Ik geef mijn vrouw dit jaar met Sinterklaas een bon voor vijf minuten onbeperkt winkelen. Dit cadeau kost me niks. Ze kan namelijk toch niet kiezen in vijf minuten. Ik heb weleens het idee dat ict-systemen wel in vijf minuten worden gekozen. Dit is niet echt slim, want een systeem kies je meestal voor een langere tijd.
Hoe langer je ergens aan vast zit, des langer moet je er ook over nadenken voordat je ergens ‘ja’ op zegt. Daarom moet je in een selectietraject voor een ict-systeem ook nooit mensen met een tatoeage mee laten beslissen. Ik zeg overigens niet dat mensen met een tatoeage dom zijn, maar als ik bijvoorbeeld een goed financieel advies nodig heb en ik zie dat je een tatoeage hebt dan zeg ik: ‘Nee, joh, laat maar. Ik vraag het mijn dochter van negen wel. Die neemt ook altijd van die kortetermijnbeslissingen.’
Het ergste zijn van die vrouwen die zo’n verschrompeld stuk zeewier boven de billen hebben laten tatoeëren. Zo’n tatoeage lijkt een goed idee als je negentien bent en op vakantie bent in Salou, maar als je 86 bent zit die tatoeage er nog steeds. De verpleegster die jouw rug dan schoonmaakt ziet niet meer dat het een tatoeage is dus die probeert het schoon te schrobben.
Een ict-systeem kies je niet voor vandaag. Die moet met je mee veranderen. De meest dodelijke vraag bij een sollicitatiegesprek is vaak: ‘Stel, we zijn vijf jaar verder: waar zie jij jezelf dan staan?’ Het liefste antwoord je dan: ‘Nou, ik hoop niet op jouw plek, want dan moet ik ook van die suffe vragen stellen.’ Maar deze vraag moet je wel aan ict-leveranciers stellen. Waar staat deze oplossing over vijf jaar? Mensen denken bij de keuze van een systeem vaak hoe het het huidige werk makkelijker kan maken. Maar probeer eens verder te denken. Hoe kan het systeem mijn huidige werk overbodig maken? Waar zie ik mezelf over vijf jaar?
Je moet er altijd rekening mee houden dat tijden veranderen. Ik stond laatst bij een paskamer waar een vrouw met een net iets te fors achterwerk, een veel te strakke broek aantrok. Zij vroeg aan de verkoopster: ‘Krimpt deze broek ook?’ Ik had het grappig gevonden als de verkoopster had gezegd: ‘Nee de broek krimpt niet. Tenminste niet als u op hetzelfde gewicht blijft.’
En zo is het ook met ict-systemen. Je moet ze op de groei kopen.
Deze column is eerder verschenen in Computable magazine jaargang 48, nummer 1 van januari 2015.
Ik heb een tatoeage waar ik lang over nagedacht heb, en die is gebaseerd op de onvoorwaardelijke liefde van en voor mijn vrouw en kinderen, zeker nadat ik ziek ben geweest. (gelukkig goed afgelopen) On topic: ik vind het helemaal geen vanzelfsprekendheid dat je systemen op de groei koopt. Uiteraard weliswaar afgestemd op de groei van je bedrijf, maar met de verschuiving naar de cloud kun je m.i. in bepaalde gevallen systemen beter op de krimp kopen dan op de groei.
Op de groei kopen?
Omdat arme mensen geen vers/gezond voedsel meer kunnen kopen en alleen nog maar goedkoop fastfood en andere vettigheden kopen?
Als je iets koopt is het handig om een totaalplaatje te maken over de hele periode waarvan je verwacht het te kunnen gebruiken en je dus een inzicht krijgt over de totale kosten en baten. Groei daarbij is niet meer zo vanzelfsprekend meer als het vroeger was.
Zijn mensen met tatoeages dan toch wel dom? De beste Jan die ook reageerde denkt dat groei alleen groter betekent. Als jij groeit, groeit je tatoeage mee. Moet je kijken wat er gebeurt als je groeit in je ontwikkeling, dan laten de meeste mensen tatoeages weer weghalen.
Wat een vooroordelen. Over vrouwen, mensen met tatoeages en over het kiezen van een ICT oplossing…
Ben gek op ’n ta(t)boe.
Zelfs als ’t gedrukt staat.
Hoe heten die dingen ook alweer, Atari?
Maar nog gekker ben ik op Jacob.