Over outsourcing bestaan hardnekkige misverstanden. Bijna dagelijks ben ik in gesprekken met klanten bezig om die te weerleggen. De grootste misverstanden bespreek ik in deze bijdrage.
1: Ict-bedrijven willen alleen maar in outsourcingslanden uitbreiden. Dat is goedkoper en daardoor maakt het bedrijf meer winst.
Onzin! Het werk bij veel organisaties wordt veel complexer. Natuurlijk wil je meer en goedkoper testen, maar tegelijkertijd wil je wel greep houden op het proces en wil je als klant lokaal en in je eigen taal ondersteund worden door specialisten die jouw business begrijpen. Bij outsourcing gaat het vooral om winst op productiviteit en effectiviteit. Je moet aan de collega’s over de grens goed uitleggen welke resultaten je wilt. Dat kost inspanning, tijd en begeleiding. Als de vraag en problematiek niet duidelijk zijn, verdampt de winst die je verwacht te maken als sneeuw voor de zon, omdat er allerlei onverwachte en indirecte kosten komen.
2: Nederlandse ict-bedrijven verdwijnen uiteindelijk allemaal uit ons land om verder te gaan in outsourcingslanden.
Zoals ik hierboven al schreef: wil je als ict-bedrijf succesvol zijn in outsourcing, dan gaat het om combinaties van lokaal en internationaal, business- en testskills en het goed opleiden van medewerkers hier en daar. Het is wel zo dat testwerk zonder outsourcingscomponent niet meer weg te denken is uit offertes. Het is echter niet zo dat lokale werkgelegenheid wordt vernietigd. Je ziet ook dat Nederlandse ict-bedrijven investeren in specialisten die kunnen zorgen voor optimale communicatie tussen verschillende overzeese vestigingen.
3: Nederlandse ict’ers kunnen onmogelijk concurreren met bijvoorbeeld collega’s uit outsourcingslanden.
In aantal inderdaad niet. We hebben te maken met een flink tekort aan ict’ers op onze eigen arbeidsmarkt. Het testwerk dat wij outsourcen is juist dat werk, wat voor specialisten hier weinig uitdaging biedt. Het specialistische werk, waarbij fouten bijvoorbeeld kunnen leiden tot grote reputatieschades, houden we hier. Daardoor kunnen onze specialisten qua kennis zeker concurreren met hun collega’s uit outsourcingslanden. Maar eigenlijk denk ik niet in termen van concurrentie. Het gaat vooral om goed samenwerken.
4: Alle ict-innovaties komen straks uit outsourcingslanden. Europa loopt straks achter de feiten aan.
Ik sta bij mijn bezoeken aan India inderdaad weleens te kijken van de enorme domeinkennis bij onze partners overzee. Bij wijze van spreken zouden ze daar morgen een bank kunnen beginnen, zo veel kennis hebben ze van financiële domeinen. Ict-innovaties komen echter niet alleen uit de sector zelf. Internationale wetgeving zorgt er bijvoorbeeld voor dat kritische bedrijfsgegevens niet offshore mogen. Dat zorgt er dus voor dat wij ook hier moeten blijven innoveren. Het is dus en-en en daar wordt de hele wereld beter van.
5: Outsourcing is een typisch ict-verhaal. Bij andere leveranciers gaat het hier nooit over.
Dit vind ik het mooiste argument om te weerleggen. Hoeveel halffabricaten van buiten Europa worden er niet in Nederland verder verwerkt? Klanten moeten vooral leren om op hun dienstverlener te vertrouwen. Dat doen ze ook op hun cateraar en salarisadministrateur. De ict-wereld heeft een inhaalslag gemaakt. Bovendien – en dat is een extra argument – zitten er door outsourcing simpelweg meer uren in een dag.
@Wilbert
Mijn kijk op uitbesteding (outsourcing) is nog niet echt veranderd, het lijkt in dit artikel namelijk grotendeels om offshoring te gaan. Dat niet iedereen meer een koe in zijn achtertuin heeft staan is namelijk ook een vorm van uitbesteding. Problematisch wordt het als iemand vanuit winstbejag melamine aan de melk toe gaat voegen om even aan te geven dat het verlengen van de keten niet altijd tot een betere kwaliteit leidt.
Aangaande je innovatie moet ik erg lachen, met name de financieële sector laat het tegenovergestelde zien. Na Girotel is daar niets nieuws meer uit voortgekomen en is alle innovatie daar een rode zee van negatieve rente. Uiteraard kunnen ze met alle domein kennis in India een bank beginnen, probleem is echter dat dit een gesloten markt is want na IceSave zijn we wat voorzichter geworden. Als ze echt slim zijn beginnen ze een alternatief betalingssysteem met een debet card wat buiten de controlerende macht van belastingdienst ligt en een loyaliteitsprogramma heeft zodat er een win-win situatie aangaande de betaalgegevens ontstaat.
Oja, boeren hebben trouwens een prachtig systeem van ruilhandel welke helaas voor de belastingdienst met gesloten beurs gaat door principe van participatie. En de hutspot ligt dan ook soms op straat want enige wat je hoeft te doen is stoppen bij verschillende rotondes omdat aardappelen, uien en peen wat verspreid liggen. Het gaat namelijk inderdaad om goed samenwerken en de vraag die ik hierover heb gaat om het korte termijn denken waardoor vriendendienst tot een vage kennissen service is verworden.
@Wilbert
Naar mij mening zijn er geen hardnekkige misverstanden over outsourcing. Er is wel een negatief beeld ontstaan over outsourcing, mede door het feit dat de algemene opinie is dat wij in Nederland arbeidsplaatsen aan het verliezen zijn vanwege het feit dat medewerkers in lage lonen landen goedkoper werken en ondernemers daardoor vette winsten behalen. Nederlanders worden dus opgeofferd voor buitenlanders is het algemene beeld. De opvattingen van de grootste politieke partij bevestigt dit. Van Politiek heb ik echter geen verstand en is ook niet de richting dat ik op wil gaan, dus terug naar het ICT domein.
Ondernemers willen het grote publiek wijsmaken dat er een groot tekort is aan gekwalificeerd personeel in Nederland en dat wij in Nederland lastig en verwend zijn, terwijl in lange lonen landen de medewerkers goedkoper zijn en altijd willen werken. Tevens willen ondernemers ons wijsmaken dat het proces van Offshoring onomkeerbaar is. Wij moeten ons richten op het denkwerk, terwijl het saaie doewerk ergens anders goedkoper uitgevoerd kan worden. Offshoring is dus goed voor de Nederlandse economie.
Offshoring, wat naar mijn mening ook beladen is en waar ook een negatief beeld over ontstaat, is echter niet hetzelfde als outsourcing. Ik ben van mening dat “flexibilisering van arbeid” een gegeven. Het is een proces dat al lang gaande en niet te stoppen is, maar wij kunnen wel de richting bepalen door na te denken wat wij wel en niet moeten outsourcen. Wij moeten dus gaan Rightsourcen.
Rightsourcing is het selecteren van een bedrijfsactiviteit en de beslissing of een organisatie het best gediend is door het zelf uitvoeren hiervan (insourcing) of deze bedrijfsactiviteit te laten uitvoeren door een dienstverlener (outsourcing). Rightsourcing is dus het maken van de juiste keuze tussen insourcing en outsourcing per bedrijfsactiviteit.
As het grote publiek goed geïnformeerd wordt over rightsourcing zullen hier geen hardnekkige misverstanden over ontstaan en zal de term outsourcing vanzelf naar de achtergrond verdwijnen.
Helaas Wilbert – niet gelukt. 😉
In zekere zin versterk je zelfs de “misverstanden” – zeker in punt 1, 2 en 3.
(1) en (2) – De winsten die bedrijven ophalen door outsourcing/offshoring/rightshoring/rightsourcing zijn blijkbaar van een zodanige aard dat er makkelijk een paar communicatie managers voor aangesteld en opgeleid kunnen worden. Maar tussen de regels door meen ik ook iets van een teleurstelling te bespeuren. Omdat het proces in ongewijzigde vorm verplaatst was, was hier niet direct op gerekend – althans niet in die mate zoals nu nodig blijkt te zijn.
(3) – Hoe kan er een tekort zijn als er een proces in ongewijzigde vorm wordt overgeheveld naar het buitenland? Die specialisten (hoger opgeleiden?) die het testwerk niet uitdagend vinden zou je ook in kunnen zetten om de complexiteit van het testen grotendeels weg te automatiseren. Om vervolgens het resterende, manuele werk door lager geschoolden uit te laten voeren.
Mijn inschatting is dat op die manier de tekorten best wel eens mee zouden vallen. Terwijl bedrijven toch kunnen rekenen op een verbetering van de winstgevendheid. Misschien niet zoveel als met outsourcing/offshoring/rightshoring/rightsourcing. Maar dat wordt dan weer gecompenseerd doordat ze minder belasting hoeven af te dragen – immers, er zijn minder werkelozen die van een uitkering moeten leven.
(4) – Hoeveel zou er van deze wetgeving overeind blijven als de overeengekomen bepalingen in het TIPP contract daadwerkelijk uitgevoerd zijn? Het duurt misschien nog even – maar toch…
(5) – En andersom? Hoeveel procent van de maakindustrie is de afgelopen jaren verdwenen naar het buitenland? En hoe ziet de balans er dan uit?
=====
@Leendert
Als ik je goed begrijp zeg je eigenlijk dat we het geheel maar beter “rightsourcing” kunnen gaan noemen vanwege de hardnekkige misverstanden en het negatief beeld over “outsourcing” en “offshoring”.
Als dat dan ook nog eens aangevuld wordt met een marketing campagne om het grote publiek goed te informeren, dan gaat het helemaal goedkomen! Toch?
Maar als ik daar serieus over nadenk, dan vraag ik me af waar die re-branding dan vandaan moet komen? De bedrijven? De politiek? Een combinatie? Nog iets anders? En wie of wat dan?
Wat zou dan de essentie van die boodschap voor het grote publiek moeten zijn? Om te voorkomen dat ook de term “rightsourcing” niet alsnog te maken krijgt met dat negatief sentiment?
=====
Begrijp me goed: flexibilisering is en blijft nodig – al was het maar omdat de economie altijd een golvende beweging gaat zijn. In dat kader is er niks mis met welke vorm van sourcing dan ook.
Sterker nog, mensen worden min of meer gedwongen na te denken over hun bestaansrecht – als ik dat zo even mag noemen. Maar dan moet je daar wel de capaciteiten voor hebben en de ruimte voor krijgen. Bijvoorbeeld in de vorm van om- en bijscholing.
Daar wringt hem de schoen – lang niet iedereen heeft de benodigde kwaliteiten en/of de mogelijkheid.
Bovendien, zo risico mijdend als onze maatschappij tegenwoordig is wordt creatief zijn op de basisschool al zoveel mogelijk neergesabeld.
Met daarnaast een vangnet van de overheid waarbij onder het motto “bezuinigingen” en “nivellering” de gaten steeds maar groter worden.
@Leendert
Flexibilisering van arbeid is vooral de natte droom van politici, als ze thuiskomen willen ze vast niet koken. Uiteraard kun je de kok ontslaan die alle dagen hutspot maakt maar wie kan koken verandert naar gelang de vraag het menu.
Het snackbar principe van rightsourcen vergeet dat je afhankelijk wordt als je de geheimen van de keuken verliest. Vaders hoef ik niet volledig functieloze toevoeging van tepels uit te leggen, uitbesteding gaat nog vaak om dingen die je niet kunt. En voordat ik de moeder maffia weer achter me aan krijg, ik kan heel goed rijstepap lepelen;-)
Hardnekkige misverstand blijft de participatie, ze hebben er hun mond van vol in Den Haag maar ze hebben geen idee waar ze over praten. Verschil tussen een loopbaan en een carriere zit in de beweging. Kapitaal van een sportvereniging zit ook niet in de contributie maar de vrijwilligers.
Op basis van de reacties van de heren krijg ik de indruk dat mij verweten wordt een fervente voorstander te zijn van Rightsourcing. Dat is in principe onjuist. Ik ben een voorstaander van datgene dat voor de totale Nederlandse maatschappij juist en voordelig is. Naar mijn mening is dat flexibilisering van arbeid, aangezien dit een proces is dat al lang aanwezig is, in welke bewoording dan ook en dat het onomkeerbaar is.
Flexibilisering van arbeid is een realiteit, wij moeten het alleen reguleren. Ik doe geen poging om Rightsourcing met een nieuwe naam en marketing campagne een positief image te geven en naar mijn mening is flexibilisering van arbeid ook geen natte droom, aangezien een natte droom geen realiteit is.
Ik ben van mening dat de genoemde hardnekkige misverstanden geen misverstanden zijn, maar een uiting van het negatieve imago van outsourcing. Echter vanwege de veranderende internationale situatie en verbeterde communicatie zijn bepaalde diensten niet meer aan landsgrenzen gebonden. We moeten keuzes maken, wat we zelf blijven doen en wat niet.
Bij het maken van deze keuzes moeten wij wel denken aan de TCO voor de hele Nederlandse maatschappij en niet alleen acteren uit winstbejaagd voor de eigen organisatie.
Diensten verplaatsen naar een andere locatie kan een forse besparing opleveren voor een organisatie, maar als medewerkers daardoor hun baan verliezen en de maatschappij moet opdraaien voor de werkloosheid uitkeringen zou de TCO voor de gehele maatschappij wel negatief kunnen uitvallen. Wat ik hier probeer te vertellen is dat naar het geheel gekeken moet worden. De businesscase zal dus niet alleen op het niveau van de organisatie die de uitbesteding doet bekeken moeten worden, maar op het niveau van de Nederlandse maatschappij.
@Wilbert: ik mis jou tegenreacties, mede vanwege het feit dat jouw misvattingen flink bekritiseerd worden.
@Leendert
Mogelijk ben je op verkeerde been gezet door mijn reacties, het gaat om merites van primus inter pares in de sourcing want zoals Equihold liet zien nog vaak door iemand met weinig affiniteit voor het spel.
Flexibilisering heeft niets met outsourcing te maken als we kijken naar breedtesport, het gaat om de synergie want voor de vervreemding door commodificatie verwijs ik je naar Georg Simmel. Er zit dan ook nog een verschil tussen exception- and exemption management als het om de flexibilisering van de arbeid gaat.
Ben ook benieuwd of Wilbert nog gaat reageren, denk namelijk dat het eerder de misleidende communicatie is die nu de markt voedt.
Ik realiseer me dat ik in een aantal reacties op recente artikelen over outsourcing redelijk fel van leer trek – wat me niet altijd in dank wordt afgenomen.
Inderdaad, flexibilisering is niet iets van de laatste tijd en ben ik me er ter dege bewust dat het niet tegen te houden is.
Maar feit is wel dat veel van de maatregelen die bedrijven hebben genomen om een flexibele arbeidsschil te creëren, de rekening hiervoor neerleggen bij de mensen die mogen blijven en bij degene die ze de laan uit sturen. Een paar voorbeelden:
(1) – Voor zover nog niet opgevallen: verdeeld over een periode van pak hem beet 10 jaar gaat iedereen met een bruto jaarinkomen van zeg 70k of meer tussen de 10 en 20% inleveren. Voor zover al niet gebeurd vervallen allerhande toeslagen, vervallen vormen van studiefinanciering, worden bepaalde premies verhoogt en vervalt een deel van hypotheekrente aftrek. Om er maar eens paar te noemen.
(2) – In de afgelopen jaren is alles rondom WW en bijstand steeds verder uitgehold met daarnaast allerhande regeltjes die elke creatieviteit van een werkeloze om zelf inkomen te genereren meteen de grond in boren. Zo mag je als WW-er wel een bedrijf starten. Maar randvoorwaarde is wel dat dat “bedrijf” binnen een jaar winstgevend moet zijn. Dat lijkt me een mission-impossible kijkend naar alle andere regelgeving…
(3) – Door allerhande bezuinigingsoperaties zijn behoorlijk wat mensen in de bijstand terecht gekomen. Onder de noemer maatschappelijke participatie wordt er een stevige druk uitgeoefend op bijstandgerechtigden om werk te gaan doen wat eerder werd gedaan door iemand met een of ander dienstverband. Zo kwam ik recentelijk iemand tegen die in dienst was bij een gemeentelijke instelling, in zijn proeftijd ontslagen werd, vervolgens in de bijstand kwam en op straffe van geen uitkering hetzelfde werk moest gaan doen waar die de maand daarvoor was aangenomen!
Daarom blijf ik van mening dat zowel bedrijven als overheid andere keuzes moeten maken dan nu gebeurd. Een paar voorbeelden/alternatieven:
Bedrijven: als er mogelijkheden zijn om beter en/of goedkoper te produceren en leveren, neem in de afweging dan ook de alternatieven en de indirecte gevolgen mee. Zoals bijvoorbeeld automatisering-van-de-automatisering en belastingverhoging. Grote kans dat er dan andere keuzes gemaakt worden!
Overheid: hoewel niet iedereen er voor in de wieg gelegd is laat het groeiende leger ZZP-ers zien dat er genoeg mensen in staat zijn om zelfstandig een inkomen te genereren. Geef ze die ruimte – ook al duurt het langer dan een jaar om rendabel te kunnen zijn. Zolang 2 stappen terug gevolgd worden door 3 stappen vooruit gaat het qua inkomsten in ieder geval de goede kant op! Das beter dan jarenlang WW en bijstand.
Daarnaast: stimuleer tevens initiatieven rondom het opzetten van samenwerkingsverbanden (coöperaties?) tussen groepen gelijkgestemde ZZP-ers. Om op die manier binnen die coöperaties een aantal zaken te regelen rondom onderwerpen als pensioen, ziektekosten en wellicht zelfs arbeidsongeschiktheid en inkomensgaranties voor als het ff wat minder is. Grote kans dat hierdoor ook degene die niet als ZZP-er aan de slag kan of wil hierin toch een bron van inkomsten heeft…
Maatschappelijk:
Laten we elkaar de ruimte geven en gooi die afrekencultuur het raam uit. Mijn inschatting is dat we alleen dan *echt* meters kunnen maken. Want geloof me – we zullen alle creativiteit nodig hebben om als bevolking opnieuw een bestaan op te bouwen! In dat proces zullen heel veel fouten gemaakt worden. Maar nogmaals, zolang 2 stappen terug gevolgd worden door 3 stappen vooruit bewegen we in ieder geval de goede kant op!
Dat zoiets niet van vandaag op morgen geregeld is moge duidelijk zijn – Rome was immers ook niet binnen een jaar gebouwd… Maar het is uiteindelijk wel een mooie stad geworden!
🙂