Het ministerie van Defensie laat onderzoek doen naar mogelijke fraude en gesjoemel bij aanbestedingen van ict-projecten en inhuur van derden. Dat heeft minister Jeanine Hennis-Plasschaert aan de Tweede Kamer laten weten. Zij had eerder een commissie gevraagd meldingen over fraude uit de organisatie te verzamelen en te analyseren. Daaruit komt naar voren dat nader onderzoek gewenst is.
Volgens betrokkenen wordt het vervolgonderzoek geleid door Koos van der Steenhoven van ABD Topconsult. Eerder werd al bekend dat Defensie kampt met grote ict-problemen. Vier topambtenaren hebben het veld al moeten ruimen.
22 oktober werd bekend dat het Openbaar Ministerie en de Autoriteit Consument en Markt (ACM) onafhankelijk van elkaar een feitenonderzoek doen naar fraude en prijsafspraken in de ict. Het vooronderzoek van de ACM en het Openbaar Ministerie draait om de vraag of de signalen over misstanden in de sector incidenteel of structureel zijn. Aanleiding voor dat oriënterende onderzoek is een uitzending van tv-programma Zembla over mogelijke afspraken tussen ict-bedrijven bij grote overheidsprojecten. Het gaat onder andere om projecten van ict-dienstverlener Ordina. Dat bedrijf laat ook zelf onderzoek uitvoeren naar de gang van zaken rond een aantal aanbestedingen.
Veertig miljoen
Het ministerie van Defensie steekt tot en met 2017 veertig miljoen euro in de vervanging van de infrastructuur voor informatievoorziening en ict (IV/ICT). De huidige knelpunten zijn zo groot, dat fasegewijs de hele bestaande structuur op de schop moet. Dat staat in een brief die minister Hennis tegelijk met haar nieuwe begroting voor Prinsjesdag naar de Tweede Kamer stuurde. De veertig miljoen euro wordt vooral gestoken in nieuwe computers en andere faciliteiten.
Zorgware heeft in 2007 voor de afdeling Maatschappelijke Dienst een client volgsysteem geleverd waarbij de gebruikers konden bepalen hoe de applicatie diende te werken. Geen dure managers, korte lijnen en snelle klappen. De applicatie heeft de laatste 3 jaar gefunctioneerd zonder onderhoudscontract. Vanaf de basis in 2007 tot 2013 kostte de hele applicatie € 500K. twee andere afdelingen hadden grote interesse in een aansluiting. kosten per afdeling € 70.000. De gebruikersacceptatie was 95%, gemeten door het ministerie zelf. Toch moest de applicatie het veld ruimen voor een grote leverancier.
Hoezo dat kleine leveranciers een kans gegeven wordt? Er heerst nog steeds een politiek van: Als het maar veel kost en als het toch maar gemeenschapsgeld is, dan zal het wel goed zijn en wassen de managers hun handen in onschuld
Soms het ik het gevoel dat de hele wetgeving rondom aanbestedingen zo complex is geworden dat er niet altijd opzet in het spel is bij vermeende fraude problematieken. Dat betekent dat voor toeleveranciers dat het winnend aanbesteden steeds meer een vak aan het worden is. Onlangs liet ik mij informeren door een externe gastspreker over ‘de ongelijkheid in gunningsformules’ die juridisch niet mogen, maar wel gevraagd worden. Het is dus ook van belang dat organisaties zelf de impact van de verschillende gunningsmethodes onderzoeken die van invloed kunnen zijn op het aanbestedingsproces.
De Europese aanbestedingsregels zijn onder het mom van ‘zo eerlijk mogelijk’ door gelobby van de grote jongens expres zo lastig gemaakt zodat kleineren partijen het extra moeilijk hebben. Aansluitend bij het beleid om via wetgevingen het MKB het zo lastig mogelijk te maken.
En de grote jongens die weer eens gesnapt worden bij zaken die of moreel gezien niet zo netjes zijn of zelfs het daglicht niet kunnen velen komen er veelal met een waarschuwing of lichte straf vanaf terwijl de kleinere bedrijven vaak het loodje leggen.