Terugkijkend op de jarenlange evolutie van it-systemen, van de ponskaart tot internet of things (IoT) blijf ik mij verbazen over één ding: Elke cio en it-manager weet dat de aanschafprijs van software of cloud diensten maar een klein gedeelte van de totale kosten is. Het in de lucht houden kost vele malen meer. Waarom kan dit niet beter en dus goedkoper?
Omdat it-oplossingen ook steeds complexer worden, wordt het in de lucht houden van deze oplossingen ook steeds complexer. De introductie van service oriëntatie, cloud computing, apps, micro services en IoT maakt het allemaal niet makkelijker. Waar je voorheen nog gewoon een erp- systeem implementeerde, wat alle functionaliteiten in één mooie monolitische applicatie biedt, bestaat ‘de applicatie’ (is dat nog een valide concept?) tegenwoordig uit vele bewegende onderdelen en aan elkaar ‘geknoopte’ componenten. Sommige delen draaien in je eigen datacentrum, sommige in de cloud en sommige op je mobiele device. Hoe houdt je zulke complexe omgevingen beheerbaar, veilig en voorspelbaar?
Tijdens een traject bij een groot Nederlands oliebedrijf leerde ik voor het eerst de term ‘supportability’ kennen. Later kwam die term zelfs terug in de tijdelijke functie die ik daar vervulde: sr. supportability consultant. Wow, mooie titel! Weliswaar vervulde ik die rol alleen in de wereldwijde ‘integration services’-afdeling, maar dat maakte het juist ook cruciaal. Want, hoe worden alle bewegende onderdelen in een complexe ‘applicatie’ aan elkaar geknoopt? Juist, door middel van integratietechnologie. En wat gebeurt er als dat niet feilloos werkt? Juist, dan dondert alles om.
Hybride
Die integratietechnologie is tegenwoordig ook niet meer één product dat je even installeert (of aanzet, in het geval van PaaS of SaaS integratie). De integratietechnologie is ook hybride geworden, en bestaat uit zaken als api-management tot en met een service bus met eventueel bijbehorende master data services, enzovoort.
Het valt mij op dat alle grote leveranciers van software en clouddiensten nog veel te weinig aandacht besteden aan de end-to-end governance en application lifecycle management van dit soort complexe, hybride ‘applicaties’. Elk onderdeel op zich kan (meestal) prima gemonitord en beheerd worden, maar helemaal end-to-end? Nee, niet echt.
Supportability is een term die gebruikt wordt om aan te geven welke aspecten rond het ontwikkelen van oplossingen te maken hebben met het supportable maken van deze oplossingen. Dat wil zeggen, bij het bedenken van de architectuur moet direct al aandacht zijn voor supportability. Bij het maken van een functioneel ontwerp moet daar ook gelijk al aandacht voor zijn. Dat betekent dat er direct vanaf het begin mensen van beheer en support betrokken moeten worden bij het traject. Los daarvan zou het fijn zijn als de leveranciers van software en clouddiensten verder kijken dan hun eigen ‘containers’. Een end-to-end visie op governance en application lifecycle management is zeer gewenst. Open standaarden op dit gebied zouden erg welkom zijn!
Oproep
Mijn oproep aan de leveranciers is: in plaats van de zoveelste nieuwe functionaliteit toe te voegen aan de software of clouddienst (ook cool hoor, daar niet van) wordt het tijd om met oplossingen te komen voor het creëren van supportable hybride ‘applicaties’, liefst op basis van een mooie open standaard. Een oplossing die aansluit op bestaande standaarden en beheerprocessen als ITIL, maar die ook mooi ingeplugd kan worden in zowel Eclipse, Visual Studio, VMware, Hyper-V, Docker als Xamarin (om maar een paar kandidaten te noemen). Pas als we op deze manier complexe, hybride ‘applicaties’ kunnen gaan ontwikkelen met een uitvoerbare supportability strategie én de daarbij behorende bruikbare tools, bereiken we een volgende niveau van volwassenheid in de it. En dat is hard nodig.
Helemaal juist Gijs, topartikel.
Waar ik me telkens weer over blijf verbazen is dat het maar door gaat met hijgerig hypen. Is het niet over een zg nieuwe werk of ziens wijze, dan wel de implementatie van een nieuwe tool of manier van implementeren.
Men blijkt maar niet te willen kijken naar de wetmatigheden die IT als vehikel met zich mee brengt waardoor ‘een rode draad’ van Gijs hier hoogst waarschijnlijk een wetmatigheid van IT zelf is.
Less is more
Sta je werkelijk eens een keer stil bij het feit dat je IT ook kunt downsizen, goedkoper maken, sterker maken door en met minder, dan doe je die wetmatigheden voor jezelf eer aan en maak je ook supportability nog sterker en meer een standaard.
Neen, voor mij is IT niet verder door ontwikkelen ‘cout ce cout’. IT voor mij blijft nog steeds ‘Het Vehikel’ besparingen en winst tegelijkertijd te kunnen bewerkstelligen en dat aspect sterker maken door verdere standaardisatie en versterken.
Het laatste te voorziene debacle, bij de gemeente Amsterdam deze keer, toont eens te meer maar weer eens aan. Als je een aantal Standaarden in je manier van werken en processen veronachtzaamd, doordat …. doordat … doordat… dan krijg je dus dat. Met alle schadelijke gevolgen van dien.
Kan IT veel beter en goedkoper? Jazeker. Maar dan moet je twee hele grote vijanden van IT eens durven laten vallen. Commercie en Politiek.
I dare You!
Bij het lezen van de eerste zin kon ik geen grimlachje onderdrukken.
Maar is de auto-industrie geen goed voorbeeld? Daar werken ze allemaal samen en ondanks verschillen en vooral verschillende standaarden kunnen ze het wel opvallen vaak eens worden over gezamenlijke standaarden. Menig auto is een verzameling van onderdelen die niet van de eigen fabrikant hoeven te komen en soms zelfs van de concurrent.
De software industrie is wat dat betreft nog relatief jong en is eigenlijk verpest door de vendor lockin boys. En zien we nog steeds mankerende open standaarden zoals SOAP,HTML(5) en database exports.
Dwing de industrie tot het gebruik van goede open standaarden!
Gaat nogal in tegen lean en focus on core-business als je service providers in de hele keten betrekt. End-to-end as a Service ? En wat doe je zelf dan nog ?
Tot het zover is gewoon Henri en Ewout inhuren, dat ze een oplossing bedenken waar beide een handtekening op zetten. Ruud en Reza evt het Storage performance en IAM/IDM deel laten reviewen.
Beetje vreemd verhaal want supportability valt uiteen in een aantal aspecten waarvan operability er één is terwijl we daar met name aangaande de hardware kunnen constateren dat er al lang enige standaardisatie in management interfaces heeft plaats gevonden als we kijken naar het volgende diagram:
http://www.dmtf.org/componentsdiagram
Dat deze non-functionele aspecten vaak niet meegenomen worden door Enterprise Architectuur is niet zo zeer te wijten aan leveranciers, architecten vergeten nu eenmaal nog vaak dat er naast een businessarchitectuur (die inderdaad opmerkelijk eenzijdig ingevuld wordt met applicaties) ook nog zoiets is als een IT-architectuur waardoor architectuurplaten wel de functionaliteiten laten zien maar niet door welke technische componenten (met versie) deze nu precies geleverd worden.
Deze ‘Governance-as-a-Service’ is mede te wijten aan het feit dat de IT verantwoordelijk is gemaakt voor de levering van allerlei IT services want bij SERVICEABILITY gaat het dus niet alleen om de software upgrades – correctief of adaptief – maar ook alle gebruikelijk hardware vervangingen, monitoring van zowel de events als de belasting en het oplossen van alle incidenten tot aan de uiteindelijk uitfasering die niet zelden voorbij de contracten van allerlei leveranciers gaat.
End-to-end governance betekent namelijk dat je bij het begin al rekening houdt met het einde aangezien het niet echt nieuw is dat soft- en hardware een uiterste houdbaarheidsdatum krijgen. De wetmatigheid van NumoQuest is even sleets als idee dat markt stilstaat omdat je het als klant niet bij kan benen, stilstand is met name in de ICT sector nu eenmaal achteruitgang door niet de wet van Moore maar die van de remmende voorsprong die er nog in allerlei processen zit.
Lekker makkelijk dus om leveranciers de schuld te geven van het feit dat je zelf de processen niet op orde hebt, ITIL is net als Enterprise Architectuur namelijk geen product waar je met plugins even de problemen met governance of intergratie mee op kunt lossen.
Bedankt voor de feedback.
@Ewout: ik ben het niet met je eens. Het verhaal draait met name om hybride. Heb jij wel eens end-to-end ALM, monitoring en run-time governance geprobeerd in een omgeving met meerdere clouds of on-prem / cloud combinaties? Van verschillende leveranciers? Ik heb het niet over governance-as-a-service, maar over de juiste, gestandaardiseerde instrumentatie en APIs om ongeacht de tools (SCOM, Tivoli, HP OpenView, Visual Studio TFS, Eclipse, etc.) toch een end-to-end, cross platform view en management mogelijkheid te hebben.
“Ewout, dat is toch `Work in progress`
`The CMWG will develop a set of prescriptive specifications and sample implementations that deliver architectural semantics as well as implementation details to achieve interoperable management of clouds between service requestors/developers and providers.`
Gijs zal alleen even geduld moeten hebben, men is nog niet zover!
Je bent niet alleen hoor…
http://www.pipelinepub.com/cloud_technology/cloud_standards
En dan verwacht je dat de Directie van een organisatie na het lezen van dit stuk (en de commentaren) nu eindelijk door hebben wat er moet gebeuren?
Het probleem is (en dat geldt voor meerdere artikelen) dat ITers niet duidelijk kunnen maken wat het probleem is (tot en met CIO’s). ITers duiken voor argumentatie te snel de inhoud in en dan is de Directie completely “lost”.
@Gijs
De cloud is gebaseerd op het principe van ‘loosely coupled storage, network and processing’ wat inderdaad voor afstemmingsproblemen in de keten kan zorgen, heb hier meer dan 2 jaar geleden al wat over geschreven in opinie: ‘De cloud beheersbaar maar niet beheerbaar’ als geprobeerd wordt om twee onverenigbare wensen te combineren. Als je functionaliteit onlosmakkelijk koppelt aan bepaalde technische componenten dan ontstaat een directe afhankelijkheid en dit geldt meestal ook voor allerlei drivers, functionaliteit en prestatie is uiteindelijk de som der delen. Je constatering is trouwens niet nieuw als ik kijk naar de governance van SOA, Enterprise Architectuur heeft wat dat betreft nog een blinde vlek voor service support:
A service-oriented architecture can be defined as a way of designing and implementing enterprise applications that deals with the intercommunication of loosely coupled, coarse grained (business level), reusable artifacts (services).”
Vraag is of we stap op de plaats moeten maken in afwachting van leveranciers om probleem op te lossen of juist harder moeten gaan lopen om de ‘Legacy-to-SOA’ uitdagingen in processen op te lossen, betreffende je opmerking hybride stel ik dat de cloud maar één ‘execution environment’ is en probleem van lifecycle management heel wat langer speelt. Vorige week kwam dit trouwens nog ter sprake bij onze oosterburen toen niet alleen geconstateerd werd dat de governance van SOA nog in de kinderschoenen stond maar dat de wijze van implementatie te beschrijven was als 0.9 als we even kijken naar roadmap van Zapthink:
http://www.zapthink.com/2008/09/15/zapthink-soa-implementation-roadmap-30/?file_id=ZapthinkSOARoadMap-2008-reduced-ZTS-GI104-1.pdf
Overwegend dat veel Enterprise cloud oplossingen dezelfde ‘stove pipe’ aanpak is van de jaren 90 waar middels server virtualisatie service delivery versneld is en fysieke footprint verkleind maar uitdaging in service support nimmer opgelost zijn dan heet ik je naar aanleiding van je nieuw opgedane ervaringen welkom in de wereld van de weerbarstige praktijk. Allianz Business Risk Monitor onderkend trouwens ook de ‘Rise of interconnected risk’ welke ontstaan is door het veronachtzamen van de governance doordat er in directiekamers geen belangstelling meer was voor IT omdat enige wat telde kostenverlaging was. Deze week nog een leuk gesprek gehad over support naar gebruikers, tegenwoordig verwijzen ze je in India naar een website en gooien direct daarna de telefoon erop.
@Ewout – kijk nu komen we ergens. Volgens mij zitten we op de zelfde pagina hoor. Nu nog proberen uit te leggen aan “de business” waarom dit zo belangrijk is. En de business vervolgens de leveranciers onder druk laten zetten. Of… bottom-up approach en nu eens een keer de leveranciers in non-functionals laten denken? Tijd voor volwassenschoenen. Leuke opmerking van iemand pas gehoord “jullie (de cloud leveranciers) zeggen wel dat alles goedkoper wordt, maar waarom wordt de rekening dan toch telkens hoger?”.
@Gijs
We zitten misschien in hetzelfde boek maar nog niet op de dezelfde bladzijde, het laisser faire principe aangaande supportability heeft vooral te maken met het feit dat non-functionele processen gezien worden als een kostenpost en niet een besparing. Zoals jezelf al zegt zijn nieuwe functionaliteiten cool en zolang de business niet de pijn voelt van slechte ‘supportability’ zal er dus niet veel veranderen waardoor het dweilen met de kraan open blijft zoals we zien met ontwikkelingen zoals BYO. En zoals ik al stelde maakt directie zich helemaal niet druk om ‘supportability’ op de lange termijn en kijkt alleen naar de kostenbesparingen op de korte termijn.
@RJBuitenhuis
Binnen de IT is uiteindelijk alles Work in Progress, stilstand is zeker in deze sector nu eenmaal achteruitgang. Nu wees ik vooral op initiatief van DMTF naar aanleiding van de roep om standaards aangaande de non-functionele requirements waar dus al internationaal aangewerkt wordt. Natuurlijk kun je ook nog even wachten tot leverancier met een product komt om je processen in te richten met gebruikelijke modulaire licentiestructuur maar dat lijkt me dus een herhaling van fouten, de denkwijze van de jaren 90 die ons nu juist zo opbreekt.