) werkzaamheden die erg veel kennis vereisen en die steeds lastiger te combineren zijn met de dagelijkse werkzaamheden van een bedrijf, helemaal als dat een beperkte omvang heeft. De vraag is dus of er niet sprake is van een te beperkte focus, waardoor de meerwaarde die outsourcing naar de cloud kan betekenen over het hoofd wordt gezien.
Van de bedrijven die eenmaal de stap richting de cloud hebben gezet blijkt in praktisch alle gevallen dat het outsourcen leidt tot een meer flexibele afname van diensten en dat daarbij de kosten lineair lopen met de afname. Er is immers niet langer sprake van investeringen die gedaan moeten worden om de dienstverlening überhaupt op gang te kunnen brengen en houden. Dat spreekt voor zich. Beperkt tot slechts dat aspect stelt haast iedere procesverantwoordelijke tevreden. Als dat voordeel zo snel en duidelijk zichtbaar is, waarom is dan nog steeds niet iedereen verhuisd naar de cloud?
Om die vraag te kunnen beantwoorden moet worden gekeken naar de begrippen waarmee de markt outsourcing associeert. Het wordt aan de vraagzijde vaak ingeschat als een complex proces, hetgeen alles te maken heeft met het aanbod, dat sterk uiteenloopt en mede daardoor een weinig transparante markt maakt.
Cloud dienstverleners zien dit anders. Op basis van de eigen expertise kiezen velen een positie die aanbod gestuurd is en daarbij deels de vraagzijde van de markt verwaarloost. Er zijn partijen die zich meer op de consultancy kant richten, zich profileren als project experts en het hele traject van probleemanalyse tot implementatie op zich nemen. Daarnaast zijn er cloud aanbieders die gespecialiseerd zijn in de koppelingen tussen de bestaande grote partijen als Amazon, Azure, OpenStack en vCloud Air. Deze partijen richten zich meer op de integratie van cloud en zoeken oplossingen voor de vraag in bestaande oplossingen.
Hierbij heeft een oplossing altijd een afhankelijkheid in de leverancier van dit type cloudpartij en is het de vraag of er een 100 procent fit is. Tot slot is er een groep van cloud providers die zich richt op het samenwerken met partners en daarmee het totale outsourcing vraagstuk opdeelt en daarmee ieder deel van expertise ook weer als outsourcing toepast. De core dienstverlening van zo’n partij is vaak een onderdeel van het totale outsourcing traject, zoals bijvoorbeeld een infrastructure-as-a-service (IaaS)- of backup-as-a-service (BaaS)-partij.
Kloof verkleinen
Dat vraag en aanbod bij outsourcing naar de cloud niet naadloos aansluiten is duidelijk. Beide kanten kunnen er wel voor zorgen dat die kloof wordt verkleind. Aan de vraagzijde vergt dat de inspanning om tot een goede en zo compleet mogelijke omschrijving van wensen en eisen te komen. Als dat echt serieus wordt opgepakt is de fase die volgt aanzienlijk eenvoudiger dan gedacht (of gevreesd!): Met de lijst in de hand bepalen wat voor soort cloud organisatie nodig is en het vergelijken van partijen. Aanbieders doen er goed aan kennis te nemen van de initiatieven die vergelijkingsdefinities en certificeringen ontwikkelen en de standaarden die zijn opgesteld promoten.
Als beide partijen hier succesvol in zijn, staat niets een groeiversnelling van outsourcing naar de cloud in de weg.
Geef het maar een mooi naampje en sausje .Het blijft gewoon ordinair en achterbaks snijden in personeel en kosten
Outsourcing: externalisering, uitbesteden.
To cloud: troebel maken, benevelen, verdoezelen
Even voor de duidelijkheid: hele idee van ’time-sharing’ komt uit de jaren 60 en is conceptueel nog niet veel veranderd, John McCarthy gaf in 1961 dus al een definitie voor de cloud:
“If computers of the kind I have advocated become the computers of the future, then computing may someday be organized as a public utility just as the telephone system is a public utility. The computer utility could become the basis of a new and important industry.”
In de tussenliggende tijd is veel uitbesteed door de overheid en of het allemaal transparanter is geworden lijkt me gezien de gegeven Nederlandse vertalingen van de ‘veramerikanisering’ enigzins discutabel, de cyclische beweging die hierdoor ontstaat leidt vaak tot duur voortschrijdend inzicht. Het is natuurlijk het Google transparantie rapport tegenover de Snowden files maar de uitspraak van Eric Schimdt in 2013 laat zien dat er in tussenliggende halve eeuw veel is veranderd:
“There’s been spying for years, there’s been surveillance for years, and so forth, I’m not going to pass judgement on that, it’s the nature of our society”
Het verschil tussen de begroting en de resultatenrekening van ICT dashboard zit niet in het externaliseren van techniek of dienst maar de verantwoordelijkheid verdoezelen, hierover schreef ik al in de opinie ‘WA-verzekering in de cloud’ want tussen beheersbare kosten en beheerbare oplossingen zit meestal toch altijd weer het gat van verrassingen. Wie 10 maal zoveel rente wil hebben kan zijn geld voor 5 jaar vast zetten bij Nemea, de tijd zal leren of ze ook uitkeren;-)
Enerzijds een immigratiegolf van kansloze migranten vanuit Afrika en anderzijds de export van middle class banen middels businessprocess outsourcing. Ben benieuwd hoeland dat blijft goed gaan.
De titel van je artikel impliceert “iets” over transparantie bij het outsourcen van infra-diensten en/of het inkopen van infra-diensten uit de cloud. Maar in het artikel kom je er verder eigenlijk niet op terug.
Als CEO van Fundaments had ik dat wel verwacht. Immers, afgaande op de website van je bedrijf lijkt de kern van de dienstverlening gebaseerd te zijn op het doorverkopen van IaaS diensten. Alhoewel ik er net zo goed naast kan zitten aangezien de diensten pagina veel meer weg heeft van een product catalogus waarin een subset aan VMware technologie en producten zijn opgenomen.
Maar goed – met als uitgangspunt dat je wel ter zake kundig bent een paar vragen. Als cloud en IaaS het antwoord is op de vraag naar meer efficiency en flexibiliteit van server resources, waar zit dat dan precies in? Waarom zou dat niet bereikt kunnen worden met eigen spulletjes (dus even los van de tijdgeest!)? Aangevuld met een paar externe diensten om pieken door (bijvoorbeeld) seizoensinvloeden op te vangen?
Hoe helpt transparantie bij het maken van keuzes? Transparantie van wat precies? Voor zover een vendor die niet kan of wil leveren, wat zijn dan de alternatieven?
Achtergrond van de vragen:
Ik ben van mening dat gerekend over meerdere jaren en vanaf enkele tientallen werkplekken, een infrastructuur die deels in eigen beheer is, deels uitbesteed is, uiteindelijk het meest kosteneffectief is met een vergelijkbaar nivo aan flexibiliteit. Randvoorwaarde is wel dat er ruimte is voor eigen teams, kennisdeling en een slimme, verregaande inzet van “automatisering-van-de-automatisering”. Bijkomend voordeel is dat je kennis-en-kunde in eigen hand houdt zodat je bij een eventuele overstap van technologie en/of leverancier niet helemaal overgeleverd bent aan de cloud-goden en hun invulling van “transparant” zijn. Maar ik hoor graag wat mogelijk andere perspectieven zijn…
Ik hoor graag van je!
🙂