Een paar weken geleden heb ik een presentatie gegeven over ons bedrijfsevent. De bezoekers waren ervaren offshorers en mensen die hun software ontwikkeling offshore plannen. Eén van de vragen die naar boven kwam was ‘wat zijn de valkuilen van offshoring?’. Hoewel ik hier een boek over zou kunnen schrijven (wat ik ook gedaan heb), heb ik hier een top drie gemaakt:
1. ‘Wij tegen hen’- en ‘Ouder-kind’-relaties
Ik zie samenwerkingen over landgrenzen mis gaan wanneer er een ‘wij tegen hen’-atmosfeer ontstaat. Het is menselijk om deze mentaliteit te ontwikkelen. We kijken altijd naar anders mensen als ‘vreemden’, vooral als zij uit een ander land of andere stad komen of een andere religie hebben (toch?). Zo niet, dan zouden we geen oorlogen hebben. Als ons doel ‘samenwerken’ en ‘partnerschap’ is, moeten we voorzichtig zijn met deze mentaliteit.
Als woorden zoals ‘die Indiërs’ of ‘de anderen’ ontstaan, dan is het tijd om te praten. De enige manier om de samenwerking goed te laten verlopen is als we het hebben over ‘wij’; het is één team en samen proberen we iets te bereiken.
Een gelijksoortig patroon is de ‘ouder-kind’-relatie, die vaak ontstaat vanwege de client-leverancier paradigma. Wij zijn de client, dus wat wij zeggen moet gedaan worden. En als zij zeggen dat ze op woensdag 25 mei moeten leveren, dan moeten zij dat ook, anders krijgen ze een boete van ons. Met deze houding is het heel lastig om een goed samenwerkingsverband op te zetten voor een langere periode.
2. Niet genoeg voorbereiding
Ik zie bedrijven maanden spenderen aan rfp’s, het selecteren van het land, praten met leveranciers, proberen de juiste keuze te maken. En wanneer het ‘echte werk’ gedaan moet worden, gaan ze verder zoals ze altijd al deden. Ze organiseren het werk zoals ze dat lokaal ook altijd gedaan hebben. Ze vertrouwen op de leverancier om hen de weg te wijzen (want de leverancier doet dit al jaren).
Wat nodig is, is focus op twee dingen: het selecteren van de juiste mensen en het denken aan het ‘hoe’. Alles zal goed komen, zodra je de juiste individuen opjo uw project hebt. Dus screen de mensen (ook al is deze leverancier) zo goed mogelijk net zoals je zou doen tijdens het werven van je eigen lokale collega’s. En ten tweede, zodra de mensen ‘on board’ zijn, denk er dan over na hoe je gaat communiceren en samenwerken. Brainstorm over het proces (en hoe deze aangepast moet worden voor nieuwe situaties), overeenstem de (coding) standaarden, regel een meeting ritme van dagelijkse tot wekelijkse meetingen, verdeel de verantwoordelijkheden van iedere betrokkene. Wij hebben hiervoor de ‘Bridge Global Staffing Canvas’ ontwikkelt, die ik je kan sturen als u mij een email stuurt (h.messer@bridge-outsourcing.nl).
3. De black box aanpak
Wanneer ik mensen hoor zeggen ‘outsourcing werkt niet voor ons’ word ik voorzichtig omdat ik ‘outsourcing’ hoor. Mijn vraag is altijd ‘hoe organiseer je je werk?’ En in 99 procent van de gevallen vertellen ze me ‘nou, ik nam een twee tot drie maanden project, tot in de details alles gespecificeerd en overeengekomen over een vaste prijs en datum met mijn leverancier offshore’.
Hoewel deze manier van werken al moeilijk is met een lokale leverancier, wordt het nog een 4 keer zo moeilijk om zo te werken met een remote leverancier. Met software is het moeilijk om van te voren precies te specificeren wat ontwikkelt moet worden. Daarnaast is het moeilijk om de workload in te schatten (we zijn altijd optimistisch). En wanneer de eisen van de schatting afwijken is er veel communicatie nodig om overeenstemming te bereiken over de voorwaarden voor ‘extra werk’.
In plaats van de eisen terug in een black box te gooien, open de doos. Kies een proces dat meer iteratief is, Scrum gebaseerd. Wees er zeker van dat je mensen selecteert die het werk voor je willen doen. Creëer een flexibele samenwerking, waar overeenkomsten kunnen veranderen dankzij nieuwe inzichten.
Zijn dit nou specifieke offshore valkuilen of zijn dit valkuilen waar je in terecht kan komen zodra je werkzaamheden aan een willekeurige leverancier uitbesteedt?
@Kurt: Dit lijken mij inderdaad geen specifieke valkuilen voor nearshoring, vandaar dat de angst hiervoor ook niet altijd terecht is. Omdat nearshoring echter wel op afstand is moet je hier wel extra alert op zijn. Juist omdat wij op afstand werken hebben we veel instrumenten ingebouwd om de transparantie te vergroten, de communicatie te verbeteren, goede afspraken vooraf te maken en goed vast te leggen wat we hebben gedaan. Hierdoor merken wij dat klanten juist vinden dat het ontwikkeltraject transparanter is geworden en de afspraken beter nagekomen worden, zelfs in vergelijk met hun eigen organisatie. Hierbij helpt het overigens wel als je al 40 jaar ervaring hebt met het ontwikkelen van software!
@Hugo
Nu de outsourcingindustrie toch wel zo’n 15 jaar oud is, mag je toch zeker wel verwachten dat die is afgestemd op haar klanten. Dat het voor een klant nog steeds nodig is om een ouder-kind relatie te hanteren teneinde enige meerwaarde te verkrijgen is dan ook tekenend voor de vaak bedroevend slechte kwaliteit van die bedrijfstak.
Het is de ICT-equivalent van de sweatshop.
Als je als ZZP-er op dezelfde wijze in Nederland zou opereren zoals sommige offshore companies doen, kreeg je al snel geen enkele klus meer. De enige drijfveer om te kiezen voor offshoring is kostenbesparing.
Het draait in zakelijke samenwerkingsverbanden om teamwork: een gezamelijk doel, open communicatie, onderling respect, complementaire competenties en, vooral, vertrouwen.
Als dit goed gemanaged wordt, en eventueel schijnbaar conflicterende belangen open op tafel besproken kunnen worden, dan is near-shoring een zegen. Niet zozeer wegens kostenbesparingen dat zie ik niet zo. Maar vooral vanwege overvloed aan specifieke ontwikkelvaardigheden en hoge opleidingsniveau’s van de oost-europese ontwikkelaar!
@ Kurt. Interessante vraag ik kijk volledig vanuit mijn eigen praktijk en ben het met je eens dat de valkuilen net zo goed gelden voor een lokale samenwerking. Wat er wellicht ook op duid dat het verschil outsourcing lokaal of ver weg er niet altijd hoeft te zijn. Ik denk wel dat de verschillen in cultuur, taal en afstand vooral de eerste valkuil versterken.