De gemeente Amsterdam mag een parkeerder die zijn kenteken verkeerd invoert in de parkeerautomaat geen boete geven als hij kan bewijzen dat hij heeft betaald. Dat heeft de rechtbank Amsterdam bepaald in een rechtszaak die was aangespannen door de voorzitter van Privacy First, Bas Filippini. Hij is fel tegenstander van het verplicht invoeren van een kenteken bij betaald parkeren en stelt dat dit in strijd is met privacy-regels.
De rechtbank in een toelichting op de zaak: ‘De autobezitter was in beroep gegaan tegen de opgelegde boete omdat hij wel parkeergeld had betaald, maar bewust had geweigerd zijn kentekengegevens in te voeren. Hij beschouwt de registratie en opslag van deze gegevens als ongerechtvaardigde inbreuk op zijn privacy.’
Volgens de rechter is de regel van de gemeente dat zonder de juiste invoering van het kenteken direct sprake is van onbetaald parkeren in strijd met de wet. ‘Dat een controleur geen betaling heeft waargenomen, is weliswaar op zichzelf een toereikend bewijs dat er niet is betaald, maar de parkeerder kan vervolgens op verschillende manieren tegenbewijs leveren van de betaling. Lukt dat, dan kan er geen boete (naheffingsaanslag parkeerbelasting) worden opgelegd.’ In de zaak van Filippini en een vergelijkbare zaak die eerder plaatsvond, is met een betaalbewijs en een pashouderbon het tegenbewijs geleverd. De voorzitter van Privacy First reageert: ‘De burger heeft dus nu de vrije keus of hij zijn gegevens weg wil geven aan de gemeente.’
Privacy-vraag niet beoordeeld
De vraag of het invoeren van het kenteken een inbreuk op het recht op privacy inhoudt, is door de rechter niet beoordeeld. De rechtbank schrijft dat het aan die beoordeling niet is toegekomen omdat de boete al om een andere reden is vernietigd, namelijk het geleverde betaalbewijs.
Privacy First is teleurgesteld dat de rechter niet heeft getoetst of het invoeren van kentekens in strijd is met privacy-regels. Filippini: ‘Het is jammer dat de rechtbank het systeem niet heeft getoetst aan de verdragen voor de mensenrechten.’ Hij blijft bij zijn stelling dat kentekenparkeren door de verplichte registratie van kentekens en het gebrek aan anonieme betalingsmogelijkheden in strijd is met het recht op privacy. Filippini: ‘Iedere vrije burger heeft immers het recht op privacy in de zin van anonimiteit in de openbare ruimte, ook als men ergens de auto parkeert. Dit recht wordt beschermd door artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.’ Filippini gaat dan ook in beroep tegen de uitspraak.
Gevolgen andere gemeenten
In steeds meer Nederlandse gemeenten wordt kentekenparkeren ingevoerd. Maar parkeerders die hun kenteken niet willen invoeren kunnen er aan de hand van deze uitspraak voor kiezen om dat niet te doen. Bovendien zal de rechter zich in deze zaak mogelijk moeten buigen over de vraag of de parkeerregels in strijd zijn met privacy-wetgeving.
@Jan:
De analogie naar de voormalige DDR kan ik wel begrijpen. De overheid verzamelt zoveel informatie over je handel-en-wandel dat je bij een eventuele misstap al meteen met 10-0 (of meer) achterstaat. Met als gevolg dat iemand op voorhand al schuldig is bevonden en men zonder verdere toetsing overgaat naar veroordeling en straffen. Als burger mag je dan achteraf proberen je gelijk te halen – zie bovenstaand artikel.
Verschil met de voormalige DDR is dat het destijds gebeurde vanuit een meer dictatoriaal kader en straffen vaak zelfs gekoppeld waren aan fysiek geweld. Terwijl het vandaag de dag vanuit een juridisch kader gebeurd en gekoppeld is aan verbaal geweld, boetes en celstraffen – met vooral veel boete clausules en stafkortingen. Het doet dus iets minder “pijn”…?
Met juridisch kader bedoel ik dat, net als bij de voormalige DDR, de overheid in een positie zit dat ze wet- en regelgeving naar hun hand kunnen zetten. Kijkend naar de wetten van de laatste jaren, dan lijkt men daarbij op hoofdlijnen twee doelen na te streven (die elkaar ook nog eens versterken).
Het eerste doel is juridisch een zodanig kader neer te zetten dat aanvechten vrijwel kansloos is. Voor zover dat toch gebeurd is er een legertje juristen beschikbaar met een eindeloze bron aan financiële middelen – waarover later meer…
Tweede doel is een ontmoedigingsbeleid door het juridische proces rondom het toetsen van eerder uitgevaardigde wetten en regels zodanig complex te maken dat mensen al in een vroeg stadium afhaken – voornamelijk vanwege het gebrek aan financiële middelen.
Dan de financiële middelen – het bizarre hierbij is ook nog eens dat de overheid in ieder geval een deel van je belastinggeld gebruikt om hun legertje aan juristen te betalen. Van datgene wat je na belastingen overhoud mag je dan je eigen jurist gaan betalen. Ter illustratie – doorgaans blijft er zo een 10-20 cent over van elke euro die je (op papier) verdient.
Overigens is het dan ook nog zo dat van elke euro die je uitgeeft aan een jurist er alsnog minstens 50% weer terugvloeit in de schatkist van diezelfde overheid… kortom – voelt als een mission-impossible… 🙁
Misschien ben ik met dit alles nu even wat (te?) zwartgallig. Ook is er wellicht sprake van een (lichte?) vorm van paranoia. Maar volgens mij beschrijft dit redelijk goed hoe op dit moment het samenspel tussen overheid en burgers in elkaar steekt – zeker op het moment dat die twee het eventjes niet met elkaar eens zijn.
🙂
Je vergeet nog maar een aspekt, de grote corporations en hun invloed.
Op 1 euro-parlementarier vindt je momenteel minstens 3 lobbyisten,
politici wordt na de politische carriere een dikbetaalde baan beloofd.
Sinds de val van “het ijzeren gordijn” is het aantal afluisterschandalen met sprongen gestegen in heel europe.
Mijn vrouw is ooit gevlucht uit een “communistisch” land en vraagt zich af waarom vandaag de dag de praktijken van “politici” dezelfde zijn als toen. Fysiek geweld komt ook vandaag de dag voor, vraag het maar eens aan de oostenrijkse dierenbeschermers die met geweld uit hun huis gehaald zijn en tot 3 maanden in de cel gezeten hebben zonder proces. Allen inmiddels vrijgesproken maar wel geruineerd. En dat gebeurt in heel “demokratisch europa”.
Vandaar mijn afkeer van Opstelten en dataverzamelaars.
Volgens mij gaat deze discussie veel te ver door op zaken die niets meer met het onderwerp te maken hebben.
Zou het niet zo zijn dat ‘kenteken parkeren’ uitsluitend is ingevoerd om er voor te zorgen dat elke afzonderlijke parkeerder er ook daadwerkelijk voor betaalt?
Ergo: gewoon een manier om extra te cashen.
Oh ja, en waarom geven wij maar al te graag onze gegevens door op LinkedIn, Facebook en andere social media sites, vullen we ze in bij internetwinkels en op aanmeldingsformulieren voor goede doelen, loterijen en op kortingskaarten voor willekeurig welke winkel(keten)? En waarom gaan we dan nu moeilijk doen over kentekenregistratie terwijl via de meeste snel- en toegangswegen allang is gesignaleerd dat je op weg bent naar, of je al bevindt in bijvoorbeeld Amsterdam?
hk leest, neem ik aan, nooit een privacy-reglement voor het invullen van gegevens.
@HK:
Registratie is een ding. Wat er vervolgens mee gebeurd is een ander.
En mijn zorg zit hem in het tweede.
Uit het artikel blijkt dat als ik bij het invoeren van het kenteken een tikfout maak, er zonder pardon een boete opgelegd wordt. Er is een rechtszaak nodig om dat ongedaan maken.
Argumentatie: op mijn kenteken is op dat moment geen betaling van parkeergeld vastgesteld. Daarmee heb ik de wet overtreden en dus is een strafmaatregel op zijn plaats.
Dat er wat anders aan de hand kan zijn en ik wel degelijk betaald kan hebben is geen onderdeel van de vergelijking. Om dat alsnog af te dwingen is een rechtszaak nodig.
Voor die rechtszaak zijn er tenminste twee advocaten nodig, een rechter, een griffier en een officier van justitie. Alle 5 (!) worden (mede) door mij betaald. Een van de advocaten, de griffier, de rechter en de officier van justitie betaal ik indirect via de verschillende vormen van belasting.
De tweede advocaat stuurt mij een factuur. Van het bedrag wat daar op staat verdwijnt minstens de helft weer in de schatkist van de overheid.
Hoezo niets met het onderwerp “kentekenregistratie” te maken?
Juist wel – dat noemen ze tegenwoordig een “waarde”-keten!
En inderdaad, het is gewoon een manier om extra te cashen. Want de angst dat een gang naar de rechter duurder uitpakt dan de boete betalen zorgt ervoor dat de meeste mensen de boete maar betalen.
Alternatieven?
(1) – Een briefje/mailtje/belletje naar de ketentekenhouder met het verzoek om voor een bepaalde datum een betaalbewijs te overleggen.
(2) – Automatiseer dan de keten; van het inrijden tot en met betalen en uitrijden (zoals bijvoorbeeld parkeren op P3 van Schiphol)
(3) – Terug naar het bonnetjes tijdperk.
Maar hoe dan ook, geef me op zijn minst het voordeel van de twijfel!
Scheelt meteen ook een hoop belastingcenten.
🙂
Ik ben het met hk eens, deze maatregel is enkel om te cashen bedacht. Je kan immers geen parkeerbonnetje meer doorgeven. Als ik ga shoppen en ik betaal voor zeg 4 uur en het zit mee en ben na 3 uur terug, dan kan ik mijn bonnetje doorgeven aan iemand die nog een er nog een uur gebruik van kan maken.
Daar is op zich niets mis mee, ik heb de parkeerplek immers voor 4 uur “gehuurd” en het zou niet uit mogen maken of ik daar dan zelf of iemand anders op laat parkeren.
Met die kentekenregistratie kan men dus dubbel cashen. Als ik na drie uur vertrek moet de volgende toch betalen, ondanks dat ik die plek voor vier uur “gehuurd” heb.
De echte reden is dat men op deze manier de parkeertijden naast de ritstaten voor inkomstenbelasting kan leggen. Dat levert de staat veel geld op.
“Met als uitgangspunt “betaald parkeren met zo min mogelijk handmatige controles” is het gebruik van kentekens een logische gedachte. Het kenteken is uniek en gekoppeld aan maximaal één, ook weer, uniek persoon.”
Hoezo uniek? Er worden per jaar 40.000 kentekens vervalst in Nederland.
@hk:
“Oh ja, en waarom geven wij maar al te graag onze gegevens door op LinkedIn, Facebook en andere social media sites, vullen we ze in bij internetwinkels en op aanmeldingsformulieren voor goede doelen, loterijen en op kortingskaarten voor willekeurig welke winkel(keten)? En waarom gaan we dan nu moeilijk doen over kentekenregistratie terwijl via de meeste snel- en toegangswegen allang is gesignaleerd dat je op weg bent naar, of je al bevindt in bijvoorbeeld Amsterdam?”
Omdat de ENE PERSOON zijn gegevens openbaar maakt via allerlei sites, mag EEN ANDER zijn privavy niet willen beschermen? Hoe krom kan je denken.