Nog geen vier jaar geleden geloofden veel cio’s er niet in dat de iPad ooit een zakelijk werkpaardje kon worden. Die hadden het mis. Met een stille revolutie hebben tablets de werkvloer veroverd. Gebruikers vragen om een iPad, zo ook bij NS Reizigers.
Willen die gebruikers een iPad erbij, of zijn ze bereid hun door NS geleverde notebook in te ruilen? En hoe krijg je dat betaalbaar als ze nog geen notebook hebben? Het was een (net afgerond) experiment waard.
Pilot met mobiele gebruikers
Aan een gevirtualiseerde fully-loaded werkplek hangt een fors prijskaartje. Wanneer gebruikers daarvan afzien en alleen gebruik maken van internetapplicaties, zouden beheerkosten theoretisch sterk dalen. Het prijsverschil is aanzienlijk. Maar wat betekent dat voor gebruikers?
Om te kijken hoe lang gebruikers zonder Citrix kunnen, heeft de NS een pilot georganiseerd; met als doelgroep zestig gebruikers die voornamelijk actief zijn als mobiele teamleider voor rijdend personeel of actief zijn in het coördineren van calamiteiten. Naar analogie met het EO-programma ‘40 dagen zonder seks’, heeft de NS deze pilot tot ‘40 dagen zonder Citrix’ gedoopt. Het doel was tweeledig: kunnen gebruikers voldoende effectief werken met een iPad en zijn ze na afloop ook bereid om hun oude werkplek of notebook in te leveren?
Vinger aan de pols
In scrum-stijl hield het pilotteam op dagbasis bij waar gebruikers tegenaan liepen, om vervolgens snel met oplossingen te komen. Er waren tal van kleine ‘ongevallen’, zoals een urenapplicatie die het niet deed (werkte alleen met Adobe Flash), het niet kunnen printen, problemen met inloggen en issues met het NS-intranet. De problemen werden direct aangepakt en opgelost.
Maar er waren ineens ook nieuwe mogelijkheden, zoals videomeetings met collega’s; iets dat nog niet kon met de huidige standaard werkplek. Door tussenkomst van de zomervakantie is de pilot verlengd tot vijftig dagen. En in al die tijd hebben de meeste gebruikers hun NS-notebook niet aangeraakt. Ondanks alle gevalletjes ‘werkt nog niet’ geeft 80 procent van de testgebruikers aan dat zij na de pilot bereid zijn verder te gaan zonder hun gevirtualiseerde werkplek.
Businesscase toch taai
Wanneer vier op de vijf gebruikers zegt te willen ruilen, betekent dat een werkplekopruimactie kans van slagen heeft. Maar scheelt het ook echt zoveel in de kosten? De businesscase blijkt toch taai. Dat zit grotendeels in het type licentieovereenkomsten en de huidige wijze van doorbelasting waarbij kostenposten worden omgeslagen per kop en niet op daadwerkelijk gebruik.
NS betaalt net als veel andere grote organisaties lumpsum-bedragen voor zogenaamde enterprise licenties. Het is echter een kwestie van tijd voordat de werkplekkosten meer variabel worden en ‘veropext’ (operating expenditures). Dan is de businesscase er plotseling wel om de notebook in te ruilen voor een tablet.
Bevrijden van de oude werkplek?
Het experiment bij NS toont aan dat de tablet voor veel gebruikers een volwaardig alternatief is. Er komen steeds nieuwe gebruikers bij in werkplekland, zoals in de zorg of reizend personeel: mensen die voor hun werk nooit met een eigen notebook hebben gewerkt, maar voor wie een tablet dé uitkomst is om hun werk beter en efficiënter te doen.
Het tekent een omslag waarbij it-organisaties moeten nadenken over het ver-app-lificeren van bestaande bedrijfsapplicaties, toegangsmanagement over meerdere publieke en private clouds en dataprotectie. Maar dat is het meer dan waard wanneer je gebruikers bevrijdt van de oude werkplek die mijlenver achterloopt op de verwachtingen van ‘verconsumenteerde’ gebruikers.
Lekker praktische pilot waar de NS zeker veel aan kan gaan hebben. Ik kan het beeld bevestigen dat er stapsgewijs meer gebruikers komen die alleen met een tablet (willen) werken. Onlangs als harde eis daarom bij een aanbesteding opgenomen dat de applicatie GOED moet werken op een tablet. Kom je bij die mensen aan met de mededeling dat ze weer een laptop moeten gaan gebruiken dan ‘ben je niet te benijden’.
Soms krijg ik de indruk dat Marco net Palomino is, dat hobbelpaard bij C&A waar je een Euro in moet gooien. Leuk verhaaltje maar niet echt vanuit de realiteit geschreven. Dat mobiele apparaten handig zijn zal ik niet ontkennen maar dat is enkel de front-office en ik ken maar weinig serieuze business applicaties die zonder mid- en backoffice kunnen.
En de afhankelijkheden hierbij zou weleens voor problemen kunnen zorgen met de lifecycles, inzet van Citrix komt tenslotte vaak hieruit voort. Betreffende lumpsumfinanciering van software denk ik dat de NS een heel ander probleem heeft, bij veel open source oplossingen betaal je namelijk vaak alleen voor de OpEx. Wie enterprise software kan vervangen door iPads zou dus eerst eens moeten kijken naar wat andere besparingen.
Oja, overal en nergens opslaan van allerlei informatie is niet erg wijs. Ben benieuwd wanneer Zembla de interne bedrijfsdata van NS op een USB-stick in bezit krijgt. Ben best benieuwd hoe het werkelijk zat met FYRA debacle.
Voor wie afgelopen 20 jaar trend van SAN, Citrix en de cloud gemist heeft: het gaat om de centralisatie van de (bedrijfs)data. En of je deze nu toegankelijk maakt met een native app of via HTML5 is uiteindelijk alleen maar een afweging tussen de beschikbaarheid en response. Of om het in termen van NS te zeggen, de reiziger op tijd van A naar B brengen op de meest efficiënte en veilige wijze.
Mensen die aangeven over ARBO… ooit eens nagedacht over bluetooth toetsenborden en aansluitingen op schermen. Iets wat mogelijk is met tablets 😀 Dit is slechts het begin van een nieuwe toekomst en nee wij zijn er nog niet maar ja…. Weet je nog de Pocketline Swing….? Wij zijn nu 14 jaar verder en de ontwikkeling gaat alleen maar sneller! En hat gaat niet zozeer om de iPad maar heb je wel eens gezien wat een MS Surface kan… Om in stijl te blijven; wij zitten in een hogesnelheidstrein en het is leuk dat een bedrijf uit zijn comfort zone durft te stappen en dat ze het doen!
Gisteren kwam een nieuwe marketing manager naar mij toe en sprak zijn verbazing uit dat hij bij ons een mix van Windows en Apple systemen had gezien.
Ik heb hem toen verteld dat hij dan toch niet helemaal goed had gekeken en dat een groot deel van de werkstations Linux draaien.
Niks webbased of dat soort flauwekul.. er zijn legio manieren om dingen anders en porteerbaar te regelen maar dan moet je wel willen.
Goed artikel! Web / browser based is de toekomst en een app wat gemaakt is voor bijvoorbeeld iOS is prettiger werken dan een Citrix Windows desktop wat helemaal nooit bedoeld is voor kleine touch devices.
Maar er valt wel degelijk wat af te dingen op het gebruik van tablets als de iPad zonder keyboard. Hangt er van af wat je er op doet, data entry is een lastig verhaal op een iPad. Raadplegen gaat prima.
De vraag is: wil je nou echt je data overal verspreid hebben en gesynced op meerdere devices? Een ook nog overal verspreid in de cloud? Is het niet veel prettiger, simpeler en veiliger op 1 plek in een veilig datacenter? En ja, onder Citrix. Elegant onder Citrix of andere app virtualisatie methode gecentraliseerd. De nieuwe versies zijn ’touch’ aware. Is een totaal ander verhaal dan vroeger. Ook het werken met Windows apps op een tablet zou op deze manier heel aangenaam kunnen worden.
“In scrum-stijl hield het pilotteam op dagbasis bij waar gebruikers tegenaan liepen, om vervolgens snel met oplossingen te komen.”
Dit is een heel essentieel stuk informatie. Want ik durf te wedden dat er bij de invoering van Citrix bij NS Reizigers destijds geen sprake was van een dergelijke ‘swat team’ die met veel aandacht snel de problemen oppakte. Het is niet zozeer de technologie wat het ‘succes’ of acceptatie van native business apps op de iPad bevorderde maar de aandacht. De snelle respons. En de goede voorbereiding en planning.
Heel simpel: Je hebt mensen, devices en applicaties.
Mensen werken steeds flexibeler en op minder vaste locaties en werkplekken. Devices worden steeds meer mobile en iedereen heeft ze: Tablets, smartphones en laptops (al dan niet Surface, Chromebook, MacBook, et cetera). En applicaties moet op al die devices draaien en komen steeds vaker uit de cloud.
Met die wetenschap: Accessibility is the-most-important-thing.
Ofwel hoe kom ik bij de data / informatie die ik nodig heb om mijn werk goed te kunnen doen? Juist door die apparaten en mensen die overal en nergens zijn, maar ook de diverse systemen moet je data dus niet meer op die apparaten hebben. Als je iets schrijft op je tablet, wil je er later met je laptop aan verder kunnen werken.
Je zult data dus los moeten koppelen van apparaten, mensen en locatie… en hoe doe je dat?
Juist. Met webservices. Je wilt niet dat je mensen duizend wachtwoorden hebben die ze moeten onthouden en je wilt wel centraal toegang kunnen regelen / ontzeggen en inzien, dus je hebt een IAM nodig om grip te houden op wie welke data waar gebruikt.
Zet je de boel dus goed op, dan zit je als bedrijf nooit jezelf in de hoek te verven. En iedere applicatie / device / mens moet een mate van beveiliging hebben, want dan kun je deze data op een veilige manier ontsluiten.
Enfin, you get my drift.
Maar goed, 40 dagen zonder Citrix.. en als je het goed doet wordt je hele organisatie wendbaarder.
Nu zeg ik niet dat een tablet een goed apparaat is om productief op te zijn, maar voor consumeren en draagbaarheid munt hij natuurlijk uit.
Eeh, dont get your drift.
Daarom samenvatting..
Je hebt dus Citrix en notebooks en da’s niet goed.
Webservices en tablets zijn wel goed.
Als je iets schrijft op je tablet laptop moet je er later met je laptop aan verder kunnen werken, maar laptops waren toch niet fijn ?
Een tablet is geen goed apparaat om productief op te zijn en daar wenden we dan naar 40 dagen intensieve scrum naar toe, dat je lekker kan consumeren en dragen ? Draag je die printer ook mee, want daar klaagden die gebuikers over, dat ze dat niet konden.
Multiplatform client server, met IAM, kan niet met Citrix?
Op terugreis dit jaar van vakantie kwam een conducteur even tegenover ons zitten en hij begon bonnen in te vullen. Wat bleek? Hij had in de trein plaatsbewijzen verkocht en moest e.e.a. op papier administreren. Toen ik hem vroeg of hij dat niet met zijn NS-apparaat kon invoeren was het antwoord negatief en lachend voegde hij toe “Wie schrijft die blijft”.
Misschien moet je eerst je kernprocessen ver-app-liceren. Wellicht krijg je daar ook nog app-laus voor.