Telecombedrijven en internetproviders hoeven geen metadata van internet- en telefoniegebruik te bewaren. De bewaarplicht, een wet die het verzamelen en opslaan van gegevens over internet- en telefoongebruik van burgers in Nederland verplicht, is door de uitspraak van een rechter in Den Haag buiten werking gesteld.
Volgens de rechter maakt de wet in zijn huidige vorm inbreuk op het Europese mensenrechtenverdrag. In het vonnis erkent de rechtbank dat het opheffen van de bewaarplicht nadelige gevolgen kan hebben voor het opsporen en veroordelen van misdadigers, maar rechtvaardigt dat niet dat de inbreuk op de privacy blijft voortbestaan.
Inbreuk op het Europese mensenrechtenverdrag mag volgens de rechter namelijk enkel als dat ‘strikt noodzakelijk’ is en dat is bij de schaal waarop dat nu gebeurt niet het geval, aldus de rechtbank.
De zaak was aangespannen door verschillende partijen die vinden dat de wet die telecom- en internetaanbieders verplicht om meta-data over communicatiegegevens te bewaren, in strijd is met de privacy van burgers.
De eisers zijn Stichting Privacy First, de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten (NVSA), de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ), het Nederlands Juristen Comité voor de Mensenrechten (NJCM), internetprovider BIT en telecomaanbieders VOYS en SpeakUp. De procedure wordt gevoerd door Boekx Advocaten in Amsterdam.
Bewaarplicht
Onder de Wet Bewaarplicht Telecommunicatie worden sinds 2009 de communicatiegegevens (telefonie- en internetverkeer) van iedereen in Nederland respectievelijk twaalf maanden en zes maanden opgeslagen voor de opsporing en vervolging van strafbare feiten. In het kort geding eisen de organisaties en ondernemingen dat die wet buiten werking wordt gesteld wegens strijd met het recht op privacy.
Volgens de eisende partijen is de Nederlandse bewaarplicht van telecommunicatie (dataretentie) in strijd met fundamentele grondrechten die privéleven, communicatie en persoonsgegevens beschermen.
Heel goed. De bewaarplicht is een veel te grof middel voor het gestelde doel.
Veel liever heb ik een plicht voor eenieder, die in de openbare ruimte zijn of haar mening wil uiten, om dat onder eigen naam te doen. Ik vind dat iedereen in de openbare ruimte moet kunnen roepen wat hij of zij wil, maar wel zó dat je erop kunt worden aangesproken. Wie geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn mening, door anoniem of met een alias iets te roeptoeteren, is laf. Roep je iets, kom dan ook voor je mening uit. Je verschuilen in de anonimiteit is misbruik de vrijheid van meningsuiting. Zeg wat je wilt in de openbare ruimte, en gun elke ander het recht op weerwoord! Wil je niet uitkomen voor jouw mening, blijf dan weg uit de openbare ruimte…
Stef Joosten
@Stef Joosten: helemaal mee eens! Alle anonieme vuilspuiters weren; alleen met naam en email adres (dat laatste hoeft wat mij betreft alleen bij de houder van de site bekend te zijn om spammers te voorkomen).
Dat ik hier (weliswaar gemodereerd) kan reageren zonder dat ik vooraf heb ingelogd, zou dus niet meer kunnen. Terecht!
Hans
Ivo exit, deze wet ongeldig, het wordt nog wat met ons landje!
@Stef
Dat heeft een flink aantal mensen het leven gekost, wel eens bij stil gestaan?
@Jan van Leeuwen. Onze ouders en grootouders hebben daar bij stil gestaan en die hebben dat heel bewust gedaan. Daardoor kunnen wij zeggen wat we willen.
Jouw argument slaat nergens op. Wees blij dat er mensen zijn dit deze prijs willen betalen. Had jij dat willen doen?
Stef, je noemt twee tegenstrijdige dingen. Enerzijds dat de bewaarplicht de privacy schendt, anderzijds dat iedereen alles op eigen naam moet doen. Waar blijft onze privacy dan in laatste geval? Om nog maar te zwijgen inderdaad over het onderwerp dat Jan aanhaalt.
Maar eerder nog vind ik dat de beide onderwerpen niets met elkaar te maken hebben.
De uitspraak van de rechter dat de wet in zijn huidige vorm inbreuk op het Europese mensenrechtenverdrag maakt is heel belangrijk in een tijd dat het argument terreurdreiging doel en middelen tracht te verwisselen.
De openbare pleidooien om gegevens te bewaren én op verzoek ter beschikking te stellen aan overheidsinstanties zijn veel te grofmazig. Het recht op privacy vereist een zorgvuldige aanpak, die garandeert dat onder welke omstandigheid ook de privacy van mensen, die niets met criminaliteit en/of terrorisme van doen hebben, gehandhaafd blijft. Om dat te garanderen zou bijvoorbeeld de bewijslast moeten worden omgedraaid.
Stef bedient zich van de zelfde methoden die de genoemde omstreden wet beoogde.
Vrijheid van meningsuiting wil ook zeggen dat je dat anoniem mag doen, ongeacht wat een ander daar dan weer van vindt.
Even naar de actualiteit, er zijn aanhangers van een bepaalde politieke partij die helemaal niet zo zuinig zijn met hun mening en daar voor afgestraft worden (anoniem wel te verstaan).
Hoewel hun mening niet overeenkomt met die van mij mag eenieder zijn verhaal doen.
Mijn naam is overigens Repelsteeltje
@Bert
ik begrijp je reaktie niet. Anoniem kritiek kunnen geven is essentieel voor een vrije maatschappij, we kennen allemaal de regimes waar je omgebracht wordt als je een mening ventileert en die niet gewenst is.
Daar is anonimiteit van levensbelang.
Helemaal eens met Jan: vrijheid van meningsuiting impliceert ook om dat in alle anonimiteit te doen!
Stemrecht is de meest fundamentele vorm van meningsuiting, en juist dat is zwaar afgeschermd met anonimiteit. Zelfs vrijwillige opgave van die anonimiteit (stemfies, iemand meenemen in het stemhokje) wordt met grote argwaan bekeken. En als iemand met zeer exclusieve apparatuur wellicht de kleur van het logo van de partij waar je op stemt zou kunnen afluisteren dan gooien we subiet de stemcomputers op de schroothoop (alsof tellen met de hand betrouwbaarder is. drie keer hertellen en drie keer een andere uitkomst….).