Telecombedrijven en internetproviders hoeven geen metadata van internet- en telefoniegebruik te bewaren. De bewaarplicht, een wet die het verzamelen en opslaan van gegevens over internet- en telefoongebruik van burgers in Nederland verplicht, is door de uitspraak van een rechter in Den Haag buiten werking gesteld.
Volgens de rechter maakt de wet in zijn huidige vorm inbreuk op het Europese mensenrechtenverdrag. In het vonnis erkent de rechtbank dat het opheffen van de bewaarplicht nadelige gevolgen kan hebben voor het opsporen en veroordelen van misdadigers, maar rechtvaardigt dat niet dat de inbreuk op de privacy blijft voortbestaan.
Inbreuk op het Europese mensenrechtenverdrag mag volgens de rechter namelijk enkel als dat ‘strikt noodzakelijk’ is en dat is bij de schaal waarop dat nu gebeurt niet het geval, aldus de rechtbank.
De zaak was aangespannen door verschillende partijen die vinden dat de wet die telecom- en internetaanbieders verplicht om meta-data over communicatiegegevens te bewaren, in strijd is met de privacy van burgers.
De eisers zijn Stichting Privacy First, de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten (NVSA), de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ), het Nederlands Juristen Comité voor de Mensenrechten (NJCM), internetprovider BIT en telecomaanbieders VOYS en SpeakUp. De procedure wordt gevoerd door Boekx Advocaten in Amsterdam.
Bewaarplicht
Onder de Wet Bewaarplicht Telecommunicatie worden sinds 2009 de communicatiegegevens (telefonie- en internetverkeer) van iedereen in Nederland respectievelijk twaalf maanden en zes maanden opgeslagen voor de opsporing en vervolging van strafbare feiten. In het kort geding eisen de organisaties en ondernemingen dat die wet buiten werking wordt gesteld wegens strijd met het recht op privacy.
Volgens de eisende partijen is de Nederlandse bewaarplicht van telecommunicatie (dataretentie) in strijd met fundamentele grondrechten die privéleven, communicatie en persoonsgegevens beschermen.
Stel dat je nou eerder veroordeeld bent geweest, met als bewijslast die metadata. Of dat je nog een rechtzaak hebt lopen. Volgens de rechter is het bewaren ervan kennelijk “in strijd met fundamentele grondrechten die privéleven, communicatie en persoonsgegevens beschermen.”
Moet de aanklager dan aantonen dat het verkrijgen van de gegevens strikt noodzakelijk was (geweest) ? …
Felicitaties voor de organisaties die deze zaak gewonnen hebben. Een bewijs dat als mensen samenwerken er spijkers met koppen geslagen kunnen worden en dat de overheid teruggefloten kan worden met doorgeschoten methodes die ook nog eens niets opleveren voor hoge kosten.
En nu er een nieuwe minister voor Justitie en Veiligheid komt kan deze ook gaan beginnen om werk te maken dat de Politie haar werk ook goed kan doen zodat ze in vergelijk met bijv. Duitsland betere resultaten boeken want die cijfers liggen ver achter.
@Felix
Dat moet je een jurist vragen en a.u.b. hier verslag doen.
Zal dit een echt overwinning zijn op de privacy van de Nederlandse burgers of een pyrrusoverwinning als blijkt dat de politiek een wet wil aannemen dat er een nieuwe aangepaste bewaarplicht zou komen. Of komt hier dusdanige weerstand tegen van ons allen dat ze niets anders kunnen doen dan deze plannen te schrappen?
Bron:
http://www.privacynieuws.nl/nieuwsoverzicht/internet-en-telecommunicatie/bewaarplicht-dataretentie/14500-rechter-zet-streep-door-bewaarplicht-kpn-dochters-stoppen-gelijk-met-opslag-politiek-weet-echter-niet-van-ophouden.html
Ik ben het compleet met Stef oneens. Wel kan een zwaar negatieve reactie uit de anonimiteit met een korrel zout nemen.
Een mening kan ook heel makkelijk fout geïnterpreteerd worden en/of het kan een sociaal/economische onwenselijke mening zijn wat demonisering zou kunnen uitlokken. Zie de opmerking van Repelsteeltje.
Deze rechter is verstandig, het middel is erger dan de kwaal. Als het echt zo belangrijk is dan moeten er ook statistische gegevens gepubliceerd worden hoeveel meer opsporingsacties en hoeveel meer criminele zaken er door zijn opgelost.
De tendens is ook het na-aapen van buitenlandse inlichtingendiensten. Ze willen te graag meedoen. Verzamelen van dat van alle burgers geeft een totalitaire macht aan de overheidsinstanties. Het wordt daardoor een soort statussymbool dat lijkt op Stalinisme en Maoïsme. Nu kennen we dat alleen nog in Noord-Korea, maar in de westerse wereld ligt dit met het verzamelen van data op de loer.
Stel dat er weer een Nazi regering in Europa aan de macht komt, en dat is zeker niet onmogelijk, dan hebben ze gelijk een schat van een database.
IBM heeft in de oorlogsjaren ook op grote schaal data verzameld voor de Nazi’s met behulp van ponskaarten machines. Je zou verwachten dat hier “Lessons Learned” uit worden getrokken, maar helaas is de verzamelwoede te groot.
Een brede maatschappelijke discussie zou ten grondslag moeten liggen aan de informatiebehoefte van de staat.
ER moet ook nog een rechter gaan eisen dat de tot nu toe verzamelde dat moet worden vernietigd. Dat is nog steeds een bron van privacyschending. De providers willen daar nog mee wachten of eerder kijken wat ze daarmee willen. Geld is de drijfveer om daar mee te wachten. Die data is een vermogen waard. Het verhandelen moet beschouwd worden als een onrechtmatige daad, het is onrechtmatig verkregen informatie.