Elke werkdag behandelt Computable een onderwerp waarover lezers kunnen discussiëren. Vandaag over de ambities van de Rijksoverheid om meer te investeren in eigen ict’ers. Zowel qua opleiding als qua aantal ict-professionals. Het salaris kan een struikelblok zijn.
De nieuwe investering in ict-expertise en -mankracht is in reactie op het kritische rapport ‘Grip op ICT’ van de tijdelijke commissie ICT-projecten. De Rijksoverheid wil de kwaliteit van het eigen ict-personeel opvoeren en kiest daarbij voor interne opleiding van die mensen. Daarnaast wil het Rijk het aantal professionals voor informatie management verdubbelen (van honderd naar tweehonderd fte). Hiervoor zal de overheid diep in de buidel moeten tasten, om op te boksen tegen de salarissen voor kundige ict’ers op de commerciële markt. Wat vind jij?
Het scheelt eraan welke ICT-ers je zoekt. Zoek je het in de consultancy, advies en management dan zul je diep in de buidel moeten tasten. Zoek je technische mensen dan zal je minder hoeven te betalen. Maar de overheid betaalt toch een respectabel salaris? Het enige wat ik kan denken is dat salarissen voor uitvoerend personeel wat omhoog zouden kunnen, dat is echter iets wat over de hele linie geldt, dus niet alleen ICT. Dat gaat ook voor bv de zorg en het onderwijs zijn.
Ze tasten nu ook al diep in de buidel door expertise en handjes in te huren. Kijkend naar de inuurtarieven van sommige rollen in de ICT-sector (en overigens ook andere sectoren) is het een kwestie van een rekensommetje wat op termijn het goedkoopste is.
Gezien het aantal ICT-ers wat nodig is, en gezien de reeds staande overheids-organisatie, zijn de additionele personeelskosten te verwaarlozen.
Maar zoals Louis al aangeeft, de overheid is vooralsnog gebonden aan haar salarisbouwwerk, welke niet altijd marktconform is. Ook daar zal in geïnvesteerd moeten worden.
Verder is het niet alleen een kwestie van kwaliteit (beter opleiden) en kwantiteit (verdubbeling van FTE’s) lijkt me.
Ik mag namelijk toch hopen dat men ook kijkt naar de wijze waarop men visie/missie/regelgeving vertaalt naar een *uitvoerbare* strategie. Hier ligt mijnsinziens een veel grotere uitdaging welke verder gaat dan alleen ICT…
Op zich een goede ontwikkeling dat het besef nu komt bij de overheid dat men de kennis en expertise mist.
Toevallig zit ik nu bij een overheidsorganisatie als inhuur en ik merk dat men hier wel bezig is om iedereen een brede skillset aan te meten door cursussen etcetera.
In het korte artikeltje hierboven lees ik interne opleiding. Dat is dan een aangepaste cursus? Daar zie ik een hoop nadelen in. Je kunt ICT personeel beter naar ‘echte’ cursus centra sturen zoals een Global Knowledge bijvoorbeeld.
@Louis Kossen Wellicht dat de salarissen voor managementposities eens wat verlaagd kunnen worden. Managers bij de overheid zijn generalisten zonder specifieke competenties. (ICT) specialisten zouden meer moeten verdienen dan deze groep.
Salaris is niet het issue. Ik kan mooi geld verdienen bij de overheid maar bedank nadrukkelijk voor de stroperige, trage, niet deskundige en niet resultaatgerichte werkwijze van de overheid.
Een moderne overheid die resultaatgericht gaat werken, moderne technologien omarmt, moderne werkmethodes gaat veel meer mensen trekken die er graag willen werken.
De oude spullenboel met extra geld voor de externen gaat niet de juiste mensen opleveren.
Men mist toch vooral de expertise om met implementeerbare wetgeving te komen.
Het probleem zit niet in salaris alleen. Het zit hem meer in het niveau en de manier waarop besluitvorming plaats vindt.
Zoals Professor Jerry Luftmann zegt: “Het is een probleem dat veel mensen uit de IT de business niet begrijpen. Het is inmiddels een veel groter probleem dat de business de IT niet begrijpt.”
Hierdoor worden beslissingen over de IT genomen door mensen die geen idee hebben wat de consequenties zijn van die beslissingen. Dat geldt voor visies, projecten, instandhouden, budgetten, etc.
Bijv: te vaak worden budgetten zodanig neerwaarts bijgesteld (door de bedrijfspolitici) dat uiteindelijk (na enkele jaren) de IT instort. Te vaak wordt IT gezien als kostenpost ipv een enabler of een voorziening waar (tijdelijk) concurrentievoordeel is te halen.
Als dit al geldt voor de IT, dan geldt dit in overtreffende trap voor de security in IT.
Dit is overigens een breder probleem dan IT alleen. Ik hoor mijn kinderen zeggen dat ze vooral niet de techniek ingaan (minder salaris, minder carriere kansen, meer studeren, opgescheept zitten door verkeerde beslissingen, op je kop krijgen als het fout gaat, etc). Ze gaan veel liever het management of het bestuur in (hoger salaris, minder risico, meer aanzien, meer bevoegdheden, etc). En ja, dat heeft voor- en nadelen. Daar ga ik niet over. Ik hoor het alleen maar zeggen.
Beter betalen is absoluut een voorwaarde, daarme stopt of start alles.
En inderdaad men moet de specialist meer gaan betalen dan de generalist immers dat wat schaars is nu eenmaal meerd geld waard.(John Maynard Keynes)
Soms lijkt het alsof de IT specialist freelance moet worden om een fatsoelijk salaris te krijgen(vergelijkbaar met de semi competente management helden die hem aansturen(lees:schuld geven van hun fout beslissingen)
Idee van intern opleiden klinkt leuk maar zolang er nog steeds een grote afhankelijkheid is van de leveranciers dan blijft externe kennis noodzakelijk. Maar in ieder geval lijkt het besef gekomen dat je de kennis intern moet borgen, dat is dan wel weer winst.
Wat geen winst is betreft idee van meer salaris, een opportunistisch marktmechanism wat op basis van de wet van Parkinson nog te vaak leidt tot fenomeen dat in een hiërarchie elke werknemer stijgt tot zijn niveau van incompetentie. Parkinson formuleerde die wet op basis van de waarneming dat ambtelijk apparaat toe nam terwijl Britse imperium afnam, redelijk parallel aan wat nu gaande is met het rijks ICT beleid.
Een andere wet die Parkinson formuleerde was de trivaliteitswet, deze stelt dat er meer aandacht besteed wordt aan dingen die er niet toe doen dan aan de dingen die er wel toe doen als kennis over het onderwerp ontbreekt. Bijvoorbeeld drie weken lang zeuren over de kosten van een uitbreiding (of vervanging) terwijl verlies van stilstand per dag al meer kost doordat er geen focus is op het rendement.