Vroeger, in het begin van deze wereld, waren er twee mensen: Adam en Eva. Adam en Eva leefden in een mooie tuin en waren niet bang dat hun privacy werd aangetast, ondanks dat ze allebei in hun blootje liepen. Ze hadden nog nooit van ict gehoord. Er waren nog geen telefoons, computers of internet. Daarom noemden ze die plek ook ‘Het Paradijs’.
Tegenwoordig hebben we wel computers, telefoons en internet en lopen we gewoon met kleren aan. Nu trekken we af en toe onze kleren uit om foto’s te maken van onze blote bips. Die foto’s verspreiden we vervolgens via onze telefoon of we slaan ze ergens op het internet op. Vervolgens zijn we verbaasd dat de foto’s terecht komen bij de verkeerde mensen.
Apple-spullen lek
Toen een hacker vorige week er achter kwam dat de zo veilig geachte spullen van Apple zo lek bleken te zijn als Heleen van Royen, was ik niet eens verbaasd. Ik was vooral verbaasd over de hoeveelheid mensen, met name vrouwen, die pikante foto’s van zichzelf maken.
Waarom maken mensen blootfoto’s van zichzelf? Ik kan twee redenen bedenken. Of je maakt ze voor jezelf, maar kijk dan in de spiegel zou ik zeggen, of je maakt ze voor iemand anders en dan stuur je dus jouw blootfoto’s naar je ‘huidige’ vriend. Een half jaar later gaat het uit. Wat doe je dan? Vraag je hem dan vriendelijk of hij de foto’s weer terug stuurt?
Diepst bewaarde geheimen
Iets geheim houden is heel moeilijk. Dat is altijd al zo geweest ook als iets niet wordt opgeslagen op het internet. Veel meisjes houden een dagboek bij. Een dagboek, daar vertrouw je je diepste geheimen aan toe. Dat bewaar je goed. Het sleuteltje krijgen je ouders niet eens. Je moet er toch niet aan denken dat de halve wereld op een gegeven moment in jouw dagboek zit te lezen, of nog erger dat er zelfs een musical van wordt gemaakt.
Er wordt ons met nieuwe technologie vaak het paradijs beloofd, maar iedereen die in de ict werkt, weet wel beter.
Dit hele artikel kan in principe worden samengevat met de laatste regel. Alle tekst ervoor is charmante of minder charmante opsmuk en in het geval van de Apple, op de rand van onwaarheid (en misschien wel populisme).
Zoals met ieder geheim moet een mens er met zijn verstand mee omgaan. Dat je iets niet vertelt, is een doelbewuste keuze. Dat een gebruiker van eender welke cloud synchronisatie dienst niet nadenkt waar zijn data blijft, is een denkfout van die gebruiker.
Dat door middel van Social Engineering of andere methoden toegang wordt verkregen tot die geheimen, zou men aan de beveiliging van Apple wijden. Dat is echter in mijn optiek hetzelfde als thuis een laptop voor het raam leggen en Lips verantwoordelijk maken voor de daaropvolgende inbraak. Onzin.
Het internet staat vol met foto’s van blote bipsen. Dat mensen een foto van hun blote bips willen maken, is in dit geval net zo irrelevant als het feit dat de NSA in principe een kopie kan trekken van al de op Dropbox geplaatste foto’s, salaris en hypotheek papieren. Wanneer dat uit zou lekken, zou het een even groot schandaal zijn. Het interesseniveau van de gemiddelde internetgebruiker wordt echter meer geprikkeld door de naakt beelden. Een stukje populisme?
Op basis van deze proza kan de titel van het column mogelijk een kleine aanpassing gebruiken. Een suggestie: ‘Spoelstra spreekt onzin’.
Het is heel eenvoudig om te zagen, afbreken en weg te zetten. Ik vind het altijd een beetje jammer als de toon van de commentaren die richting uit wijst. Wellicht staat er niets nieuws in dit stukje en misschien is alles niet (helemaal waar of te bewijzen, dit maakt het niet minder relevant om te lezen.
een column als deze is geen nieuwsbericht, het is een visie op basis van een aantal ontwikkelingen. Het delen van een dergelijk inzicht kan mensen (die daar behoefte aanhebben) helpen in hun beeldvorming.
Dan inhoudelijk. De vergelijkingen tussen fysieke voorbeelden (het dagboek, de laptop voor het raam) en de digitale wereld geven wel iets anders aan. Veel mensen realiseren zich deze parallellen niet.
Het sleuteltje van het dagboek kun je echt verstoppen, de laptop ligt wel of niet in zicht. Wat verstopt of niet, in zicht of niet is in de digitale wereld is veel minder helder. Is het je al helder, dan is dit op basis van aannames, niet van kunnen zien of voelen.
Een veilige omgeving met goed ingeregeld identity en access management, two factor authentication, VPN verbindingen en encryptie op de data vinden wij allemaal heel goed. Maar hoe weet ik dat het ook echt veilig is. Dat er geen achterdeurtje of bug in zit. Je kunt wel denken dat je laptop uit zicht ligt en je dagboek op slot zit, maar kun je het ook weten?
Guido de Nobel:
“een column als deze is geen nieuwsbericht, het is een visie op basis van een aantal ontwikkelingen. Het delen van een dergelijk inzicht kan mensen (die daar behoefte aanhebben) helpen in hun beeldvorming.”
Als de schrijver mensen wil helpen in hun beeldvorming moet je wel uitgaan van feit en niet van tendentieuze Telegraaf-achtige titels en beweringen.
Guido de Nobel:
“Wellicht staat er niets nieuws in dit stukje en misschien is alles niet (helemaal waar of te bewijzen, dit maakt het niet minder relevant om te lezen.”
Dus als ik het goed begrijp mag ik onwaarheden verkondigen zonder daarvoor enig bewijs te leveren, maar de informatie in het artikel is dan wel relevant? Hele bijzondere redenatie….
Dan inhoudelijk:
Ieder geheim of geheime informatie moet je zorgvuldig mee omgaan, ongeacht of het om digitale opgeslagen of analoge vluchtige informatie betreft. Het niet zorgvuldig omspringen met deze informatie, lees wachtwoord=naam van m’n cavia of foto’s SMS ik naar mijn toekomstige-ex is niemand anders dan jezelf te verwijten, niet het bedrijf dat jou een dienst levert.
De eindconclusie “Er wordt ons met nieuwe technologie vaak het paradijs belooft, maar iedereen die in de ict werkt, weet wel beter.” is het enige zinnige in deze column. Hier zou aan toegevoegd moeten worden “Nu wordt het tijd dat ook de gewone-man/vrouw (niet ICT-er) dit ook realiseert en hier naar handelt”
Waarom moeten mensen toch altijd deze columns afdoen als onzinnig of onzin? Iedereen weet dat Jacob Stand-up comedian is, dus er altijd e.o.a. draai aangeeft.
Ik lees zijn columns altijd met een glimlach op mn gezicht.
Heden ten dage moet je gewoon voorzichtiger omgaan met privacy gevoelige zaken, en dan nog zullen er ongetwijfeld instanties zijn die gewoon toegang hebben tot mijn mailbox, mijn facebookpagina en mijn belasting&salarisgegevens.. Ik maak me er niet druk om.
Vanwaar toch al dat venijn? Zoals Bennie al aangeeft is is dit typisch een stukje om “met een glimlach op m’n gezicht te lezen”.
De Telegraaf is niet mijn krant, maar voor honderdduizenden landgenoten wel degelijk de bron van actueel nieuws. Prima. Lees, weeg en vorm je eigen oordeel.
“Iedereen weet dat Jacob stand-up comedian is, dus er altijd e.o.a. draai aangeeft.”
Iedereen? Wat een onzin… Ik heb nog nooit van die beste man gehoord. Niettemin is ’t toch mogelijk dat een lezer zelf wel door heeft dat er ‘een eigen draai’ aan wordt gegeven door een volstrekt onbekende columnist.
m:
Jacob Spoelstra is columnist en stand-up comedian. Voor meer informatie kijk op http://www.jacobspoelstra.nl.
Zie onderste regel onder het artikel.
Ook ik had een glimlach 🙂
Dus de beste remedie om je privacy te bewaren is om lelijk te worden? Of te blijven in mijn geval.
En als je met de Apple Watch naar de gelekte iCloud-blootfoto’s kijkt, dan kan Apple meteen zien wat je hartslag en bloeddruk is. Dan weten ze of je homo of hetero bent.
Leuke humoristische column, jammer dat sommige mensen hem te serieus nemen. Wat privacy betreft geldt in principe voor het dagboek hetzelfde als voor de ICT. Je hebt de gebruiker die het sleuteltje van zijn dagboek veilig kan bewaren of het gewoon naast het dagboek in de kast kan leggen. Je hebt de fabrikant die ervoor kan kiezen om voor ieder dagboek een verschillend slot, en dus sleuteltje, te gebruiken of voor alle dagboeken hetzelfde. Dan is er de persoon die het slot van je dagboek met het nodgie gereedschap kan kraken, of door je vertrouwen te winnen te achterhalen waar je het sleuteltje bewaard. Als laatste kan je ervoor kiezen om je dagboek thuis in de kast te bewaren of in een kast bij een bibliotheek waar de hele stad zijn dagboek heeft staan.